Kibbutzniks geloofde ooit in vrede met Palestijnen, nu niet meer

Kibbutzniks geloofde ooit in vrede met Palestijnen, nu niet meer

In het hart van Tzora, een groene gemeenschap ten westen van Jeruzalem, zit Almog Holot in haar nieuwe appartement en glijdt met zijn vingers over een kom met kristallen, terwijl de wind op haar balkonblaas in een zachte wind.

Achttien maanden geleden bracht ze twaalf uur door om de greep van haar schuilplaats in Kibbutz Nirim vast te houden, samen met haar moeder en kinderen, die destijds zes en acht jaar oud waren. Ze verstopten zich voor Hamas -jagers die granaten op hun huis gooiden, hun huis plunderden en de gemeenschap terroriseerden.

De aanvallen van 7 oktober

Op 7 oktober 2023 werden vijf mensen uit Holots Kibbutz gedood en nog eens vijf werden ontvoerd toen Hamas en andere militante groepen een gecoördineerde terroristische aanval op Israëlische gemeenschappen en militaire posten begonnen, waarin 1200 mensen werden gedood en 251 werd gekidnapt 251

Holot en haar familie overleefden deze aanval, maar hun geloof in vrede leed. "Ik weet niet waar ik in geloof, maar het is geen vrede", zei ze in een interview.

Life in Kibbutz

Holot en haar ex-man, die uit Nirim komt, hadden besloten hun familie daar te vinden omdat ze geloofden dat het de beste plek was voor hun kinderen. "In veel opzichten zijn Kibbutzim als een paradijs op aarde," zei ze. "Je leeft in een gemeenschap waarin geld niet de belangrijkste rol speelt. Mensen kennen elkaar, zorgen voor elkaar en helpen elkaar."

Hoewel hun kinderen opgroeiden in een realiteit waarin een raket altijd een raket kon nemen, beschreef Holot de tijd vóór 7 oktober als "meestal vredig". De meeste mensen in Gaza zijn goed, net als zij zelf waren de kinderen van Holot op de hoogte. Zoals veel inwoners van de dichtbij de Gazastrook, heeft ze politieke opvattingen verlaten en eerder in vrede geloofd met de Palestijnen.

Een verandering in weergaven

"De mensen buiten mijn Kibbutz vertelden me vaak dat mijn opvattingen 'naïef' waren," meldde ze. "Nu denk ik dat ze gelijk hadden." Ze kan niet langer spreken van vrede tussen Israëli's en Palestijnen en beschrijft dat velen in hun gemeenschap "verrast" waren door de aanvallen, maar niet uit de daden van Hamas. "We dachten dat de mensen in Gaza waren zoals wij. En het bleek dat ze dat niet waren," zei ze.

Avida Bachar uitte een soortgelijk gevoel van de nabijgelegen Kibbutz Be’eri, die zijn vrouw, zoon en been verloor bij de aanvallen. Vóór 7 oktober was hij ervan overtuigd dat Israëli's en Palestijnen samen konden leven. Nu is hij van mening dat Israël Gaza de grond moet gelijkstellen en volledig moet controleren.

Psychologische effecten van trauma

Veranderingen in de houding zijn niet verwonderlijk voor het overleven van extreem trauma, zegt Merav Roth, een klinische psycholoog en psychoanalyticus van Haifa. Roth, die een langdurig therapeutisch project heeft gelanceerd voor de slachtoffers van 7 oktober, legt uit dat overlevenden vaak dissociatie gebruiken als coping -mechanisme. "Het kost de meeste mensen alle energie om alleen mentaal te overleven", zegt Roth.

Holot verlangt naar bescherming voor zichzelf en hun kinderen, beiden lijden aan PTSS. Hoewel ze zegt dat ze de Amerikaanse president Donald Trump of premier Benjamin Netanyahu politiek niet steunt, heeft het idee om Palestijnen te verplaatsen van Gaza naar derde landen, hen aan het denken gezet.

inzichten over de toekomst

In de afgelopen jaren is de Israëlische samenleving aanzienlijk naar rechts verschoven, met slechts 13% van de Joodse burgers die zichzelf classificeren zoals links. De opvattingen van Holots en Bachar weerspiegelen een bredere verandering in de perceptie van de Israëlisch-Palestijnse conflicten en de presentatie van een tweestatenoplossing. Hoewel het juiste spectrum nog steeds beslissend is tegen een Palestijnse staat, zijn de uitzichten in het centrum dichterbij.

Ondanks de gewelddadige conflictsituatie heeft niet elke overlevende zijn visie op vrede opgegeven. Bij het graf van haar vader, een goed bekende vredesactivist, lees Sharone Lifschitz een van zijn gedichten waarin het verlangen voor een week, zonder gedood wordt, besproken.

"Mijn vader zei dat vrede onvermijdelijk is, het gaat alleen om hoeveel bloed eerder wordt gebruikt," zei ze. Roth, die gelooft in een tweestatenoplossing, heeft nog steeds hoop op vrede en benadrukt dat sommige overlevenden met wie ze hebben samengewerkt nog steeds voor deze vrede willen vechten.

In Kibbutz Tzora blijft Holot haar liberale waarden vasthouden en zich concentreert op het genezen van zichzelf en hun kinderen. "Ik wil je geen negatieve opvattingen over de mensheid leren", zegt ze. "Dus ik bereid ze voor om te denken dat Hamas slecht is, maar mensen zijn goed - zelfs als ik dat niet voel."