Rozenkrans in het Crossfire: eisen voor ontslag en nieuwe wetplannen!

Rozenkrans in het Crossfire: eisen voor ontslag en nieuwe wetplannen!

Wien, Österreich - In het midden van het lopende debat over zijn rol als voorzitter van het National Fund voor de slachtoffers van het nationale socialisme, blijft Walter Rosenkranz, de Nationale Raadspresident en FPö -politicus, standvastig. Ondanks massale kritiek, vooral van de Israëlische culturele gemeenschap (IKG), die hun deelname aan vergaderingen onder zijn leiding heeft uitgesloten, kondigde Rosenkranz aan dat hij zijn positie in het nationale fonds zou behouden. Volgens vienna.at Hij is wettelijk verplicht om de raad van bestuur in de raad van bestuur te leiden.

Dat is de reden waarom Rosenkranz een wijziging van de wet heeft geïnitieerd om zijn permanente vertegenwoordiging in de voorzitter mogelijk te maken. Alle nationale raadspartijen behalve de FPö ondersteunen dit initiatief, dat een constitutionele meerderheid vereist. In een interview met Ö1 gaf hij ook commentaar op de mogelijke bevoegdheden die hij in het geval van U-Commities kon doen gelden. Zijn collega's in het Presidium, Peter Haubner en Doris Bures, verwelkomen een "consciëntieus onderzoek" van zijn beslissing om te stoppen of zich terug te trekken.

conflicten en publieke perceptie

Een ander explosief incident, de rozenkrans, bracht kritiek, was zijn omgang met de menselijke keten tijdens de herdenking van de novemberpogroms in Judenplatz in Wenen. Zoals gerapporteerd door demonstranten op deze dag, zoals gemeld door demonstranten van orf.at . Rosenkranz ontkende echter dat hij opzettelijk in de situatie was gekomen en wees erop dat hij de politie niet had gevraagd de menselijke keten op te lossen omdat hij escalatie wilde vermijden. Zijn verklaringen suggereerden dat hij zou willen worden begrepen als president van de Nationale Raad en niet als partijpoliticus.

Bovendien werd Rosenkranz vanwege oudere verklaringen in het verleden geconfronteerd met controversiële nazi. De negatieve publieke perceptie en de aanhoudende eisen voor zijn ontslag zijn een uitdaging voor hem, die hij echter in het openbaar interpreteert als een teken van zijn vastberadenheid om te voldoen aan de wettelijke vereisten en het nationale fonds te leiden.