Oekraïense moeder vertelt over het verlies van haar 10-jarige zoon in Air Raid

Oekraïense moeder vertelt over het verlies van haar 10-jarige zoon in Air Raid

Kramatorsk - In een oorlog die al jaren vele levens heeft gevraagd, vervagen de namen van de doden vaak op gezichtsloze lijsten. Maar elk verlies laat een zwart gat achter in de werelden die zijn achtergelaten. Dit geldt met name voor de tienjarige Tymur Hryhorenko, een van de jongste slachtoffers in het conflict in Oekraïne.

het tragische verlies

De nuchtere feiten over de dood van Tymurur zijn angstaanjagend en helaas niet uitzonderlijk. Na drie jaar Russische bom was hij de enige dood van een verwoestende luchtaanval om 04.40 uur, die op 22 juli een appartement in de Frontstadt Kramatorsk ontmoette. Tymur had zijn vader twee jaar geleden door de oorlog verloren en wilde zijn grootmoeder in Kramatorsk bezoeken. Hij was slechts negen uur verwijderd van naar Kiev te gaan met zijn moeder Nastya, waar de relatieve beveiliging wachtte.

De wanhopige hoop van de moeder

Een video gepubliceerd door de hulpdiensten in Donetsk toont tymurs levenloos, bloed -blured lichaam, dat blijkbaar nog steeds een pols heeft, terwijl hulpdiensten proberen het nieuw leven in te blazen voor het afgebrokkelde appartement. Zijn moeder had hem die nacht bij zijn grootmoeder achtergelaten, maar was meteen teruggesneden naar het toneel van het ongeval. "Een soldaat kwam naar buiten en zei dat hij een pols had en dat ze het zouden doen herleven," meldde ze. "Tijdens deze 40 minuten waarin ze zijn borst pompten, bad ik tot God om hem het leven te geven. Maar het wonder gebeurde niet."

De schaduwen van het verleden

Nastya ligt alleen op een bank voor het appartement van haar zus in Kramatorsk, verpletterd door haar verlies. Tymur was haar enige kind. Zijn vader, Evhen, met wie ze afzonderlijk leefde, viel in mei 2023 in de strijd tegen de Russen in de buurt van Lyman. Het toont video's waarop Tymur en Evhen met elkaar spelen. Evhen wervelt zijn zoon door de lucht, met een moederlichtheid, maar tegelijkertijd zorgvuldig. Bijna een jaar geleden trouwde ze voor de tweede keer, maar haar nieuwe echtgenoot stierf slechts zes maanden later aan een hartaanval.

De schuldgevoelens van de moeder

Nastya wordt ervan beschuldigd niet in de slaapkamer van haar moeder naast haar zoon Tymur te zijn wanneer de bom toesloeg. "Helaas was ik op dat moment niet thuis," riep ze. "Ik weet niet waarom of hoe, welke kracht ik me ervan hield. Maar ik had bij hem moeten zijn. En ik klaag er heel erg over."

de laatste nacht

Tymur had erop aangedrongen zijn grootmoeder te bezoeken. Maar Nastya wilde de volgende dag de trein naar Kyiv brengen. 'Hij zei dat hij wilde blijven. Ik zei:' Nee, zoon, we gaan, we gaan zeker. ' Verloren op het dak onder het omringende dakkarton.

De herinneringen blijven leven

Nastya herinnert zich haar gisteravond samen voordat hij stierf. "We speelden gek, ik liet hem zien hoe ik hem als kind masseerde, we lachten ... en dat is het." Ze toont video's van Tymur, die geniet van een McDonald's Milk Shake, in een "vrienden" hoodie en verjaardagsfeestjes. Het zijn zijn kleine deugden waar Nastya op hoopt en waar ze vasthoudt.

het verlies van onschuldige

"Hij hield van alle dieren en kinderen", zegt ze. "Thuis in Kiev wachten twee ratten op hem. Hij hield van haar over alles en vroeg me constant of ik haar huis schoonmaakte en haar voedde." Zijn leraar prees hem voor het werken voor meisjes in zijn klas. "Hij is erg zorgzaam," zei ze, brak uit in tranen. "Echt een heel slimme jongen."

De wrede realiteit van de oorlog

De UNICEF meldde in juni dat meer dan 2.700 kinderen werden gedood of gewond in de oorlog in Oekraïne. Tymurs Fresh Grab bevindt zich aan de rand van de stad, op een heuvel die bedekt is met bloemen. De begraafplaats heeft nieuwe gaten, vers gegraven, en de acceptatie van het verlies van de stad is ver weg. De horizon trilt af en toe onder explosies en de vogels vliegen vreselijk omhoog wanneer de luchtaanvallen sires klinken.