Wyzwania związane z gwarancjami bezpieczeństwa na Ukrainę

Wyzwania związane z gwarancjami bezpieczeństwa na Ukrainę

Gwarancje bezpieczeństwa stały się głównym tematem w dyskusjach na temat traktatu pokojowego dla Ukrainy. Prezydent Wolodymyr Selenskyj powiedział w poniedziałek w Białym Domu, że był to „kluczowy temat i punkt wyjścia do rozwiązania wojny”.

Wyzwania i cele gwarancji bezpieczeństwa

Selenskyj wie, że najwyższa liczba i uzbrojenie Rosji na dłuższą metę przyciągną ukraińskie opór. Dlatego wielokrotnie podkreślał, że każde porozumienie musi zawierać zapewnienia, że ​​Stany Zjednoczone i Europa uniemożliwiają Rosjanom wznowienie ich ataków w ciągu jednego lub dwóch lat.

Tutaj możesz dowiedzieć się, co powinieneś wiedzieć o tym kluczowym aspekcie każdej umowy o rozwiązaniu wojny na Ukrainie.

Jak mogą wyglądać gwarancje bezpieczeństwa i kto jest zaangażowany?

Jest to niepewny teren: „Koalicja Will Will”, grupa ważnego ukraińskiego sojusznika, nadal pracuje nad tym, co może realistycznie zaoferować. Cel jest jasny: zapobieganie Rosjanom nowych ataków na Ukrainę w nadchodzących latach. Dokładny plan jest mniej jasny, ale prawdopodobnie nastąpi strategia dla żołnierzy stacjonowania na miejscu i wspierania Ukrainy z powietrza i morza. Ponadto konieczna będzie pomoc w odbudowie wyczerpanego ukraińskiego wojska.

Selenskyj twierdzi również, że silne ukraińskie wojsko jest gwarancją bezpieczeństwa. Prezydent Francji Emmanuel Macron podkreślił wsparcie aliantów „solidnej armii ukraińskiej, która może zareagować przeciwko atakom i odeprzeć je bez ograniczeń związanych z siłą, umiejętnościami lub bronią żołnierzy”.

Międzynarodowa współpraca i chęć żołnierzy

Wielka Brytania i Francja wykorzystywały w tym roku koncepcję siły międzynarodowej. Premier Wielkiej Brytanii Keir Strander powiedział, że „zostanie to zapewnione po zawieszeniu broni, aby odstraszyć rosyjską agresję przez lata”. Początkowo rozmawiano o 30 000 żołnierzy, którzy mieli stacjonować na Ukrainie. W międzyczasie omawiana jest jednak mniejsza siła odstraszająca, uzupełniona przez „sieć bezpieczeństwa” sojuszników, która obejmuje elementy powietrza, morza i szkolenia.

Do koalicji dołączyło około 30 krajów. Jednak to, co każdy kraj jest skłonny do zrobienia, jest niejasne. Kraje takie jak Niemcy i Włochy wahają się podpisać wojska glebowe, podczas gdy Australia i Kanada mogą być bardziej chętne.

„Koalicja zapewniłaby Ukrainę kojące siły na morzu, w powietrzu i lądowaniu” - powiedział w poniedziałek Macron. Dodał: „Musimy wspierać Ukrainę z żołnierzami glebowymi, aby zapobiec przyszłym interwencjom z Rosji”.

Wpływ Stanów Zjednoczonych

To jest słonia w pokoju. Dopiero w ciągu ostatnich kilku dni prezydent USA Donald Trump zastanowił się nad tym, że Stany Zjednoczone mogą być zaangażowane w zapewnianie gwarancji bezpieczeństwa Ukrainie. Wcześniej on i inni członkowie administracji wyjaśnili, że Europejczycy są odpowiedzialni. Trump był niejasny w zakresie zakresu zaangażowania w dyskusjach w Białym Domu. Sugeruje, że gwarancje są „oferowane przez różne kraje europejskie w koordynacji ze Stanami Zjednoczonymi”.

We wtorek Trump odrzucił możliwość starzenia się żołnierzy amerykańskich na ukraińskiej ziemi. „Co to będzie oznaczało konkretnie zaangażowania, zostanie omówione w najbliższych dniach”-powiedział w wywiadzie sekretarz generalny NATO Mark Rutte.

Reakcja Rosji

W poniedziałek Rosja ponownie podkreśliła, że ​​żadne wojska wiejskie NATO nie mogły stacjonować na ukraińskiej ziemi. Rzeczniczka Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Maria Zakharova, odrzuciła „każdy scenariusz, który zapewnia pojawienie się wojskowego uznania z udziałem krajów NATO na Ukrainie”. Moskwa nalega również, aby każda umowa pokojowa musi zawierać ograniczenia dotyczące liczby i umiejętności ukraińskich sił zbrojnych. Rosja twierdzi, że zarabia również gwarancje bezpieczeństwa i wielokrotnie podkreśla, że ​​ekspansja NATO East jest jedną z głównych przyczyn konfliktu.

Alternatywy i perspektywy

Coraz częściej omawia się możliwość, że zapewniana jest część gwarancji bezpieczeństwa w postaci ochrony powietrznej Ukrainy, podobnie jak strefy zakazu lotów w Iraku w latach 90. Według Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych (IISS), największy efekt czynnościowy można osiągnąć, jeśli nie tylko żołnierzy naziemnych, ale także elementy chimbera powietrznego na Ukrainie. W Polsce i Rumunii można stacjonować więcej energii powietrznej.

Taka obecność oferowałaby nadzór i edukację, ale miałaby trudności z utrzymaniem suwerenności powietrznej, gdyby zostali zakwestionowani przez Rosjanie. Ponadto istniało ryzyko szybkiej eskalacji, na przykład, jeśli myśliwce są zaangażowane w walki powietrzne.

Jednak Ukraińczycy chcą nie tylko uczestnictwa, ale wyraźne zaangażowanie w społeczność międzynarodową.