Betaalkaart voor asielzoekers: 50 euro per maand vanaf december in Lüneburg!
Vanaf december ontvangen asielzoekers een betaalkaart in Lüneburg die maandelijks in rekening wordt gebracht. De opname van contanten is beperkt tot 50 euro.
Betaalkaart voor asielzoekers: 50 euro per maand vanaf december in Lüneburg!
Lüneburg.Vanaf december wordt een lagere Saksen een baanbrekende regio in Duitsland: de controversiële betaalkaart voor asielzoekers zal worden ingevoerd! Het bedrijf "Secupay AG" heeft het contract toegekend en de eerste kaarten worden gedistribueerd via de State Admission Authority. De gemeenten moeten het later overnemen. De staat van lagere Saksen draagt de kosten - maar wat betekent dat voor de getroffen degenen?
In Lüneburg zal er de verdeling van kaarten zijn in het Social Welfare Office en in de vluchtelingenaccommodatie in Sumte. Een woordvoerder van het district Lüneburg geeft toe: "wanneer precies de kaarten zullen zijn, is de uitvoer nog steeds onduidelijk, maar het kan in februari beginnen." De onzekerheid blijft terwijl de voorbereidingen in volle gang zijn. Eind mei woonden ongeveer 1700 asielzoekers in het district en elke volwassen ontvanger heeft recht op deze nieuwe kaart.
Betaalkaart voor asielzoekers: 50 euro contant per maand
De betaalkaart werkt als een bankpas en stelt de vluchteling in staat om 50 euro in contanten per maand in te trekken. Een echte schok voor velen, want tillen is afgedekt! Het ministerie van Binnenlandse Zaken van het lagere Saksen benadrukt dat de kaart geen accounttoegang vereist en directe betaling mogelijk maakt. Maar de limiet is om te voorkomen dat geld wordt "misbruikt" - een controversieel argument dat criticus het toneel roept.
Links bekritiseert de maatregel scherp: "Deze kaart is een onnodig controle -instrument dat discrimineert tegen mensen die op zoek zijn naar bescherming bij ons." Marianne Esters, een lid van het staatsbestuur, beschrijft het contante plafond als een "symboolafbeelding van menselijke context". Terwijl supporters spreken over het verlagen van de administratieve kosten, blijft de vraag: is deze maatregel echt in het belang van de mensen die hen aangaan?