Το μυστικό του στομάχου επιδόρπιο: Γιατί θέλουμε γλυκά μετά το φαγητό!

Το μυστικό του στομάχου επιδόρπιο: Γιατί θέλουμε γλυκά μετά το φαγητό!

Köln, Deutschland - Μετά από μια πλούσια γιορτή, πολλοί άνθρωποι αισθάνονται την ακόρεστη επιθυμία για επιδόρπια. Μια διεθνής ομάδα από το Ινστιτούτο Μεταβολικής Έρευνας Max Planck στην Κολωνία έχει διαπιστώσει ότι το λεγόμενο "στομάχι επιδόρπιο" είναι αγκυροβολημένο βαθιά στον εγκέφαλό μας. Ως αναφορές krone.at Η έρευνα δείχνει ότι τα ίδια νευρικά κύτταρα που μας δίνουν κορεσμό και την επιθυμία μας για γλυκό έλεγχο. Σε πειράματα με ποντίκια, η ομάδα, με επικεφαλής τον Henning Fenselau, διαπίστωσε ότι τα ζώα καταναλώνουν ζάχαρη ακόμη και όταν είναι όλα -Round. Αυτή η ανακάλυψη ανοίγει νέες προοπτικές στη διατροφική έρευνα.

Τρόφιμα και ανταμοιβή: βιολογικός μηχανισμός

Το συναρπαστικό αποτέλεσμα της μελέτης δείχνει ότι οι νευρώνες POMC, οι οποίοι κανονικά σηματοδοτούν τον κορεσμό, απελευθερώνουν επίσης την ίδια την ß-ενδορφίνη του σώματος όταν τα ποντίκια τρώνε ζάχαρη. Αυτό το οπιοφόρο δημιουργεί ένα εντατικό αίσθημα ανταμοιβής που προτρέπει τα ζώα να σνακάμε περισσότερο - ακόμα κι αν είναι πραγματικά γεμάτα. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτός ο μηχανισμός ενεργοποιείται επίσης εάν τα ποντίκια αντιλαμβάνονται μόνο τη ζάχαρη χωρίς να το καταναλώνουν, ως mpg.de Ο εγκέφαλος δείχνει ότι το ανθρώπινο σώμα έχει μια παρόμοια απάντηση, που κάνει το αίσθημα που κάνει το αίσθημα της αίσθησης, το οποίο κάνει την αίσθηση του αίσθηση, το οποίο κάνει το αίσθημα της αίσθησης, το οποίο κάνει το αίσθημα της αίσθησης. Δεδομένου ότι η ζάχαρη είναι σπάνια ως μια ταχέως διαθέσιμη πηγή ενέργειας στη φύση.

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δεν θα μπορούσαν μόνο να εμβαθύνουν την κατανόησή μας για τη συμπεριφορά της κατανάλωσης, αλλά επίσης να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στις θεραπείες έναντι του υπερβολικού βάρους. Τα τρέχοντα φάρμακα που στοχεύουν να εμποδίσουν τους υποδοχείς OPIA στον εγκέφαλο έχουν μέχρι στιγμής δείξει μόνο περιορισμένες επιτυχίες στην απώλεια βάρους. Ο Fenselau υπογραμμίζει τη δυνατότητα συνδυασμού αυτών των προσεγγίσεων με άλλες θεραπείες για την ανάπτυξη αποτελεσματικότερων λύσεων.