Taiwan: liberalisme versus misbruik van migranten in de visserij

Taiwan: liberalisme versus misbruik van migranten in de visserij

Silwanus Tangkotta werkte vorig jaar op een Taiwanese vissersboot in de afgelegen Stille Oceaan toen een zware golf een rollende metalen deur tegen zijn hand sloeg, waardoor zijn middel- en ringvinger verbrijzelden.

Medische hulp zoeken

De Indonesische migrantenvisser had dringend medische hulp nodig, maar de kapitein weigerde terug te keren naar de haven omdat ze niet genoeg vis hadden gevangen om de reis te rechtvaardigen. Meer dan een maand lang had Tangkotta last van brandende pijn terwijl hij de wond met tape verbond en met een tandenstoker aan blootliggend bot prikte om infectie te voorkomen.

"Ik heb alles gedaan wat ik kon... ik gebruikte nagelknippers en tandenstokers om de uitstekende botten te verwijderen", vertelde hij aan CNN. "Ik dacht dat als ik het bot er niet uit zou trekken, de infectie zou voortduren en mijn vingers zouden wrijven."

Hoewel Tangkotta's lijdensverhaal schrijnend is, staat het zeker niet op zichzelf.

De visserijsector in Taiwan

Taiwan exploiteert de op een na grootste diepzeevisserijvloot ter wereld en levert tonijn, inktvis en andere zeevruchten aan supermarkten over de hele wereld, inclusief de Verenigde Staten en Europa.

Het zelfbesturende eiland wordt breed gepromoot als een baken van liberaliteit en mensenrechten in Azië en wordt beschouwd als een levendige democratie met een relatief sterke toewijding aan gelijkheid. Taiwan is bijvoorbeeld een van de slechts drie Aziatische landen waar het homohuwelijk legaal is.

Maar de behandeling van arbeidsmigranten komt steeds meer onder internationaal toezicht te staan, wat vragen doet rijzen over de toewijding van Taiwan aan deze waarden. Sinds 2020 heeft het Amerikaanse ministerie van Arbeid de Taiwanese diepzeevisserijsector aangemerkt als een plaats van dwangarbeid, waarbij kwesties als frauduleuze rekrutering, ingehouden lonen, fysiek geweld en extreme werktijden worden benadrukt.

Reacties van de Taiwanese autoriteiten

In een verklaring aan CNN zei de Taiwanese Visserijadministratie dat de rapporten van het Amerikaanse ministerie van Arbeid gebaseerd waren op ‘niet-geverifieerde’ informatie van NGO’s en migrantenvissers omschreef als ‘belangrijke partners’ in de Taiwanese visserijsector.

Het agentschap zei dat Taiwan “een van de weinige” rechtsgebieden was die “een concreet actieplan inzake visserij en mensenrechten” had geïmplementeerd. Het Taiwanese ministerie van Arbeid zei dat het samenwerkt met de Visserijadministratie om "de rechten van migrantenvissers in de diepzeevisserij op pragmatische wijze te beschermen en de relevante beschermingsmaatregelen te verbeteren."

Toch worden arbeidsmigranten als Tangkotta nog steeds geconfronteerd met ernstig misbruik, vaak zonder noemenswaardige publieke aandacht, deels omdat ze politiek en sociaal gemarginaliseerd blijven.

Vast op zee

Tangkotta, oorspronkelijk afkomstig uit de Indonesische hoofdstad Jakarta, begon in 2019 te werken op Taiwanese schepen, gelokt door beloften van betere lonen om zijn gezin te onderhouden. In Indonesië verdienen vissers vaak minder dan $100 per maand, wat laag is vergeleken met het Taiwanese minimumloon van $550.

De realiteit was echter harder dan verwacht. Op een middelgroot vissersvaartuig werkte Tangkotta maximaal vier maanden achtereen in de meedogenloze Stille Oceaan, waarbij hij ploegendiensten van 18 uur draaide met slechts korte pauzes ertussen. Hoewel de boot was ontworpen voor 23 bemanningsleden, waren er slechts 16 aan boord. Het eten was ontoereikend en raakte vaak snel op, zei hij.

Maar een groter probleem was het extreme isolement. De boot had geen internet, waardoor de bemanning werd afgesloten van hun families en ze geen hulp konden zoeken. Dit isolement werd van cruciaal belang toen Tangkotta ernstig gewond raakte. Het schip bevond zich in de buurt van de Salomonseilanden, ongeveer 5.000 kilometer van Taiwan, toen de deur zijn vingers verpletterde. Omdat hij geen hulp kon inroepen, had hij geen andere keuze dan aan boord te blijven terwijl de kapitein prioriteit gaf aan de winst. Toen hij weken later uiteindelijk op een ander schip werd overgeplaatst, ging het ook om vissen in plaats van direct terug naar de haven.

Een lange weg naar genezing

“Ik voelde me hulpeloos en de pijn maakte het moeilijk om te slapen”, zei hij. “Ik was teleurgesteld, want het enige wat door mijn hoofd ging was dat ik zo snel mogelijk aan land moest komen.”

Een maand later werd hij in Taiwan opgenomen in het ziekenhuis met het verlies van twee vingers, maar hij werd onmiddellijk ontslagen - niet vanwege de blessure, zei het bedrijf, maar omdat zijn functie ten einde liep. Als gevolg daarvan werd hem een ​​schadevergoeding ontzegd.

Het ministerie van Visserij zei dat het een rapport over de zaak van Tangkotta van het vissersvaartuig had ontvangen en dat hij gedurende de hele reis door de kapitein werd behandeld. "Het geval werd gemeld aan een arts aan wal, die constateerde dat er geen direct gevaar bestond. De kapitein bleef op advies van de arts voor de heer Tangkotta zorgen."

Patronen van misbruik

De Taiwanese diepzeevisserijsector is afhankelijk van ruim 20.000 Indonesische en Filippijnse arbeiders, maar de politieke wil om hun rechten te beschermen ontbreekt, zegt Allison Lee, medeoprichter van de Yilan Migrant Fishermen Union, gevestigd in een vissershaven in het noordoosten van Taiwan.

“Hoewel de VS de Taiwanese visserijsector sinds 2020 onder de aandacht heeft gebracht, reageerde de regering met retoriek, maar er veranderde weinig”, zei ze. Veel arbeiders werden aangeworven met fatsoenlijke salarissen, maar kregen te maken met overwerk en late lonen.

In tegenstelling tot de meeste arbeidsmigranten in Taiwan opereren diepzeevissers onder een ander stel regels en zijn ze uitgesloten van de Taiwanese arbeidsnormenwet, wat betekent dat ze verstoken blijven van het overwerkloon en de ziektekostenverzekering die anderen wel krijgen.

“Er is een zeer ernstig probleem met overwerk,” voegde Lee eraan toe. “Sommige arbeidsmigranten kregen te horen dat er tien bemanningsleden aan boord zouden zijn, maar er waren er maar vier aan boord en ze moesten heel lange uren maken.”

Zelfs elementaire veiligheidsmaatregelen werden genegeerd, zei ze, en sommigen kregen te horen dat ze geen reddingsvesten mochten dragen omdat die ‘in de weg zitten tijdens het werk’.

In 2023 waren tien Indonesische bemanningsleden aan boord van het schip You Fu vijftien maanden loon verschuldigd terwijl ze op zee waren, zonder enige manier om contact op te nemen met families of betalingen te verifiëren, aldus het officiële Taiwanese Central News Agency. De vissers werden gedwongen instant noedelaas te eten vanwege gebrek aan voedsel en kregen routinematig te maken met verbaal geweld, aldus het rapport. De salarissen werden uiteindelijk verrekend nadat de eigenaar onder druk kwam te staan ​​door berichtgeving in de media.

Loondiefstal is een van de meest voorkomende problemen waarmee migrantenvissers worden geconfronteerd, zegt Achmad Mudzakir, een visser die leider is van FOSPI, een in Taiwan gevestigde NGO, en andere bemanningsleden helpt. Zijn organisatie ontvangt regelmatig klachten over onbetaalde lonen – met verwoestende gevolgen voor gezinnen. “Het is pijnlijk omdat we grote risico’s lopen en ons leven in gevaar brengen als we hard werken op zee. De late betalingen hebben gevolgen voor onze gezinnen thuis”, zei hij.

Noodzakelijke oplossingen voor migrantenvissers

Eén van de voorgestelde oplossingen van Mudzakir is het bieden van Wi-Fi-toegang aan alle migrantenvissers, zodat ze hun betalingen kunnen controleren en hulp kunnen zoeken bij NGO's, zelfs midden op de oceaan. Regels die migrerende werknemers verbieden van baan te veranderen zonder naar hun thuisland terug te keren of zonder nieuwe uitzendkosten te betalen, moeten worden geschrapt, voegde hij eraan toe, omdat ze werknemers ontmoedigen misbruik te melden uit angst voor ontslag en schulden.

Als reactie op de toevoeging aan de Amerikaanse dwangarbeidslijst zei het Taiwanese visserijagentschap dat het sinds 2022 hervormingen heeft doorgevoerd – waaronder het verhogen van het minimumloon, het installeren van bewakingscamera’s op boten en het aannemen van nieuwe inspecteurs om de arbeidsomstandigheden te verbeteren. Maar activisten als Lee bekritiseren de maatregelen als cosmetisch en zeggen dat ze gericht zijn op het verbeteren van het imago van Taiwan in plaats van het aanpakken van de oorzaken van dwangarbeid.

Een verloren leven

Adrian Dogdodo Basar, een voormalige Indonesische migrantenvisser, riep op tot hervormingen na de dood van een van zijn beste vrienden aan boord van een Taiwanees vissersvaartuig in 2023. Tijdens zijn werk in de Stille Oceaan werd zijn vriend ernstig ziek met gezwollen benen en maagpijn. Adrian zei dat de kapitein vanwege de kosten verzoeken om terug te keren naar de haven weigerde en alleen verlopen medicijnen aanbood. Na enkele maanden, voordat het schip terugkeerde, stierf zijn vriend.

Adrian meldde dat hij werd gestraft met het onthouden van voedsel en werd gedreigd met inhoudingen op zijn loon, toen hij eiste dat het lichaam onmiddellijk naar huis zou worden teruggebracht. “We vroegen hem om gewoon naar de dichtstbijzijnde haven te gaan om het lichaam naar huis te brengen, maar de kapitein zei dat we dat niet moesten doen”, zei hij. “Toen ik begon te protesteren, kreeg ik geen eten meer.”

Net als andere migrantenvissers had Adrian meer dan 2.000 dollar aan bemiddelingskosten betaald om het werk veilig te stellen - een schuld die zijn collega's ervan weerhield zich uit te spreken uit angst hun baan te verliezen.

De verantwoordelijkheid van consumenten

Hoewel deze misstanden misschien ver weg lijken, is Taiwan de zevende grootste exporteur van zeevruchten ter wereld, met een vangst die op de eettafels over de hele wereld belandt - wat betekent dat de zeevruchten in de schappen van supermarkten mogelijk zijn gevangen door uitgebuite werknemers. “Amerikaanse consumenten lopen nog steeds grote risico’s als ze zeevruchten consumeren die besmet zijn door moderne slavernij”, zegt Sari Heidenreich, senior mensenrechtenadviseur bij Greenpeace USA. “Het is van cruciaal belang voor bedrijven die zeevruchten uit Taiwan importeren om hun toeleveringsketens veel rigoureuzer te beoordelen.”

Eerder dit jaar hebben vier Indonesische vissers een baanbrekende rechtszaak aangespannen tegen de Amerikaanse conservengigant Bumble Bee Foods, eigendom van het Taiwanese visserijbedrijf FCF Co, waarbij ze beweerden dat de tonijngigant ‘willens en wetens profiteerde van dwangarbeid, dwangarbeid en andere misstanden in zijn toeleveringsketen’. Het is het eerste bekende geval van slavernij op vissersboten die zich richten op een Amerikaans visserijbedrijf, vertelde Agnieszka Fryszman, een van de advocaten van de aanklagers, aan CNN.

Wat Silwanus betreft, die nu afhankelijk is van vrienden en familieleden, hoopt hij dat niemand anders hoeft mee te maken wat hij heeft meegemaakt. “Ik hoop dat al mijn vrienden – al mijn broers – die op Taiwanese schepen werken, op passende wijze behandeld zullen worden in het geval van een verwonding op zee”, zei hij. “Ik hoop dat dit mij bijblijft en niet nog een keer bij andere vissers gebeurt.”