Τραμπ και Πούτιν: Παιχνίδια εξουσίας στην Ουκρανία – ποιος πραγματικά τραβάει τα νήματα;
Ο Τραμπ και ο Πούτιν διαπραγματεύονται την Ουκρανία ενώ τα γεωπολιτικά συμφέροντα και η κατάπαυση του πυρός βρίσκονται στο επίκεντρο.
Τραμπ και Πούτιν: Παιχνίδια εξουσίας στην Ουκρανία – ποιος πραγματικά τραβάει τα νήματα;
Μια πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν οδήγησε σε μικρή σημαντική πρόοδο στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Όπως το στέμμα ανέφερε ότι υποσχέθηκε διακοπή των επιθέσεων κατά της ουκρανικής υποδομής για 30 ημέρες, αλλά οι εμπλεκόμενοι πρόεδροι φαίνεται να επιδιώκουν εντελώς διαφορετικούς στόχους. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky συμφώνησε στη συμφωνηθείσα κατάπαυση του πυρός, αλλά τόνισε ότι είναι απαραίτητη η αυστηρή παρακολούθηση για να διασφαλιστεί η συμμόρφωση.
Η συνομιλία έφερε επίσης στο επίκεντρο τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες και των δύο πλευρών. Ο Τραμπ και ο Πούτιν δείχνουν ενδιαφέρον για θεμελιώδεις «συμφωνίες» που θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν όχι μόνο κατάπαυση του πυρός αλλά και κοινά οικονομικά οφέλη σε τομείς όπως ο αφοπλισμός ή τα διαστημικά ταξίδια. Στην ανάλυση των Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση Ωστόσο, επισημαίνεται ότι και οι δύο πρόεδροι προφανώς δεν θέλουν να εμπλακούν σε σοβαρές διαπραγματεύσεις. Ο Πούτιν βλέπει την Ουκρανία απλώς ως διαπραγματευτικό χαρτί και θέτει υψηλές απαιτήσεις, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάλειψης των φιλοδοξιών του ΝΑΤΟ ως προϋπόθεση για την ειρήνη. Το πραγματικό τέλος των εχθροπραξιών είναι ακόμη πολύ μακριά.
Ακόμη και όταν ο Τραμπ παρουσιάζεται ως φορέας ειρήνης, οι διαπραγματεύσεις δείχνουν υποτονική πρόοδο. Ενώ ονειρεύεται μεγάλη πρόοδο, ο Πούτιν φαίνεται να χρησιμοποιεί το χρόνο για να επιβάλει τις δικές του μέγιστες απαιτήσεις. Οι επικριτές προειδοποιούν ότι οι γεωπολιτικές εντάσεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται εάν δεν βρεθεί σύντομα συμβιβασμός. Η πολυπλοκότητα της σύγκρουσης αντικατοπτρίζεται επίσης στο γεγονός ότι ο ίδιος ο Τραμπ αγωνίζεται να επιτύχει πραγματικά απτά αποτελέσματα σε άλλα διεθνή ζητήματα, όπως η σύγκρουση στη Γάζα. Η στρατηγική του φαίνεται εξαιρετικά εύθραυστη δεδομένης της πραγματικότητας.