Skarby przeszłości: Dom kultury w Unterumbach staje się muzeum!

Dom kultury w Unterumbach na weekend przekształcił się w muzeum, które przyciągnęło wielu zwiedzających. Lokalna historyczka Christa Liebert i profesor Ernst-Michael Hackbarth zorganizowali wystawę pt. „Ślady prehistorii w Pfaffenhofen an der Glonn”. Wydarzenie to miało dla Liebert szczególne znaczenie, ponieważ w dniu otwarcia obchodziła swoje 80. urodziny i osobiście zwiedzała wystawę.

Wystawione znaleziska zbierano przez wiele lat przy wsparciu pomocników. Liebert przeszukiwał pola w poszukiwaniu cennych artefaktów za zgodą rolników. Do najważniejszych atrakcji wystawy należała kość policzkowa prehistorycznego słonia, który żył około 16,5 miliona lat temu, a także akwamanil z Miesberg, który służył duchownym i rycerzom do mycia rąk. Wśród innych eksponatów znalazły się kule armatnie, monety celtyckie, ręczne młyny z późnej epoki kamienia, kafle piecowe i kamienne topory. Wystawa obejmowała artefakty od epoki kamienia po czasy współczesne, nie uwzględniała jednak okresu rzymskiego.

Znaleziska archeologiczne w Pfaffenhofen

Tymczasem zaprezentowano wyniki badań archeologicznych na terenie dawnej Café Herb w Pfaffenhofen. Kierownik wykopalisk Bernd Kriens z firmy wykopaliskowej ADA poinformował społeczność lokalną i kulturalną o ważnych znaleziskach. Odkryto m.in. doły po słupach, które wskazują na pożar z 1388 r., a także dół do gotowania i wędzenia ze śladami ognia i pozostałościami kości. Wśród innych znalezisk znalazły się dwie monety, ostroga jeźdźca, grot strzały i fragmenty szklanego pucharu nabijanego ćwiekami, a także kafle piecowe z XIV wieku.

Znaleziska wskazują, że mieszkańcy stanowiska musieli być zamożni, gdyż znajdowały się tam między innymi srebrne monety i szkło. Najstarszą znalezioną monetą jest heller szwabski, replika z XV wieku pochodząca z Augsburga lub Ulm. W związku z tym, że Pfaffenhofen nie mógł bić własnych monet przed otrzymaniem praw miejskich, używano halerów szwabskich. Druga odkryta moneta pochodzi z późnego średniowiecza, między XV a XVI wiekiem. Grot strzały można również powiązać z możliwym zastosowaniem wojskowym w związku z pożarem w 1388 r. Dalsze dowody wskazują, że domy nie były odbudowywane przez okres od 20 do 50 lat po pożarze.

Nieruchomość przechodziła kilka etapów budowy: najpierw wzniesiono budynki drewniane, następnie piwnicę murowaną pod domem o konstrukcji szachulcowej, a na końcu kompletny budynek murowany. Kriens podkreślił znaczenie archeologii dla tożsamości miejsca i ubolewał, że w Pfaffenhofen nie ma muzeum, w którym można by prezentować cenne znaleziska. Zaplanowane na wiosnę wykłady Kriensa i Ruth Sandner z Państwowego Urzędu Ochrony Zabytków mają na celu pogłębienie wiedzy na temat tych odkryć historycznych.