Iraans nucleair programma: alle belangrijke informatie compact

Iraans nucleair programma: alle belangrijke informatie compact

Na decennia van bedreigingen lanceerde Israël vrijdag een gedurfde aanval op Iran, waarin de nucleaire locaties, wetenschappers en militaire leiders van het land het doelwit waren.

Israëls aanstootgevende en internationale reacties

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu zei dat de operatie "het hoofd van het Iraanse programma voor de ontwikkeling van kernwapens had geraakt." Internationale beoordelingen, inclusief van Amerikaanse geheime diensten Wapens zijn align. Teheran heeft ook herhaaldelijk benadrukt dat het geen bom bouwt.

De weg naar het nucleaire programma van Iran

Niettemin betekent dit niet dat Iran niet in staat zou zijn om zo'n stap te zetten als hij dat wenst. Het land heeft al tientallen jaren de ontwikkeling van zijn nucleaire programma, dat wordt beschouwd als een bron van nationale trots en soevereiniteit. Iran benadrukt dat zijn programma alleen dient en van plan is om verdere kerncentrales op te bouwen om de binnenlandse energie -eis te dekken en meer olie voor export vrij te geven.

Uranium en zijn rol in de ontwikkeling van kernwapens

Nucleaire systemen hebben een materiaal nodig dat uranium wordt genoemd, en volgens de VN -informatie heeft geen enkel ander land het type uranium dat Iran momenteel heeft zonder een gelijktijdig kernwapenprogramma te handhaven. Dit wekt het wantrouwen op dat Iran niet volledig transparant is met betrekking tot zijn bedoelingen. Teheran heeft zijn voorraad wapen -capabele uranium gebruikt als een middel voor druk in de onderhandelingen met de Verenigde Staten en verklaarde herhaaldelijk dat hij dit zou verwijderen als de door de VS onder leiding van de VS wordt opgeheven.

Start van het nucleaire programma

Het door de VS geleide nucleaire programma begon met Iran begon in 1957 toen de westelijke vorst, die Shah was, aan de macht was en de twee landen nog steeds vriendelijke relaties hadden. Met de steun van de Verenigde Staten begon Iran zijn nucleaire programma in de jaren zeventig te ontwikkelen, maar trok de steun terug toen Shah in 1979 werd omvergeworpen tijdens de islamitische revolutie.

controverse over het programma

In de kern van de controverse is uraniumverrijking - een procedure die kan worden gebruikt voor energieopwekking in energiecentrales en voor de productie van kernwapens. In de vroege jaren 2000 kondigden internationale inspecteurs aan dat ze sporen van sterk verrijkt uranium hadden gevonden in een Iraanse faciliteit in Natanz, waarna Iran tijdelijk de verrijking heeft opgeschort, maar deze opnieuw in 2006 had teruggevonden.

Heeft Iran kernwapens?

Het is onduidelijk hoe dichtbij Iran eigenlijk is bij de ontwikkeling van een kernwapen, maar het land heeft aanzienlijke vooruitgang geboekt bij de productie van de hoofdcomponent - sterk verrijkt uranium. In de afgelopen jaren is de tijd die nodig is om de niveaus van wapenverrijking te bereiken, drastisch verkort.

Wat is verrijkt uranium?

Verrijking is een proces waarbij het aandeel uranium-235, een speciaal uranium voor kernreactoren of, in hogere hoeveelheden, voor de productie van kernwapens. Natuurlijk uranium bestaat uit ongeveer 99,3 % van uranium-238, wat noch geschikt is voor energie noch voor bommen. Slechts ongeveer 0,7 % is uranium-235 die nodig is om energie vrij te geven.

aanvallen op de nucleaire infrastructuur van Iran

Israël heeft verklaard dat doelen over de nucleaire infrastructuur van Iran. De faciliteit in Natanz, in het centrum van de nucleaire ambities van Iran, werd volgens sociale media in brand gewikkeld. De IAEA meldde dat er geen effecten werden gevonden voor drie nucleaire locaties - Fordow, Isfahan en Bushehr.

De wapenopslag van Iran is in de loop van de tijd aanzienlijk toegenomen. De IAEA heeft IAA lange tijd beschuldigd van het overtreden van zijn niet -distributieverplichtingen, maar op donderdag werd echter voor het eerst in bijna 20 jaar een resolutie aangenomen, die Iran officieel in vertraging heeft uitgelegd.

Ten slotte rijst de vraag hoe wereldwijde inspanningen kunnen worden voortgezet om te voorkomen dat Iran wordt opgewaardeerd en tegelijkertijd diplomatieke manieren vindt.