Alpenrheintal in Change: Επιστροφή της φύσης και των κατοίκων της!

Alpenrheintal in Change: Επιστροφή της φύσης και των κατοίκων της!

Alpenrheintal, Schweiz - Στο Alpenrheintal, ενθαρρύνεται μια νέα κατανόηση της συνύπαρξης της φύσης και του ανθρώπου. Ένας κεντρικός στόχος είναι η ανανέωση που στοχεύει στη δημιουργία παλαιών και νέων οικοτόπων για ζώα και φυτά. Αυτές οι πρωτοβουλίες είναι ιδιαίτερα σημαντικές επειδή οι άνθρωποι έχουν επανασχεδιάσει σημαντικά την περιοχή για αιώνες, η οποία εκδηλώνεται, μεταξύ άλλων, στη ρυθμιζόμενη πορεία του Ρήνου. Φαίνεται να βρεθεί μια επανεξέταση: το Alpenrheintal υποτίθεται ότι είναι πιο άγριο και πιο φυσικό ξανά. Αυτός ο μετασχηματισμός φωτίζεται στο ντοκιμαντέρ "The Alpine Rhine Valley - όπου η φύση ανακαλύπτεται", η οποία μεταδίδεται στο ORF 2 και στο ORF στις 10 Ιουνίου 2025 στις 8:15 μ.μ. (https://www.ots.at/presseaus-sung/ots_20250605_ots0090/neues-oesterreich-universum--das-alpenrheintal-fuer-se-buhner-------------------------------------------------------------

Το Alpenrhein, το οποίο αρχίζει εκεί όπου συνδυάζουν οι Vorderrhein και Hinterrhein, σχηματίζουν ένα φυσικό όριο μεταξύ της Ελβετίας, του Λιχτενστάιν και της Αυστρίας. Τελικά ρέει στη λίμνη Constance, όπου πολλά μεταναστευτικά πουλιά αναζητούν φαγητό στο Rheindelta το φθινόπωρο. Τα είδη που ζουν εκεί ανήκουν σε πτηνά και πάπιες Brach, ενώ περιπλανιούνται τα Falcons τους κυνηγούν. Για τους αναζητητές ψυχαγωγίας, δημιουργήθηκαν πάγκοι χαλικιών που χρησιμεύουν ως περιοχές ανάπαυσης.

Προστασία απειλούμενων ειδών

Η προστασία των lapwings στο Alpenrheintal είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη. Αυτό το είδος των πουλιών επιστρέφει στο Auer Ried την άνοιξη, αν και τα αποθέματά τους στην Ευρώπη κινδυνεύουν. Εδώ υποστηρίζεται από στοχευμένα μέτρα από τους ανθρώπους για τη διατήρηση των τελευταίων πληθυσμών. Επιπλέον, ο Biber είχε εξαφανιστεί κάποτε από πολλά μέρη της Ευρώπης και θα μπορούσε να επιλυθεί με επιτυχία στην αλπική κοιλάδα του Ρήνου. Οι κάστορες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο με τη δημιουργία οικοτόπων για άλλα ζώα, τα οποία γίνονται με την πτώση των δέντρων και τη συμφόρηση του νερού.

Ο άνθρωπος έχει επίσης κλείσει κανάλια αποστράγγισης στα φυσικά αποθέματα για τη δημιουργία υποχωρήσεων για απειλούμενα είδη όπως ο μαιευτήρας φρύνος, η δεξαμενή ποταμών και η σαύρα. Ο βιολόγος Leander Khil υπογραμμίζει ότι παρά τις θετικές πρωτοβουλίες, ορισμένα είδη πουλιών εξακολουθούν να παρακίνουν και ελπίζουν για την επιτυχία των μέτρων διατήρησης της φύσης στο Alpenrheintal. Επιπλέον, ο φυσικός σκηνοθέτης Mario Kreuzer ζωγραφίζει μια εικόνα της βασικής συμμετοχής του πληθυσμού σε αυτά τα προστατευτικά μέτρα.

Renaturation ως σημαντικός προστατευτικός παράγοντας

Το πλαίσιο της ανανέωσης δεν περιορίζεται μόνο στο Alpenrheintal. Σε άλλες περιοχές, όπως η Βόρεια Ρήνο-Βεστφαλία, η συνάφεια των φυσικών ποταμών και των ρευμάτων δείχνει για την προστασία των πλημμυρών. Συγκεκριμένα, η καταστροφή των πλημμυρών στο Ρηνανία-Παλατινάτο και το Βόρειο Ρήνο-Βεστ Το Auen όχι μόνο χρησιμεύει ως περιοχές υποχώρησης για πολλά είδη ζώων, αλλά συμβάλλει σημαντικά στην προστασία του κλίματος αποθηκεύοντας τα αέρια του θερμοκηπίου, όπως εξηγεί το Ίδρυμα NRW (https://www.nrw-stiftung-magazin.de/detail/lebensraum-flumaue/).

Το Ίδρυμα NRW προωθεί πολυάριθμα έργα προστασίας από πλημμυρικές περιοχές σε πάνω από 1.500 εκτάρια στη Βόρεια Ρήνο-Βεστφαλία. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα είναι η περιοχή του Urdenbacher Kämpe κοντά στο Düsseldorf, όπου οι πλημμύρες καταγράφονται στο Auenwiesen για να μειώσουν τις επιπτώσεις στις αστικές περιοχές. Τα μέτρα ανανέωσης όχι μόνο οδήγησαν στην επιστροφή ζωικών ειδών όπως οι λευκοί πελαργοί και οι νυχτερινές, αλλά και βελτιώνουν τη βιοποικιλότητα στην περιοχή. Στη Γερμανία, τα φυσικά λιβάδια έχουν γίνει σπάνια. Μόνο το ένα τρίτο των αρχικών περιοχών πλημμυρών εξακολουθεί να υπάρχει.

Τα θετικά αποτελέσματα των έργων ανανέωσης είναι αδιαμφισβήτητα επειδή δεν βελτιώνουν μόνο την ποιότητα των υδάτων, αλλά και δημιουργούν πολύτιμα ενδιαιτήματα. Η κλήση προς την προσοχή στην αντιμετώπιση αυτών των προστατευόμενων οικοτόπων παραμένει απαραίτητη για τη διατήρηση της πλούσιας βιοποικιλότητας για τις μελλοντικές γενιές.