Trumps bedreigingen tegen Groenland, Canada en Panama: feiten over Amerika eerst

Trumps bedreigingen tegen Groenland, Canada en Panama: feiten over Amerika eerst

De imperiale ambities van Donald Trump met betrekking tot Groenland, Canada en Panama lijken vaak de gedachten van een vastgoedhaai die buitenlands en handelsbeleid gelijkstelt aan de jacht op nieuwe zaken. Maar er schuilt een methode achter zijn expansionistische denkwijze. Trump pakt op unieke wijze de nationale veiligheidsproblemen aan waarmee de Verenigde Staten worden geconfronteerd in een klimaat dat wordt aangedreven door de opkomst van China, de ongelijkheid van de mondialisering, het smeltende poolijs en de instabiliteit van de grootmachten.

Het ‘America First’-principe van Trump

Zijn standpunt belichaamt ook het ‘America First’-principe, dat inhoudt dat de Amerikaanse kracht consequent moet worden gebruikt om bekrompen nationale belangen na te streven, zelfs als dit druk uitoefent op kleinere, geallieerde machten. Trumps overweging om het Panamakanaalverdrag op te geven benadrukt vooral de zorgen van de nieuwe regering over de invasie van buitenlandse mogendheden op het westelijk halfrond. Deze zorgen zijn niet nieuw; ze vormen een rode draad door de Amerikaanse geschiedenis, te beginnen met de Monroe-doctrine in de jaren twintig van de negentiende eeuw, toen de Europese kolonisten een bedreiging vormden. Het thema bleef gedurende de communistische angsten tijdens de Koude Oorlog bestaan. Tegenwoordig zijn de indringers China, Rusland en Iran.

Crisisbeheersing en internationale betrekkingen

Trumps overtuiging dat de Verenigde Staten binnen hun eigen invloedssfeer moeten regeren, levert ook belangrijke aanwijzingen op over de manier waarop hij cruciale mondiale crises zou kunnen beheersen, waaronder de oorlog in Oekraïne en mogelijk Taiwan. Zijn neokolonialistische wereldbeeld van de 21e eeuw brengt echter aanzienlijke risico’s met zich mee en zou in strijd kunnen zijn met het internationaal recht. Trump riskeert de Amerikaanse macht in gevaar te brengen door allianties die over generaties heen zijn opgebouwd in gevaar te brengen en zijn vrienden van zich te vervreemden.

Militaire dreigingen en economische strategieën

Trump voerde dinsdag de spanningen in een onzekere wereld op toen een verslaggever hem vroeg of hij geweld kon uitsluiten om het Panamakanaal te heroveren of strategisch Groenland over te nemen. “Daar ga ik me niet aan binden, nee”, zei Trump in Mar-a-Lago. “Misschien moet er iets gebeuren.” De Canadezen waren opgelucht toen ze hoorden dat de nieuwgekozen president geen plannen heeft om de 82nd Airborne Division voorbij de 49ste breedtegraad te sturen. Hij zei dat hij alleen economische druk zou gebruiken om de trotse soevereine democratie in het noorden te annexeren en er de 51e staat van te maken.

Trump6's strategie in de internationale handel

Zoals vaak het geval is bij Trump, gingen zijn dreigementen gepaard met een mengeling van boosaardigheid en kattenkwaad. Een onderscheidend element van de farce was toen de zoon van de president, Donald Jr., de familie Boeing naar Groenland vloog met een klein figuurtje van zijn vader op het bedieningspaneel. “Maak Groenland weer groot!” de gekozen president postte kort voordat zijn zoon landde. Het is onwaarschijnlijk dat Trump krijgt wat hij wil uit Canada, Panama of Groenland. Zijn plan zou gericht kunnen zijn op het veiligstellen van betere deals voor de VS – misschien een korting voor Amerikaanse schepen die de belangrijkste waterweg tussen de Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan doorkruisen, meer toegang tot zeldzame aardmineralen in Groenland en nieuwe handelsovereenkomsten met Canada die Amerikaanse fabrikanten ten goede zouden kunnen komen. Trump zou zeker beweren dat alleen hij al deze punten in een grote overwinning voor de VS zou kunnen omzetten, ook al zouden ze uiteindelijk meer cosmetisch zijn, zoals zijn overeenkomst tussen de VS, Mexico en Canada uit zijn eerste termijn.

Retoriek en internationale reacties

De dreigementen van Trump onderstrepen een van zijn beginselen van buitenlands beleid: dat elk land zijn doelstellingen eenzijdig op agressieve wijze moet nastreven, wat uiteindelijk ten goede moet komen aan sterke, rijke landen als de Verenigde Staten. “Als president heb ik de mislukte benaderingen uit het verleden verworpen, en met trots heb ik Amerika op de eerste plaats gezet, net zoals je je landen op de eerste plaats zou moeten zetten. Dat is oké – dat is wat je zou moeten doen”, zei Trump in 2020 tegen de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.

Conclusie: uitdagingen en gevolgen

De expansionistische visie van Trump weerspiegelt het enorme vertrouwen in zijn tweede ambtstermijn, dat hij wil gebruiken om een ​​diepgaande impact te hebben op de mondiale rol van Amerika. Zijn agressieve retoriek kan echter als arrogant worden ervaren en zou er feitelijk toe kunnen leiden dat landen zich nauwer bij China aansluiten. Reacties op Trumps plannen voor het Panamakanaal en Groenland laten de risico's van zijn aanpak zien. Deze zouden de betrekkingen met zijn vrienden kunnen bederven en de publieke opinie in andere landen enorm kunnen beïnvloeden. De meerderheid in Groenland vindt het bedreigend dat de VS op een respectloze manier het gebied proberen te controleren, benadrukt een lid van het Deense parlement. "Groenland is geen MAGA. Groenland zal geen MAGA zijn."