Od gościnnego pracownika po trenera piłki nożnej: Renatos inspirująca podróż

Od gościnnego pracownika po trenera piłki nożnej: Renatos inspirująca podróż

Renato Gligoroski, urodzony jako syn gościnnych pracowników z byłej Jugosławii 4 listopada 1976 r. W Wiedniu, jest imponującym przykładem wyzwań i możliwości związanych z migracją i integracją. Dorastając w czasach, gdy niewiele mówiło o integracji, a rodzina nie miała telewizji, Renato rozpoczął karierę szkolną, nie mogąc mówić po niemiecku. Początkowo komunikował się z innymi gościnnymi pracownikami i uczył się poprzez obserwacje, co powinno go kształtować we wczesnych latach. Jednak to wczesne doświadczenie izolacji było powiązane z jego pasją do piłki nożnej, w której występ i talent są na pierwszym planie.

Jego kariera piłkarska rozpoczęła się w VFB Mödling, gdzie szybko zyskał sobie markę. Równolegle do kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską w wieku 20 lat i stopień, który w końcu doprowadził go do podwójnego inżyniera inżynierii hydraulicznej i inżynierii przemysłowej. Ku jego żalowi kilka kontuzji kolan nie pozwoliło mu zrealizować marzeń o karierze profilu w piłce nożnej. Niemniej jednak Renato postrzega wodę i piłkę nożną jako kluczowe czynniki, które ukształtowały jej rozwój i integrację. [90 minut]

Piłka nożna jako czynnik integracji

Rola piłki nożnej jako elementu integracyjnego w Niemczech od wielu lat jest głównym tematem w badaniach migracji. W książce „Piłka jest kolorowa” Ansberta Baumanna, pokazano, że sport, zwłaszcza piłka nożna, jest często postrzegana jako korzystna dla integracji i spójności społecznej. Jednak Baumann kwestionuje ten pogląd i oświetla „futbol gościnny” z lat 60. i 70. XX wieku, aby oświetlić złożone warunki między integracją a rozpadem w piłce nożnej. W szczególności okazuje się, że integracja poprzez piłkę nożną była często pośrednio i na interakcjach społecznych. [Degruyterbrill]

Przykładem tego tematu jest Niemieckie Stowarzyszenie Piłki Nożnej (DFB), które było odzwierciedleniem prądów społecznych w Niemczech od czasu jego fundacji w 1900 roku. Migranci znaleźli sposób w klubach piłkarskich, aby zintegrować i stać się częścią społeczności. Zwłaszcza w okresie po drugiej wojnie światowej wielu zagranicznych pracowników przybyło do Niemiec, któremu towarzyszyła profesjonalizacja piłki nożnej. Od lat 60. gościnni pracownicy byli w stanie znaleźć własne drużyny piłkarskie i grali zarówno dla własnych klubów, jak i niemieckich klubów. [BPB]

Wyzwania i perspektywy w niemieckiej piłce nożnej

Doświadczenia graczy z tłem migracji są zróżnicowane i obejmują zintegrowany sukces po wyzwania poprzez uprzedzenia społeczne. Najważniejszym przykładem jest Mesut Özil, który został uznany za symbol integracji, ale został skrytykowany po kontrowersyjnym zdjęciu z prezydentem tureckim Erdoğanem i opuścił drużynę narodową. Takie incydenty pokazują, że tematy takie jak tożsamość i przynależność do piłki nożnej są często złożone i ładowanie konfliktów. [BPB]

Obecne wydarzenia ilustrują ciągłe znaczenie tych tematów: 25% graczy ma biografię migracyjną w drużynie niemieckiej drużyny narodowej przed Mistrzostwami Europy 2024. Wyjaśnia to, że różnorodność, która w ostatnich dziesięcioleciach stanowiła migrację, jest głównie postrzegana zarówno w piłce nożnej mężczyzn, jak i kobiet, nawet jeśli różnorodność kobiet w piłce nożnej nie była jeszcze całkowicie dojrzała. [BPB]

Ogólnie rzecz biorąc, historia piłki nożnej w Niemczech odzwierciedla debaty społeczne i procesy transformacji, które charakteryzują się migracją i integracją. Piłka nożna jest nadal postrzegana jako narzędzie do promowania spójności społecznej, co jednocześnie stawia wyzwania związane z rzeczywistością społeczną w świetle, z którymi często muszą się stawić czoła migranci. [Degruyterbrill]