Μουσική της μνήμης: Το βράδυ της συναυλίας στον αντιδραστήρα της Βιέννης είναι ενθουσιώδης!

Μουσική της μνήμης: Το βράδυ της συναυλίας στον αντιδραστήρα της Βιέννης είναι ενθουσιώδης!

Στις 2 Σεπτεμβρίου 2025 υπήρξε μια σημαντική βραδιά συναυλίας από το Πολωνικό Βασιλικό κουαρτέτο στον αναζωογονημένο χώρο Reaktor στις Βιέννης-Ηρνικές. Το βράδυ ήταν αφιερωμένο στη μνήμη και αντανακλάται στις ανθρώπινες τραγωδίες που συνδέονται με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίς να επικεντρωθούν αποκλειστικά στα γεγονότα του πολέμου. Η παρουσίαση περιελάμβανε έργα διάσημων συνθετών όπως ο Steve Reich, ο Philip Glass και ο Henryk Górecki.

Το έργο του Steve Reich επισημάνθηκε ιδιαίτερα "Διαφορετικά τρένα", το οποίο αποτελείται το 1988. Πρόκειται για ένα κομμάτι για το κουαρτέτο και την ταινία που υφαίνει τις προσωπικές αναμνήσεις και τις ιστορικές σκέψεις. Ο Ράιχ, ο οποίος ως Εβραίος ταξίδεψε μεταξύ της Νέας Υόρκης και του Λος Άντζελες κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, φαντάστηκε πως η ζωή του στην Ευρώπη θα μπορούσε να επηρεαστεί από τις φρίκες του Ολοκαυτώματος. Το κομμάτι χωρίζεται σε τρεις κινήσεις που ασχολούνται με τα θέματα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο.

Μουσικές εμπειρίες

Η απόδοση ξεχώρισε για την ανεπιτήδευτη και προσεκτική ατμόσφαιρα και τον αριστερό χώρο για βαθιά αντανάκλαση των σημερινών γεγονότων στον κόσμο. Μέσα από την ειδική αντήχηση της αίθουσας Reaktor, το Quartet Royal String δημιούργησε μια ακουστική βάση που επέτρεψε στα μεμονωμένα όργανα να ξεχωρίζουν από αυτό. Ιδιαίτερα ελκυστική ήταν η ερμηνεία του Philip Glass »«Κουαρτέτο» Mishima, που αιχμαλωτίστηκε το κοινό με τη δική του ροή και τις αλλαγές του ρυθμού.

Ο1.από τον Henryk Górecki, ο οποίος γράφτηκε αρχικά για το Κουαρτέτο Kronos, ήταν επίσης στο πρόγραμμα. Παίρνει ένα θέμα από τον πολωνικό αναγεννησιακό συνθέτη Wacław Z Szamotuł και ενισχύει το ταξίδι του ακροατή μέσω της ευρωπαϊκής μουσικής ιστορίας. Η ποικιλομορφία της μουσικής που εκτελείται αντικατοπτρίζει την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά που εξακολουθεί να ακούγεται παρά τα σκοτεινά κεφάλαια της ιστορίας.

Η έννοια της μνήμης

Η συναυλία όχι μόνο αντιπροσώπευε μια καλλιτεχνική παράσταση, αλλά ήταν επίσης μέρος μιας ευρύτερης τάσης που μπορεί να παρατηρηθεί στο έργο μνήμης του Ολοκαυτώματος από τη δεκαετία του 1980. Τις τελευταίες δεκαετίες, το τοπίο της κουλτούρας μνημείων έχει αλλάξει προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης εξέτασης των μη εβραϊκών ομάδων θύματος και των σοβιετικών προοπτικών. Αυτός ο μετασχηματισμός περιλαμβάνει επίσης νέες μορφές εορτασμού που επιτρέπουν τόσο τις ιδιωτικές όσο και τις δημόσιες αναμνήσεις.

Υπάρχουν αυξανόμενες κλήσεις για να συμπεριληφθούν κομμάτια μουσικής από περιθωριοποιημένους συνθέτες όπως ο Viktor Ullmann, ο Pavel Haas και ο Erwin Schulhoff σε αναμνηστικά προγράμματα προκειμένου να προωθηθούν μια πιο διαφορετική δέσμευση με την ιστορία. Η εκτέλεση μουσικής από το Ολοκαύτωμα συμβάλλει στη διατήρηση της πολιτιστικής μνήμης ζωντανή και στη διατήρηση της γνώσης σχετικά με αυτή την περίοδο. Μεγαλόφωνος holocaustmusic.ort.org Η μουσική πρέπει να θεωρείται όχι μόνο ως ιστορικά αντικείμενα, αλλά ως ζωντανή μορφή τέχνης που διεγείρει το διάλογο για το παρελθόν.

Το βράδυ στον αντιδραστήρα παραμένει μια ισχυρή μαρτυρία για την ανάγκη να προβληματιστεί για το παρελθόν και να ακούσει τις φωνές εκείνων που συχνά έχουν σιωπηθεί. Οι συναυλίες έρχονται στο πλαίσιο ενός ευρύτερου κινήματος που επιδιώκει να τιμήσει τα θύματα του Ολοκαυτώματος με πιο διαφορετικούς και περιεκτικούς τρόπους.