Kobieca piłka nożna w cieniu talibów: Walka o widoczność w Afganistanie
W Hamburgu-Harburg siostry Ruhin wspierają młode dziewczęta w szkoleniu i edukacji piłkarskiej, aby walczyć z przeszkodami społecznymi.
Kobieca piłka nożna w cieniu talibów: Walka o widoczność w Afganistanie
Mariam i Shabnam Ruhin, dwie siostry o afgańskich korzeniach, poświęcają się piłce nożnej dziewcząt w Hamburgu-Harburgu w ramach projektu „Playmakers”. Po pełnym pasji rozpoczęciu projektu w 2021 r., mającego na celu uczenie młodych dziewcząt zarówno umiejętności sportowych, jak i wartości, obie siostry mają szczególną więź ze swoją ojczyzną. „Dla mnie piłka nożna to poczucie wolności” – mówi Shabnam, opisując swoją miłość do sportu. Ale droga jest wyboista: musieli przeciwstawić się uprzedzeniom i normom kulturowym. „Nie wszyscy byli zadowoleni, że gramy w piłkę nożną” – mówi Shabnam, odnosząc się do skandalu z nadużyciami w afgańskiej piłce nożnej, który wyszedł na jaw w 2018 roku. Patrząc wstecz, czują się wzmocnieni w walce o prawa kobiet i dziewcząt w Afganistanie, gdzie aktywność fizyczna jest dla wielu tematem tabu DW zgłoszone.
Ucieczka i nadzieja na wygnaniu
Trudna sytuacja w Afganistanie pogorszyła się jeszcze bardziej po dojściu do władzy talibów w 2021 r. Piłkarki, które próbują bronić się przed uciskiem, żyją w strachu i trudnościach. Shamsia Amiri, działaczka narodowa, opisuje dramatyczne sceny, w których talibowie podejmują brutalne działania wobec ludzi. Wielu zawodników krajowych musiało uciekać na wygnanie, przy wsparciu Mariam i Shabnama, a także byłego kapitana Khalidy Popal. Jedną z nowych kandydatek jest „Afghan Women’s Team” z Australii, w której zawodniczki działają od 2022 roku i walczą o sprawiedliwość. Siostry Ruhin walczyły także o uznanie ich reprezentacji przez FIFA. „FIFA musi nam pomóc” – żąda bojowo Shabnam, ponieważ bez tego uznania istnieje ryzyko, że kobiety będą jeszcze bardziej wypchnięte ze sportu, podaje raport ZDF.
W swoim dążeniu do widoczności i praw afgańskich kobiet Ruhinowie chcą zwrócić uwagę na fakt, że nie można zapomnieć o cierpieniu. Mariam wyjaśnia: „Mój głos reprezentuje dziewczęta w Afganistanie. Dopóki będę milczeć, kobiety również nie zostaną usłyszane”. Siostry są wzorami do naśladowania i nadzieją wielu dziewcząt w Afganistanie, które walczą o życie w wolności i równych prawach.