Het Gaza-plan van Netanyahu dient alleen zijn eigen belangen

Het Gaza-plan van Netanyahu dient alleen zijn eigen belangen

De situatie in het Midden-Oosten blijft gespannen, vooral in de context van het aanhoudende conflict tussen Israël en Hamas. Na bijna twee jaar oorlog in de Gazastrook heeft het Israëlische veiligheidskabinet opgeroepen tot een nieuw kabinet militaire expansie gestemd om Gaza-stad over te nemen. Dit project, dat grotendeels werd aangestuurd door premier Benjamin Netanyahu, onthult niet alleen militaire ambities, maar ook zijn binnenlandse politieke strategieën.

Politieke motivatie achter het plan

Het plan werd aangenomen ondanks sterke bezwaren en ernstige waarschuwingen van de Israëlische militaire leiding, die waarschuwde dat een dergelijk offensief de humanitaire crisis verder zou kunnen verdiepen en de vijftig overgebleven gijzelaars in Gaza in gevaar zou kunnen brengen. Bovendien vindt grootschalige oorlogsvoering plaats tegen de achtergrond van een fundamenteel conflict Daling van de steun voor Israël wereldwijd en een afnemende steun in de Israëlische samenleving voor voortzetting van de oorlog.

De strategische manoeuvres van Netanyahu

Ondanks deze tegenstrijdigheden zet Netanyahu zijn plan voort. Een niet te onderschatten voordeel voor hem is de extra tijd die hij krijgt om te vechten voor zijn politieke overleving. Met zijn huidige uiterst rechtse partners betekent dit een verlenging van de oorlog. Zijn bondgenoten, Itamar Ben Gvir en Bezalel Smotrich, hebben herhaaldelijk de voortgang van de onderhandelingen over een staakt-het-vuren belemmerd door te dreigen zijn regering te laten vallen als de oorlog zou eindigen.

Ontoereikende vervulling van de coalitievereisten

Ironisch genoeg voldoet het plan van Netanyahu niet aan de verwachtingen van zijn coalitiepartners, waarbij Ben Gvir en Smotrich oproepen tot een volledige bezetting van de omstreden enclave als een eerste stap in de richting van het herstel van de Joodse nederzettingen in Gaza en uiteindelijk de annexatie van het gebied. Dit is in tegenspraak met de beloften van Netanyahu vóór de kabinetsvergadering, die een bredere militaire strategie voor ogen hadden.

Internationaal isolement en de publieke opinie

Het huidige debat over de militaire planning in Israël komt overeen met het brede publieke sentiment: volgens meerdere opiniepeilingen steunen de meeste Israëli's een staakt-het-vuren dat tot doel heeft de gijzelaars terug te sturen en de oorlog te beëindigen. Dit is echter niet de mening van Netanyahu, wiens beslissingen worden gevormd door de beperkte noodzaak van zijn politieke overleving.

Impact op de internationale betrekkingen

De geplande overname van Gaza plaatst Netanyahu en Israël in een ongekend internationaal isolement. Hoewel het Witte Huis van president Trump Netanyahu de vrije hand gaf in het conflict in Gaza, heeft de verergerende hongersnood de mondiale legitimiteit van Israëls oorlogvoering al verminderd. De snelle tegenslag op het jongste kabinetsbesluit kwam prompt: Duitsland, Israëls tweede belangrijke strategische bondgenoot na de VS, kondigde aan dat het een deel van zijn wapenexporten naar Israël zou opschorten. Dit zou als model kunnen dienen voor andere EU-landen om hun betrekkingen verder te verminderen.

De onduidelijke toekomst

Samenvattend volgt Netanyahu een strategie die niemand tevreden stelt: noch zijn bondgenoten in het buitenland, noch zijn eigen militaire leiderschap, noch de bevolking die wil dat de oorlog eindigt. De enige groep die van dit plan profiteert is Netanyahu zelf. Dit geeft hem de tijd om te kiezen tussen een echt staakt-het-vuren dat de gijzelaars zou kunnen redden en een grootschalige militaire escalatie die zijn coalitie tevreden zal stellen. Het is niet zozeer een strategische zet als wel een klassieke Netanyahu-manoeuvre om de oorlog te verlengen en tegelijkertijd de pijn en het lijden voor de Gazanen en Israëlische gijzelaars in stand te houden – allemaal voor zijn eigen politieke overleving.