Επανάσταση στο νερό: Οι ρέγγες της Βαλτικής γίνονται αδηφάγα αρπακτικά ψάρια!

Επανάσταση στο νερό: Οι ρέγγες της Βαλτικής γίνονται αδηφάγα αρπακτικά ψάρια!

Μια νέα μελέτη από τη Σουηδία δείχνει ότι η ρέγγα της Βαλτικής έχει αναπτυχθεί εντυπωσιακά τα τελευταία χρόνια. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα πραγματοποιήθηκε, τεκμηριώθηκε η ανακάλυψη μιας εμφανώς μεγάλης ρέγγας βορειοανατολικά της Ουψάλα. Αυτές οι ρέγγες δείχνουν μια άγνωστη μέχρι τότε συμπεριφορά: τρέφονται ενεργά με άλλα ψάρια.

Η ανάλυση των βραγχοπαγίδων και του περιεχομένου του στομάχου έδειξε ότι ένας γενετικά διαφορετικός πληθυσμός ρέγγας της Βαλτικής Θάλασσας έχει εξελιχθεί σε αρπακτικά ψάρια. Οι κατεστραμμένες παγίδες βραγχίων υποδηλώνουν ότι αυτές οι ρέγγες πιάνουν και τρώνε ειδικά μικρότερα ψάρια. Το φαινόμενο είναι μέχρι στιγμής μοναδικό γιατί έχει παρατηρηθεί μόνο στη Βαλτική Θάλασσα παγκοσμίως. Οι ερευνητές αποδίδουν την ασυνήθιστη συμπεριφορά στην έλλειψη κλασικών αρπακτικών ψαριών όπως το σκουμπρί και ο τόνος, τα οποία δημιούργησαν ένα εξελικτικό κενό που καταλήφθηκε από τη ρέγγα. Οι αρπακτικές ρέγγες είναι σχεδόν διπλάσιες από τις συγγενείς της που τρώνε πλαγκτόν και έχουν επίσης υψηλότερη περιεκτικότητα σε λίπος και χαμηλότερα επίπεδα διοξίνης, που την καθιστούν ιδιαίτερα νόστιμη και υγιεινή.

Προσαρμογή της ρέγγας στη Βαλτική Θάλασσα

Οι ρέγγες έχουν αποικίσει τη Βαλτική Θάλασσα για περίπου 10.000 χρόνια. Μια σημαντική μετάλλαξη στην οπτική χρωστική ροδοψίνη είναι ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί ότι η ρέγγα μπορεί να βρει τον βέλτιστο δρόμο της στον βιότοπό της. Αυτή η μετάλλαξη αλλάζει την ευαισθησία της ρέγγας στο φως κατά περίπου δέκα νανόμετρα στην κόκκινη περιοχή. Αυτό επιτρέπει στα νεαρά ψάρια να αναγνωρίζουν τα αρπακτικά νωρίτερα.

Η Βαλτική Θάλασσα διαφέρει σημαντικά από τον Βόρειο Ατλαντικό: είναι πιο ρηχή, πιο ζεστή, πιο πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και έχει αλατότητα έως και δέκα φορές χαμηλότερη. Αυτές οι ειδικές ιδιότητες του υφάλμυρου νερού αλλάζουν τις συνθήκες φωτισμού και κάνουν το νερό να φαίνεται πιο κόκκινο. Η γενετική προσαρμογή της ρέγγας συνέβη γρήγορα, μέσα σε 23 έως 65 γενεές γονιδίων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης στο Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών Δημοσιεύθηκε, η μετάλλαξη εμφανίστηκε για πρώτη φορά πριν από 42.000 χρόνια και δεν κατάφερε να εδραιωθεί στον Ατλαντικό. Αυτές οι γενετικές αλλαγές είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η ρέγγα μπόρεσε να προσαρμοστεί στο συγκεκριμένο περιβάλλον της.

– Υποβλήθηκε από ΜΜΕ Δυτικής Ανατολής