Waarom de wereld heeft gefaald in de strijd tegen de honger

Waarom de wereld heeft gefaald in de strijd tegen de honger

Doha, Qatar – Negen jaar nadat de VN de 17 Sustainable Development Goals (SDG’s) lanceerde, waaronder het beëindigen van armoede en honger, worden we geconfronteerd met een alarmerende realiteit: alleen al vorig jaar zijn bijna 750 miljoen mensen getroffen door honger – een stijging van ongeveer 152 miljoen vergeleken met 2019. Deze zorgwekkende cijfers benadrukken de urgentie van de mondiale inspanningen om honger en armoede te bestrijden.

Mondiale alliantie tegen honger en armoede

In november lanceerde de G20-top de Global Alliance Against Hunger and Poverty, een initiatief dat tot doel heeft honger en armoede tegen 2030 uit te bannen – in lijn met de SDGs. De eerste toezeggingen van de Alliantie, ook bekend als de 2030 Sprints, omvatten onder meer het ondersteunen van 500 miljoen mensen door middel van geldoverdrachtsprogramma's en het verstrekken van voedzame schoolmaaltijden aan 150 miljoen kinderen.

Het belang van het bestrijden van honger en armoede

Op het Doha Forum, een jaarlijkse bijeenkomst van mondiale beleidsleiders, werd hooggeplaatste vertegenwoordiger van het programma, de Braziliaanse minister van Sociale Ontwikkeling en Ondersteuning, Wellington Dias, over de urgentie van het aanpakken van honger en armoede en de status van het Bondgenootschap sinds haar oprichting.

Vraag en antwoord met Wellington Dias

CNN: Waarom was het nodig om de Mondiale Alliantie tegen Honger en Armoede op te richten?

Wellington-glijbanen:In 2015 bereikte de wereld tijdens de Algemene Vergadering van de VN consensus over de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen voor 2030. Een centraal element was de inzet van de wereldgemeenschap om de armoede uit te roeien en tegen 2030 geen honger meer te hebben. We hebben gefaald: de armoede, de ellende en de honger zijn toegenomen.

Deze kwesties hebben diepere gevolgen dan we denken. Het verband tussen migratiecrises en conflicten wordt vaak versterkt door armoede en honger. De bedreigingen voor democratieën houden ook nauw verband met deze problemen. Rijkere landen moeten ontwikkelingslanden helpen met een alomvattend pakket van bewezen projecten. Daar hoort een nationaal plan bij, gebaseerd op kennis en financiële ondersteuning. Ontwikkelingslanden moeten hun eigen plannen voorbereiden en uitvoeren, terwijl ontwikkelde landen steun moeten verlenen. Dit initiatief werd aangenomen in Rio de Janeiro (tijdens de G20-top) en nu staan ​​we voor de uitdaging van de implementatie.

Huidige status van implementatie

CNN: Wat is de huidige status van de implementatie?

WD:We werken via mondiale blokken zoals de Wereldbank in Washington en de VN in New York, maar ook met instellingen zoals het UNDP (Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties) en de FAO (Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN). Momenteel maken 86 landen en 66 organisaties deel uit van deze alliantie, met vestigingen in Europa (Rome op het FAO-hoofdkwartier), Zuid-Amerika (Brasilia), Afrika (Addis Abeba) en Azië (Bangkok). Ook de Golfregio en de Arabische Liga worden overwogen.

Het doel is om te werken met de nationale plannen van elk land, afgestemd op hun specifieke behoeften. Prioritaire gebieden zoals inkomensoverdrachten, voedingsprogramma's op scholen, lokale landbouw, beroepsopleiding en sociale inclusie kunnen worden overwogen. De landen die armere landen kunnen helpen, doen dat volgens deze plannen.

Waarom honger en armoede vaak worden genegeerd

CNN: Waarom denk je dat honger en armoede in het verleden niet effectief zijn aangepakt?

WD:Honger en armoede zijn onderwerpen die vaak worden vermeden, vooral door degenen die er direct door worden getroffen. Veel landen die met honger en armoede kampen, voelen zich ongemakkelijk om erover te praten. Evenementen zoals het Doha Forum zijn bijzonder waardevol bij het aanpakken van dit probleem. We hebben een opener debat en het delen van ervaringen nodig tussen landen als Colombia, Brazilië en Mali, ondersteund door VN-organisaties als het Wereldvoedselprogramma.

Honger is een verantwoordelijkheid van alle naties en burgers. In het verleden was honger nauw verbonden met voedseltekorten. Tegenwoordig, in de 21e eeuw, produceert de wereld meer dan genoeg voedsel voor iedereen. Dit betekent dat als landen samenwerken, voedselverspilling bestrijden en samenwerken met de Global Alliance Against Hunger and Poverty, we tegen 2030 een betere wereld kunnen creëren.