Beveiligingsgaranties voor Oekraïne: risico's en uitdagingen

Beveiligingsgaranties voor Oekraïne: risico's en uitdagingen

De beveiligingsgaranties staan ​​over een centraal onderwerp in de Discussies over een vredesverdrag voor Oekraïne worden. President Wolodymyr Selenskyj zei maandag in het Witte Huis dat ze het "belangrijke probleem, een startpunt voor het einde van de oorlog" vertegenwoordigen.

Beveiliging als een sleutel tot een vredesoplossing

Selenskyj is zich ervan bewust dat de superieure figuren en wapensystemen van Rusland uiteindelijk de Oekraïense weerstand zullen stampen. Daarom heeft hij al lang benadrukt dat elke overeenkomst concrete dingen moet bevatten om ervoor te zorgen dat de VS en Europa voorkomen dat de Russen hun aanval in een of twee jaar hervatten.

Wat kan beveiligingsgaranties zijn?

Allereerst is het een onontwikkeld territorium: de "Coalition of the Willing", een groep belangrijke Oekraïense bondgenoten, werkt nog steeds aan wat realistische aanbiedingen het kan doen. Het doel is duidelijk: om de Russen van aanvallen op Oekraïne in de komende jaren af ​​te schrikken. Het exacte ontwerp van de garanties is echter minder duidelijk, omdat er naar verwachting troepen ter plaatse worden gestationeerd en de Oekraïne wordt ondersteund door de zee en de lucht. Er zal ook hulp zijn bij de wederopbouw van de Oekraïense strijdkrachten die nu uitgeput zijn na meer dan drie jaar oorlog.

Internationale steun en militaire aanwezigheid

Selenskyj heeft betoogd dat een sterk Oekraïens leger een veiligheidsgarantie op zich is. De Franse president Emmanuel Macron benadrukte bondgenoten voor 'een robuust Oekraïens leger dat elke aanval kan weerstaan ​​en afneemt, zonder beperkingen op aantal, vaardigheden of wapens'. Begin dit jaar creëerden Groot -Brittannië en Frankrijk ook ideeën over een multinationale kracht die na een staakt -het -vuren kon worden gebruikt om de Russische agressie af te schrikken.

Oorspronkelijk was er sprake van een contingent van ongeveer 30.000 soldaten die in Oekraïne zouden worden gestationeerd. In de tussentijd wordt het besproken om een ​​kleinere afschrikmiddelgroep ter plaatse te hebben en meer te vertrouwen op een "beveiligingsdak" door de geallieerden, waaronder zeedodelarbeiders, luchtondersteuning en trainingsmaatregelen. Ongeveer 30 landen zijn lid geworden van de coalitie, maar wat elk land klaar is om bij te dragen is onduidelijk.

De rol van de Verenigde Staten in de onderhandelingen

De rol van de Verenigde Staten is het grote onderwerp. In de afgelopen dagen is de Amerikaanse president Donald Trump begonnen het idee van Amerikaanse deelname aan beveiligingsgaranties voor Oekraïne te ondersteunen. Tot nu toe was de houding van zijn administratie dat het de verantwoordelijkheid van de Europeanen was. Trump was echter vaag in de discussies in het Witte Huis met betrekking tot het soort betrokkenheid en suggereerde dat de garanties "worden verstrekt door verschillende Europese landen die onder coördinatie met de Verenigde Staten zijn". Desondanks verwierp hij de mogelijkheid van een Amerikaanse troepenstation in Oekraïne op dinsdag.

Russische reacties en internationale diplomatie

Rusland heeft maandag al duidelijk gemaakt dat het geen troepen uit de NAVO -landen op Oekraïense bodem zal tolereren. Woordvoerster van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, verwierp "elk scenario dat voorziet in het verschijnen van militaire quota met de deelname van NAVO -landen in Oekraïne." Moskou vereist ook veiligheidsgaranties die ook het aantal en de capaciteiten van de Oekraïense strijdkrachten beïnvloeden.

Alternatieve oplossingen voor beveiligingsgaranties

Er zijn momenteel discussies over de mogelijkheid om delen van de beveiligingsgarantie aan te bieden in de vorm van luchtbescherming voor Oekraïne, vergelijkbaar met de Flightenbotons over Irak in de jaren negentig. Een grotere luchtmacht zou theoretisch kunnen worden gestationeerd in Polen en Roemenië om te zorgen voor educatieve en bewakingsdiensten.

In feite is een sterke verbintenis nodig om de Oekraïners aan te geven dat hun veiligheid serieus wordt genomen. Gezien de geopolitieke spanningen, valt het nog te bezien of de actoren zullen slagen in het ontwikkelen van een duurzaam plan voor duurzame veiligheidsgaranties, wat zowel de prestaties van de oorlog bespaardt en verdere schade aan de transatlantische alliantie bespaart.