Hassan Ali: Nooit meer deze gevaarlijke manier naar Europa!

Hassan Ali: Nooit meer deze gevaarlijke manier naar Europa!

Gujrat, Pakistan - Een overlevende zegt: Hassan Ali, een 23-jarige Pakistaanse, heeft het onvoorstelbare ervaren. Hij viel in de ijzige wateren van de Middellandse Zee en dacht aan zijn twee kleine zonen, die hij had achtergelaten. In een moment van wanhoop, omringd door duisternis en kou, stelde hij zich voor hoeveel anderen uit zijn thuisdorp in de provincie Punjab, die ook de droom van Europa nastreefden, hun laatste gedachten over hun thuisland hadden.

"Ik had zoveel gehoord", meldt Hassan, terwijl hij praat over een vluchtelingenkamp in Malakasa, in de buurt van Athene. "Ik kon niet zwemmen en was er zeker van dat ik zou verdrinken." Maar toen gebeurde het ongelooflijke: een touw werd naar hem gegooid. "Ik heb het volgehouden alsof het mijn leven was." Hassan was de eerste die werd gered door een koopvaardijschip in de vroege ochtend van 14 december. Een dramatische reddingsoperatie die twee dagen duurde en betrokken was bij de negen schepen, waaronder de Griekse kustwacht.

De tragedie op zee

Niet alle overlevenden konden worden gered. Griekse autoriteiten bevestigden ten minste vijf doden en meer dan 200 overlevenden na vier afzonderlijke reddingscampagnes. Het is tragisch dat drie boten tussen de 14 en 15 december in de buurt van het eiland Gavdos zijn gekomen. Minstens 35 Pakistan ontbreken nog steeds.

Hassan's reis begon meer dan drie maanden geleden toen hij zijn familie verliet in de buurt van de Gujrat Industrial City. Met een inkomen van $ 42.000 ($ 150) per maand was het onmogelijk voor hem om een waardig leven te leiden. "Je kunt niet leven met zo'n salaris in Pakistan", legt hij uit. Hij besloot wanhopig om de gevaarlijke weg naar Europa te nemen. Zijn familie verkocht land en sieraden om de reis te financieren.

de hel in Libië

Hassan ervoer de horror in Libië. In plaats van op een boot te worden geplaatst, landde hij in een druk kamp, waar meer dan 100 mannen in een kleine kamer waren opgesloten. "We hebben elke dag een stuk brood en hadden slechts een pauze van vijf minuten van het toilet", zegt hij. Degenen die klaagden werden brutaal verslagen. "Het was een nachtmerrie." Uiteindelijk werden ze gehuild op een drukke boot die was ontworpen voor 40 mensen en de gevaarlijke reis over de Middellandse Zee voortzetten.

Na 40 uur op zee stak de boot af. "Toen ik in het water viel, hield ik mijn adem in", herinnert Hassan zich. Maar het lot had het goed met hem betekend: hij reikte naar het sparende touw en werd aan boord getrokken. "Het is een wonder dat ik heb overleefd", zegt hij met een vleugje ongeloof in de stem.

Nu woont Hassan in het vluchtelingenkamp van Malakasa, omringd door overlevenden van anderen, en heeft een duidelijke boodschap voor iedereen die soortgelijke manieren overweegt: "Na wat we hebben ervaren, vraag ik iedereen om nooit op deze manier te kiezen. Het is het risico niet waard."