Suche
Κάρτα πληρωμής για τους αιτούντες άσυλο: 50 ευρώ το μήνα από τον Δεκέμβριο στο Lüneburg!
Από τον Δεκέμβριο, οι αιτούντες άσυλο θα λάβουν μια κάρτα πληρωμής στο Lüneburg που θα χρεωθεί κάθε μήνα. Η απόσυρση μετρητών περιορίζεται σε 50 ευρώ.
Κάρτα πληρωμής για τους αιτούντες άσυλο: 50 ευρώ το μήνα από τον Δεκέμβριο στο Lüneburg!
Lüneburg.Από το Δεκέμβριο το Lower Saxony θα γίνει μια πρωτοποριακή περιοχή στη Γερμανία: η αμφιλεγόμενη κάρτα πληρωμής για τους αιτούντες άσυλο θα εισαχθεί! Η εταιρεία "Secupay AG" έχει ανατεθεί τη σύμβαση και οι πρώτες κάρτες διανέμονται μέσω της κρατικής αρχής εισδοχής. Οι δήμοι θα πρέπει αργότερα να αναλάβουν. Η κατάσταση της κατώτερης Σαξονίας φέρει το κόστος - αλλά τι σημαίνει αυτό για όσους επηρεάζονται;
Στο Lüneburg θα υπάρχει η κατανομή των καρτών στο γραφείο κοινωνικής πρόνοιας και στη διαμονή των προσφύγων στο Sumte. Ένας εκπρόσωπος της περιφέρειας του Lüneburg παραδέχεται: "Όταν ακριβώς οι κάρτες θα εξαφανιστούν είναι ακόμα ασαφές, αλλά θα μπορούσε να ξεκινήσει τον Φεβρουάριο". Η αβεβαιότητα παραμένει ενώ τα παρασκευάσματα είναι σε πλήρη εξέλιξη. Στα τέλη Μαΐου, περίπου το 1700 αιτούντες άσυλο ζούσαν στην περιοχή και κάθε ενήλικος παραλήπτης δικαιούται αυτή τη νέα κάρτα.
Κάρτα πληρωμής για αιτούντες άσυλο: 50 ευρώ μετρητά ανά μήνα
Η κάρτα πληρωμής λειτουργεί σαν χρεωστική κάρτα και επιτρέπει στον πρόσφυγα να αποσύρει 50 ευρώ σε μετρητά το μήνα. Ένα πραγματικό σοκ για πολλούς, επειδή η ανύψωση είναι καλυμμένη! Το κατώτερο υπουργείο Σαξονίας του Εσωτερικού υπογραμμίζει ότι η κάρτα δεν απαιτεί πρόσβαση στον λογαριασμό και επιτρέπει την άμεση πληρωμή. Αλλά το ανώτατο όριο είναι να αποτρέψουμε τα χρήματα από την «κακομεταχείριση» - ένα αμφιλεγόμενο επιχείρημα που καλεί ο κριτικός στη σκηνή.
Η αριστερά επικρίνει έντονα το μέτρο: "Αυτή η κάρτα είναι ένα περιττό όργανο ελέγχου που διακρίνει τους ανθρώπους που αναζητούν προστασία μαζί μας". Η Marianne Esters, μέλος του κρατικού συμβουλίου, περιγράφει το ανώτατο όριο σε μετρητά ως "εικόνα συμβόλου του ανθρώπινου πλαισίου". Ενώ οι υποστηρικτές μιλούν για τη μείωση των διοικητικών εξόδων, παραμένει το ερώτημα: είναι αυτό το μέτρο πραγματικά προς το συμφέρον των ανθρώπων που τους απασχολούν;