Γιατί ο κόσμος απέτυχε στον αγώνα κατά της πείνας

Γιατί ο κόσμος απέτυχε στον αγώνα κατά της πείνας

Ντόχα, Κατάρ – Εννέα χρόνια αφότου ο ΟΗΕ δρομολόγησε τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs), οι οποίοι περιλαμβάνουν τον τερματισμό της φτώχειας και της πείνας, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ανησυχητική πραγματικότητα: μόνο πέρυσι, σχεδόν 750 εκατομμύρια άνθρωποι επηρεάζονται από την πείνα - αύξηση περίπου 152 εκατομμυρίων σε σύγκριση με το 2019. Αυτά τα ανησυχητικά στοιχεία υπογραμμίζουν τον επείγοντα χαρακτήρα των παγκόσμιων προσπαθειών για την καταπολέμηση της πείνας και της φτώχειας.

Παγκόσμια Συμμαχία κατά της πείνας και της φτώχειας

Τον Νοέμβριο, η σύνοδος κορυφής της G20 ξεκίνησε την Παγκόσμια Συμμαχία κατά της πείνας και της φτώχειας, μια πρωτοβουλία που στοχεύει στην εξάλειψη της πείνας και της φτώχειας έως το 2030 - σύμφωνα με τους ΣΒΑ. Οι πρώτες δεσμεύσεις της Συμμαχίας, γνωστές και ως Σπριντ του 2030, περιλαμβάνουν την υποστήριξη 500 εκατομμυρίων ανθρώπων μέσω προγραμμάτων μεταφοράς μετρητών και την παροχή θρεπτικών σχολικών γευμάτων σε 150 εκατομμύρια παιδιά.

Σημασία της καταπολέμησης της πείνας και της φτώχειας

Στο Φόρουμ της Ντόχα, μια ετήσια συγκέντρωση ηγετών της παγκόσμιας πολιτικής, α υψηλόβαθμος εκπρόσωπος του προγράμματος, ο Υπουργός Κοινωνικής Ανάπτυξης και Υποστήριξης της Βραζιλίας, Wellington Dias, σχετικά με τον επείγοντα χαρακτήρα της αντιμετώπισης της πείνας και της φτώχειας και το καθεστώς της Συμμαχίας από την ίδρυσή της.

Q&A με τον Wellington Dias

CNN: Γιατί ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί η Παγκόσμια Συμμαχία κατά της πείνας και της φτώχειας;

Διαφάνειες Wellington:Το 2015, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο κόσμος κατέληξε σε συναίνεση για τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης για το 2030. Κεντρικό στοιχείο ήταν η δέσμευση της παγκόσμιας κοινότητας να εξαλείψει τη φτώχεια και να επιτύχει μηδενική πείνα μέχρι το 2030. Αποτύχαμε: η φτώχεια, η ανέχεια και η πείνα έχουν αυξηθεί.

Αυτά τα ζητήματα έχουν βαθύτερες επιπτώσεις από ό,τι νομίζουμε. Η σύνδεση μεταξύ μεταναστευτικών κρίσεων και συγκρούσεων ενισχύεται συχνά από τη φτώχεια και την πείνα. Οι απειλές για τις δημοκρατίες συνδέονται επίσης στενά με αυτά τα προβλήματα. Τα πλουσιότερα κράτη πρέπει να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες με ένα ολοκληρωμένο πακέτο αποδεδειγμένων έργων. Αυτό περιλαμβάνει ένα εθνικό σχέδιο που βασίζεται στη γνώση και την οικονομική υποστήριξη. Οι αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να προετοιμάσουν και να εφαρμόσουν τα δικά τους σχέδια, ενώ οι ανεπτυγμένες χώρες πρέπει να παρέχουν υποστήριξη. Αυτή η πρωτοβουλία εγκρίθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο (στη σύνοδο κορυφής της G20) και τώρα αντιμετωπίζουμε την πρόκληση της εφαρμογής.

Τρέχουσα κατάσταση υλοποίησης

CNN: Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση εφαρμογής;

WD:Συνεργαζόμαστε μέσω παγκόσμιων μπλοκ όπως η Παγκόσμια Τράπεζα στην Ουάσιγκτον και ο ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, καθώς και με ιδρύματα όπως το UNDP (Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών) και ο FAO (Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ). Επί του παρόντος, 86 χώρες και 66 οργανισμοί αποτελούν μέρος αυτής της συμμαχίας, με παραρτήματα στην Ευρώπη (Ρώμη στα κεντρικά γραφεία του FAO), τη Νότια Αμερική (Βραζιλία), την Αφρική (Addis Ababa) και την Ασία (Μπανγκόκ). Εξετάζονται επίσης η περιοχή του Κόλπου και ο Αραβικός Σύνδεσμος.

Ο στόχος είναι να συνεργαστεί με τα εθνικά σχέδια κάθε χώρας προσαρμοσμένα στις συγκεκριμένες ανάγκες της. Θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη τομείς προτεραιότητας όπως οι μεταφορές εισοδήματος, τα προγράμματα σχολικής διατροφής, η τοπική γεωργία, η επαγγελματική κατάρτιση και η κοινωνική ένταξη. Οι χώρες που είναι σε θέση να βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες το κάνουν σύμφωνα με αυτά τα σχέδια.

Γιατί η πείνα και η φτώχεια συχνά αγνοούνται

CNN: Γιατί πιστεύετε ότι η πείνα και η φτώχεια δεν αντιμετωπίστηκαν αποτελεσματικά στο παρελθόν;

WD:Η πείνα και η φτώχεια είναι θέματα που συχνά αποφεύγονται - ειδικά από εκείνους που πλήττονται άμεσα. Πολλές χώρες που παλεύουν με την πείνα και τη φτώχεια νιώθουν άβολα να μιλούν γι' αυτό. Εκδηλώσεις όπως το φόρουμ της Ντόχα είναι ιδιαίτερα πολύτιμες για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος. Χρειαζόμαστε πιο ανοιχτό διάλογο και ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ χωρών όπως η Κολομβία, η Βραζιλία και το Μάλι, με την υποστήριξη οργανισμών του ΟΗΕ όπως το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα.

Η πείνα είναι ευθύνη όλων των εθνών και των πολιτών. Στο παρελθόν, η πείνα ήταν στενά συνδεδεμένη με την έλλειψη τροφίμων. Σήμερα, στον 21ο αιώνα, ο κόσμος παράγει περισσότερα από αρκετά τρόφιμα για όλους. Αυτό σημαίνει ότι εάν οι χώρες συνεργαστούν, καταπολεμήσουν τη σπατάλη τροφίμων και συμμετάσχουν στην Παγκόσμια Συμμαχία κατά της πείνας και της φτώχειας, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο έως το 2030.