Taiwan: Liberalisme versus misbruik van migranten in vissen

Taiwan: Liberalisme versus misbruik van migranten in vissen

Silwanus Tangkotta werkte vorig jaar op een Taiwanese vissersboot in een afgelegen Stille Oceaan toen een zware golf een rollende metalen deur op zijn hand raakte en zijn middelvinger en ringvinger sloeg.

De zoektocht naar medische hulp

De Indonesische migrantenvisser had dringend medische hulp nodig, maar de kapitein weigerde terug te keren naar de haven omdat ze niet genoeg vis hadden gevangen om de reis te rechtvaardigen. Gedurende meer dan een maand leed Tangkotta aan het branden van pijn, terwijl hij de wond combineerde met lijmband en rondhangen met een tandenstoker op het blootgestelde bot om infectie te voorkomen.

"Ik deed alles wat ik kon ... Ik nam spijkersnijders en tandenstoker om de uitstekende botten te verwijderen," zei hij CNN. "Ik dacht dat als ik het bot niet tevoorschijn haalde, de infectie zal doorgaan en mijn vingers zullen wrijven."

Tangkotta's verhaal over lijden is verbrijzelt, maar geenszins een geïsoleerde zaak.

De visindustrie in Taiwan

Taiwan exploiteert 's werelds op een na grootste vissersvloot met hoge zee, de tonijn, inktvis en andere zeevruchten naar supermarkten over de hele wereld, inclusief de VS en Europa.

Het zelfbeheerde eiland wordt algemeen geadverteerd als een vuurtoren van vrijheid en mensenrechten in Azië en wordt beschouwd als een levendige democratie met een relatief sterke claim op gelijkheid -bijvoorbeeld Taiwan is een van de slechts drie Aziatische landen waarin hetzelfde -SEX -huwelijk legaal is.

Maar de behandeling van migrerende werknemers wordt steeds meer onder internationale observatie en roept vragen op over de toewijding van Taiwan aan deze waarden. Sinds 2020 vermeldt het Amerikaanse ministerie van Arbeid de hochsee -visserijsector van de Taiwan als gebruikelijk voor dwangarbeid en benadrukte ze problemen zoals frauduleuze werving, behouden lonen, fysiek geweld en extreme werkuren.

reacties van de Taiwanese autoriteiten

In een verklaring aan CNN legde de visautoriteit van Taiwan uit dat de rapporten van het Amerikaanse ministerie van Arbeid gebaseerd waren op "onbevestigde" informatie van NGO's en beschreven migrantenvissers als "belangrijke partners" in de Taiwanese visindustrie.

De autoriteit zei dat Taiwan "een van de weinige" rechtsgebieden was die "een specifiek actieplan voor vissen en mensenrechten hadden geïmplementeerd". Het ministerie van Arbeid Taiwan zei dat de visserijautoriteit werkt aan "pragmatisch bescherming van de rechten van migrantenvissers in de vissen met hoge zee en het verbeteren van de relevante beschermende maatregelen."

Niettemin blijven migrerende werknemers zoals Tangkotta ernstig misbruik zien, vaak zonder aanzienlijke publieke aandacht, soms omdat ze politiek en sociaal gemarginaliseerd blijven.

opgesloten op de zee

kwam oorspronkelijk uit de Indonesische hoofdstad van Jakarta, Tangkotta begon in 2019 aan Taiwanese schepen te werken, aangetrokken door beloften van betere betaling om zijn gezin te onderhouden. In Indonesië verdienen vissers vaak minder dan $ 100 per maand, wat laag is in vergelijking met het minimumloon van Taiwan van $ 550.

De realiteit was echter moeilijker dan verwacht. Tangkotta werkte maximaal vier maanden per keer op een middelgrote vissersschip in de genadeloze Stille Oceaan, waarbij hij 18 uur lagen had met slechts korte pauzes. Hoewel de boot was ontworpen voor 23 bemanningsleden, waren er slechts 16 aan boord. Het eten was onvoldoende en steeg vaak snel, zei hij.

Maar een groter probleem was extreme isolatie. De boot had geen internet, dat de bemanning van hun families afsneed en verhinderde om hulp te zoeken. Deze isolatie werd van cruciaal belang toen Tangkotta ernstig gewond raakte. Het schip was in de buurt van de Salomons, ongeveer 5.000 kilometer van Taiwan, toen de deur zijn vingers verpletterde. Zonder de mogelijkheid om hulp te bellen, had hij geen andere keuze dan aan boord te blijven terwijl de kapitein de winst prioriteit gaf. Toen hij weken later eindelijk naar een ander schip werd overgebracht, ging het ook om vissen in plaats van onmiddellijk terug te rijden.

een lange weg om te genezen

"Ik voelde me hulpeloos en de pijn maakte het moeilijk om te slapen," zei hij. "Ik was teleurgesteld omdat het enige dat ik door mijn hoofd ging, was dat ik zo snel mogelijk aan wal moest gaan."

Een maand later werd hij met twee verloren vingers naar het ziekenhuis in Taiwan gebracht, maar ontving onmiddellijk een beëindiging - niet vanwege de verwonding, zei het bedrijf, maar omdat de positie eindigde. Als gevolg hiervan werd hem een vergoeding ontzegd.

De visautoriteit zei dat ze een rapport ontving over de zaak van Tangkotta van het vissersschip en hij ontving de kapitein tijdens de hele reis. "De zaak werd gemeld aan een arts die controleerde dat er geen onmiddellijk gevaar bestond. De kapitein vervolgde de zorg voor de heer Tangkotta op basis van het advies van de arts."

Patroon van misbruik

De hochsee visserij-industrie Taiwan is afhankelijk van meer dan 20.000 Indonesische en Filipijnse werknemers, maar de politieke wil om zijn rechten te beschermen ontbreekt, zei Allison Lee, mede-oprichter van de Yilan Migrant Fishermens Union, die zich in een vissershaven in het noordoosten van Taiwan bevindt.

"Hoewel de Verenigde Staten sinds 2020 de visindustrie van Taiwan hebben gemarkeerd, reageerde de regering met retoriek, maar het veranderde heel weinig," zei ze. Veel werknemers werden geadverteerd met fatsoenlijke salarissen, maar werden blootgesteld aan revisie en late lonen.

In tegenstelling tot de meeste migrerende werknemers in Taiwan, zijn Hochsee -vissers onderworpen aan een andere reeks regels en zijn uitgesloten van de Taiwanese Labour Standards Law, wat betekent dat de bescherming van de beloningen en de ziektekostenverzekering van de overuren wordt geannuleerd, de andere behouden.

"Er is een zeer ernstig probleem met revisie," voegde Lee toe. "Sommige migrerende werknemers werden gezegd dat er 10 bemanningsleden aan boord zouden zijn, maar er waren er maar vier aan boord en ze moesten heel lang werken."

Zelfs basisbeveiligingsmaatregelen werden genegeerd, zei ze, en sommigen kregen de opdracht om geen reddingsvesten te dragen omdat ze "op de weg waren op het werk."

In 2023 hadden 10 Indonesische bezettingsleden een lonen aan boord van het schip dat u 15 maanden fu fu fu fu, terwijl op zee zonder manier om families te contacteren of betalingen te controleren, volgens het officiële centrale persbureau Taiwans. De vissers werden gedwongen aas te eten met onmiddellijke pasta vanwege gebrek aan voedsel en leed routinematig verbale aanval, aldus het rapport. De salarissen werden uiteindelijk betaald nadat de eigenaar onder de druk van de media -rapportage kwam.

WAGE -overval is een van de meest voorkomende problemen waarmee migrantenvissers worden geconfronteerd, zei Achmad Mudzakir, een visser die optreedt als een leider van Fospi, een inwoner van NGO in Taiwan en andere bemanningsleden helpt. Zijn organisatie ontvangt regelmatig symptomen van onbetaalde lonen - met verwoestende gevolgen voor de families. "Het is pijnlijk omdat we worden blootgesteld aan hoge risico's op zee en ons leven riskeren. De late betalingen beïnvloeden onze families thuis," zei hij.

Noodzakelijke oplossingen voor migrantenvissers

Een van de voorgestelde oplossingen van de Mudzakir is het aanbieden van WLAN -toegang voor alle migrantenvissers, omdat dit hen in staat zou stellen hun betalingen te controleren en hulp te zoeken bij NGO's, zelfs in het midden van de oceaan. De voorschriften die migrerende werknemers de verandering van baan weigeren zonder terug te keren naar hun thuisland of zonder nieuwe agentschapskosten te betalen, moeten worden afgeschaft, voegde hij eraan toe omdat ze voorkomen dat de werknemers misbruik melden, uit angst voor ontslag en schulden.

In reactie op de opname van de Amerikaanse lijst van dwangarbeid heeft de visautoriteit van Taiwan verklaard dat het hervormingen sinds 2022 heeft geïntroduceerd, hetgeen het minimumloon verhoogt, het installeren van bewakingscamera's op boten en het instellen van nieuwe inspecteurs om de werkomstandigheden te verbeteren. Maar activisten zoals Lee bekritiseren de maatregelen als cosmetisch en beweren dat ze het imago van Taiwan willen verbeteren in plaats van de oorzaken van dwangarbeid aan te pakken.

een verloren leven

Adrian Dogdodo Bazaar, een voormalige Indonesische migrantenvisser, bracht een van zijn beste vrienden aan boord van een Taiwanese vissersschip in 2023. Terwijl hij in de Stille Oceaan werkte, werkte zijn vriend ernstig ziek met gezwollen benen en buikpijn. Adrian zei dat de kapitein had gevraagd terug te keren naar de haven, afgewezen om kostenredenen en alleen verlopen medicatie aanbood. Na enkele maanden voordat het schip terugkeerde, stierf zijn vriend.

Adrian meldde dat hij werd gestraft met voedselgebrek en bedreigingen van loonaftrek toen hij vroeg om het lichaam onmiddellijk terug te brengen. "We vroegen hem om gewoon naar de dichtstbijzijnde haven te rijden om het lichaam naar huis te brengen, maar de kapitein weigerde ons," zei hij. "Toen ik begon te protesteren, kreeg ik geen eten meer."

Net als andere migrantenvissers had Adrian ook meer dan $ 2.000 aan agentschapskosten betaald om de werkzaamheden te beveiligen-een schuldenlast die verhinderde dat zijn collega's zich uitten uit angst hun werk te verliezen.

De verantwoordelijkheid van consumenten

Hoewel deze misbruiken kunnen verschijnen, is Taiwan de zevende grootste exporteur van zeevruchten ter wereld, met een vangst die op de eettafel over de hele wereld terechtkomt - wat betekent dat de zeevruchten in de schappen van de supermarkt kunnen zijn gevangen door geëxploiteerde werknemers. "Amerikaanse consumenten zijn nog steeds onderworpen aan aanzienlijke risico's om zeevruchten te consumeren die zijn bevlekt met moderne slavernij," zei Sari Heidenreich, senior mensenrechtenadviseur bij Greenpeace USA. "Het is cruciaal voor bedrijven die zeevruchten importeren uit Taiwan, hun supply chains veel rigoureus controleren."

Aan het begin van dit jaar hebben vier Indonesische vissers een baanbrekende rechtszaak aangespannen tegen de Amerikaanse bumble bee -voedingsmiddelen, die eigendom is van de Taiwanese visseringsmaatschappij FCF Co en beweerden dat het gigant van de tuna "bewust profiteerde van dwangarbeid, schulden en andere vergrote in zijn supply chain." Het is het eerste bekende geval van slavernij op vissersboten die is gericht tegen een Amerikaanse visserijbedrijf, zei Agnieszka Fryszman, een van de advocaten voor de eisers, vergeleken met CNN.

Wat Silwanus betreft, die nu afhankelijk is van vrienden en familieleden, hoopt hij dat niemand anders moet lijden wat hij heeft doorgemaakt. "Ik hoop dat al mijn vrienden - al mijn broers - werken aan Taiwanese schepen op de juiste manier worden behandeld in het geval van een blessure op zee," zei hij. "Ik hoop dat dit voor mij is gereserveerd en niet meer met andere vissers gebeurt."