Το υψηλό κόστος επιβραδύνει τις εισαγωγές υδρογόνου – η Γερμανία αντιμετωπίζει προκλήσεις

Το υψηλό κόστος επιβραδύνει τις εισαγωγές υδρογόνου – η Γερμανία αντιμετωπίζει προκλήσεις

Μια τρέχουσα μελέτη με επικεφαλής το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου εξέτασε τις δυνατότητες παροχής υδρογόνου από την Αφρική για την Ευρώπη με περισσότερες λεπτομέρειες. Η ανάλυση καλύπτει περίπου 10.000 τοποθεσίες στην Αφρική και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μόνο 200 από αυτές τις τοποθεσίες είναι ρεαλιστικά κατάλληλες για αποτελεσματική παροχή υδρογόνου στην Ευρώπη. Κεντρικό πρόβλημα είναι τα υψηλά επιτόκια των κεφαλαίων που επενδύονται σε μονάδες υδρογόνου στις αφρικανικές χώρες. Ενώ το Κόστος Κεφαλαίου (COC) στην Ευρώπη κυμαίνεται μεταξύ 4% και 8%, η μελέτη βρίσκει ένα μέσο COC άνω του 15%, και σε ακραίες περιπτώσεις ακόμη και πάνω από 26%.

Η σύγκριση τιμών με την παραγωγή πράσινου υδρογόνου στο Ρότερνταμ δείχνει ότι το κόστος παραγωγής στην Αφρική θα ήταν σημαντικά υψηλότερο. Οι τρέχουσες προβλέψεις έχουν επίσης θέσει υπό αμφισβήτηση την εκπροσώπηση των απαιτήσεων σε υδρογόνο. Οι επικριτές θεωρούν τις εκτιμήσεις ως υπερβολικές και υποστηρίζουν τη χρήση υδρογόνου κυρίως σε ενεργοβόρες βιομηχανικές διεργασίες προκειμένου να αποθηκεύεται η πλεονάζουσα πράσινη ηλεκτρική ενέργεια.

Απαιτήσεις και στρατηγικές εισαγωγής στη Γερμανία

Δεδομένων των αποτελεσμάτων της μελέτης, η εξάρτηση της Γερμανίας από τις εισαγωγές υδρογόνου δεν μπορεί να αγνοηθεί. Σύμφωνα με τον Thüga, η Γερμανία πρέπει να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών της σε υδρογόνο μέσω εισαγωγών. Οι προβλέψεις για το 2030 δείχνουν ζήτηση υδρογόνου μεταξύ 40 και 170 τεραβατώρες (TWh), με το 50 έως 85 τοις εκατό να πρέπει να εισαχθεί. Ανάλογη αξιολόγηση αναμένεται και για το 2045.

Τον Ιούλιο, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση παρουσίασε μια ολοκληρωμένη στρατηγική εισαγωγής υδρογόνου. Η στρατηγική αυτή ορίζει ότι μεγάλο μέρος της ζήτησης υδρογόνου πρέπει να καλύπτεται από εισαγωγές μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα. Ο ομοσπονδιακός υπουργός Robert Habeck τονίζει ότι η εθνική ζήτηση 95 έως 130 TWh υδρογόνου και παραγώγων αναμένεται έως το 2030, με 50 έως 70% (45 έως 90 TWh) να εισάγονται.

Κόστος και επιλογή προμηθευτή

Οι τιμές εισαγωγής ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο του υδρογόνου, με μέση τιμή 6,3 ct/kWh για το μπλε υδρογόνο και 9,8 ct/kWh για το πράσινο υδρογόνο το 2030. Μέχρι το 2050, οι τιμές εισαγωγής προβλέπεται να αυξηθούν σε περίπου 7,6 ct/kWh για το πράσινο υδρογόνο. Οι τιμές του τελικού πελάτη θα μπορούσαν να είναι 13 ct/kWh για το μπλε υδρογόνο και 17 ct/kWh για το πράσινο υδρογόνο μέχρι το 2035.

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Υδρογόνου πραγματοποιεί επί του παρόντος τις πρώτες της δημοπρασίες, όπου το κόστος παραγωγής για το πράσινο υδρογόνο είναι μεταξύ 13,3 ct/kWh και 34 ct/kWh. Η Δανία, η Νορβηγία, οι Κάτω Χώρες, η Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και μια ομάδα Μαρόκου, Τυνησίας και Αλγερίας έχουν χαρακτηριστεί ως προτιμώμενοι προμηθευτές υδρογόνου. Ειδικότερα, η Ισπανία επισημαίνεται ως πιθανός προμηθευτής παραγώγων υδρογόνου, όπως η αμμωνία, πριν από το 2030.

Επέκταση της υποδομής εισαγωγής

Προκειμένου να καλυφθεί η αυξανόμενη ζήτηση για υδρογόνο, σχεδιάζονται αρκετοί διάδρομοι εισαγωγής που συνδέονται με αγωγούς. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ο διάδρομος της Βόρειας Θάλασσας, ο ιβηρικός διάδρομος, ο διάδρομος Σκανδιναβικής-Βαλτικής και ο νότιος σιδηρόδρομος μέσω της Αδριατικής. Ο διάδρομος της Βόρειας Θάλασσας προορίζεται να συνδέσει τη Νορβηγία, τη Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες, ενώ ο Ιβηρικός Διάδρομος προσφέρει τη δυνατότητα έως και δύο μεγατόνων πράσινου υδρογόνου ετησίως από την Πορτογαλία, την Ισπανία και το Μαρόκο.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιδιώκει επίσης την παράλληλη ανάπτυξη υποδομής εισαγωγής για μεταφορά αγωγών και πλοίων, προκειμένου να διασφαλίσει μια ευρεία διαφοροποίηση των πηγών εφοδιασμού. Η συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους και τους διεθνείς παράγοντες θα ενταθεί για να εξασφαλιστεί βιώσιμος και ανθεκτικός ενεργειακός εφοδιασμός. Στόχος είναι να δημιουργηθεί μια αξιόπιστη προμήθεια πράσινου, βιώσιμου υδρογόνου, προκειμένου να προωθηθεί η απεξάρτηση από τον άνθρακα της γερμανικής οικονομίας και να επιτευχθούν οι κλιματικοί στόχοι. Η BMWK τονίζει τη σημασία μιας διαφοροποιημένης σειράς προϊόντων, συμπεριλαμβανομένου του μοριακού υδρογόνου και διαφόρων παραγώγων.