370-letni skradziony obraz wraca do prawnuków!

370-letni skradziony obraz wraca do prawnuków!

Brytyjska instytucja artystyczna Tate zwróciła 370-letni obraz zrabowany w czasach nazistowskich prawnukom pierwotnego właściciela. Dzieło nosi tytuł „Eneasz i jego rodzina uciekają z płonącej Troi” i zostało stworzone przez brytyjskiego malarza Henry'ego Gibbsa. Kiedyś należał do belgijskiego kolekcjonera sztuki Samuela Hartvelda, który w 1940 roku musiał uciekać z Antwerpii ze względu na swoją żydowską tożsamość i pozostawić po sobie bogatą kolekcję dzieł sztuki. Hartveld i jego żona odczuwali skutki narodowego socjalizmu, a dzieła sztuki skonfiskowane przez niemieckich okupantów zostały sprzedane bez żadnego dochodu. Obraz trafił do kolekcji Tate w 1994 r., a obecnie komisja zdecydowała, że ​​należy go zwrócić – podaje oe24.

Zwrot dzieł sztuki zrabowanych przez nazistów to ważna kwestia związana z przywróceniem własności dzieł sztuki skradzionych w czasach nazistowskich. Szacuje się, że w latach 1933–1945 Niemcy skradzili lub wywłaszczyli około 600 000 dzieł sztuki, co dotknęło wielu Żydów i osób prześladowanych jako Żydzi. Ponowne odkrycie i repatriacja takich dzieł sztuki nabiera coraz większego znaczenia, szczególnie od czasu Deklaracji Waszyngtońskiej z 1998 r., pod którą podpisały się 44 stany, aby wesprzeć odkrywanie i zwrot zrabowanych dzieł sztuki. Do tej pory restytucji poddano ponad tysiąc dzieł sztuki z około dwudziestu krajów, co ilustruje złożoność problemu.

Od zrabowanych dzieł sztuki do restytucji

Zwrot zrabowanych dzieł sztuki pozostaje kwestią złożoną i często kontrowersyjną. Po drugiej wojnie światowej wiele skradzionych dzieł sztuki zostało odnalezionych przez alianckie siły okupacyjne. Jednak aż 10 000 dzieł sztuki pozostało nieodkrytych i nie zwrócono ich do kolekcji publicznych ani prywatnych na całym świecie. W okresie powojennym w magazynach przechowywano wiele dzieł sztuki, a ich własność często pozostawała niejasna.

Centralnym aspektem restytucji była Deklaracja Londyńska z 1943 r., która uznawała transfery własności w czasach nazistowskich za nieważne. Te ramy prawne zostały poparte przepisami dotyczącymi restytucji i prawami dotyczącymi nieważności w różnych krajach. Na przykład w Niemczech brakowało ogólnej regulacji dotyczącej nieskuteczności, co często utrudniało zwroty. Od tego czasu wielokrotnie omawiano reformy dotyczące zwrotu dzieł sztuki zrabowanych przez nazistów, w tym powołanie komisji doradczych w celu wyjaśnienia przypadków restytucji.

Zwrot obrazu prawnukom Samuela Hartvelda pokazuje jasno, że zwrot zrabowanych dzieł sztuki jest również aktywnym tematem w brytyjskich muzeach. Od chwili powstania Komisji w 2000 r. przyjęto 14 z 23 wniosków o zwrot. Badania pochodzenia są coraz częściej postrzegane jako ważny element pracy muzeów mający na celu weryfikację pochodzenia i legalności dzieł sztuki. Taki powrót jest zawsze krokiem w kierunku przywrócenia pokoju prawnego, ponieważ, jak pokazuje Deklaracja Waszyngtońska, społeczność międzynarodowa jest zaangażowana w uporanie się z tymi bolesnymi rozdziałami historii.