Θυμόμαστε την αποβολή: Το Κοινοβούλιο τιμά τη μοίρα των εκτοπισθέντων από την πατρίδα τους

Θυμόμαστε την αποβολή: Το Κοινοβούλιο τιμά τη μοίρα των εκτοπισθέντων από την πατρίδα τους

Στις 26 Ιουνίου 2025, πραγματοποιήθηκε στο αυστριακό κοινοβούλιο μια σημαντική εκδήλωση μνήμης για τον εορτασμό της 80ης επετείου από την εκδίωξη των γερμανόφωνων από την πατρίδα τους. Αυτή η εκδήλωση τίμησε τη μοίρα πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των Παλαιών Αυστριακών από τα πρώην εδάφη του στέμματος της μοναρχίας των Αψβούργων, που ξεριζώθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Walter Rosenkranz άνοιξε την εκδήλωση με μια επείγουσα έκκληση προς την ευθύνη της Αυστρίας και του Κοινοβουλίου να διατηρήσουν την κληρονομιά των απελαθέντων και να ερευνήσουν την ιστορία τους, η οποία μέχρι στιγμής έχει αντιμετωπιστεί ανεπαρκώς OTS αναφέρθηκε.

Ο Florian Kührer-Wielach, διευθυντής του Ινστιτούτου Γερμανικού Πολιτισμού και Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, έδωσε μια διάλεξη για το ιστορικό υπόβαθρο των απελάσεων. Υποστήριξε την αγκαλιά της περίπλοκης ιστορίας χωρίς τον κίνδυνο «συλλογικότητας». Αυτό ήταν ένα κρίσιμο σημείο γιατί οι απελάσεις δεν ήταν μόνο συνέπεια του εθνικοσοσιαλισμού, αλλά και αποτέλεσμα διεθνών παιχνιδιών εξουσίας, συμπεριλαμβανομένου του Συμφώνου Χίτλερ-Στάλιν, που έθεσε τα θεμέλια για τις βίαιες επιθέσεις. Ο Rosenkranz υπενθύμισε τις βάναυσες συνθήκες κάτω από τις οποίες υπέφεραν οι εκτοπισμένοι και ανέφερε την «Πορεία Θανάτου του Μπρνο» ως παράδειγμα των φρικτών πράξεων βίας.

Μνήμη και ενσωμάτωση

Οι προκλήσεις της ένταξης των εκτοπισμένων στην Αυστρία, τις οποίες συζήτησε ο Kührer-Wielach, εξακολουθούν να είναι επίκαιρο θέμα. Αυτή η ενσωμάτωση ήταν δύσκολη γιατί η κοινωνία συχνά αποδεικνυόταν ότι κατακλύζεται. Στο πλαίσιο αυτό, ο Hartmut Koschyk, πρώην βουλευτής της Bundestag, αναφέρθηκε στη μεταχείριση των εκτοπισμένων στην Ανατολική και Δυτική Γερμανία, μια αντιμετώπιση που χαρακτηριζόταν τόσο από διαφοροποίηση όσο και από οπισθοδρόμηση. Ιδιαίτερα στη ΛΔΓ, οι εκτοπισμένοι αποκαλούνταν «εποικιστές», κάτι που δεν ανταποκρίθηκε στην πραγματική τους εμπειρία.

Το πλήθος των προοπτικών για την τύχη των εκτοπισμένων περιγράφει επίσης τον σημαντικό ρόλο της βιβλιογραφίας και της έρευνας. Έργα όπως το *Expulsion in German Remembrance* από την Eva Hahn και τον Hans Henning Hahn και πολλές άλλες ερευνητικές συνεισφορές ασχολούνται με το θέμα και προσφέρουν διαφορετικές οπτικές για την αναγκαστική μετανάστευση, το ιστορικό της πλαίσιο και τις επακόλουθες προκλήσεις για όσους επηρεάζονται, όπως π.χ. bpb.de δείχνει.

Κοινωνικός αντίκτυπος

Μετά τον πόλεμο, η Γερμανία βρέθηκε αντιμέτωπη με την τύχη περίπου 14 εκατομμυρίων εκτοπισμένων ανθρώπων. Αρχικά ζούσαν σε υπερπλήρεις καταυλισμούς υποδοχής στα ανατολικά σύνορα προτού το περαιτέρω ταξίδι τους στη δυτική ή ανατολική Γερμανία αποφασιζόταν συχνά τυχαία. Περίπου οκτώ εκατομμύρια εκτοπισμένοι βρήκαν τελικά το δρόμο τους σε αυτό που αργότερα έγινε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ενώ περίπου 4,1 εκατομμύρια κατέληξαν στη σοβιετική ζώνη κατοχής. Εκεί, το 80 τοις εκατό των εκτοπισθέντων στάλθηκαν σε αγροτικές περιοχές, γεγονός που οδήγησε σε σημαντική αλλαγή στη δομή του πληθυσμού. Σε ορισμένα χωριά στο Μεκλεμβούργο υπήρχαν περισσότεροι ξένοι παρά ντόπιοι και οι εκτοπισμένοι αποτελούσαν έως και το 24 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού σε ολόκληρη τη ΛΔΓ MDR σημειώσεις.

Η εκδήλωση μνήμης στη Βουλή και οι συνοδευτικές ομιλίες καθιστούν σαφές ότι το θέμα της απέλασης και ο ρόλος των διαβληθέντων στη συλλογική μνήμη δεν είναι μόνο ένα κομμάτι ιστορίας, αλλά παραμένει ζωντανό και στο παρόν. Η διαφοροποιημένη εξέταση αυτού του θέματος είναι ζωτικής σημασίας για την καλύτερη κατανόηση και τη μελλοντική κοινωνική ένταξη όλων των ανθρώπων στην Αυστρία.