The Danse Macabre στο Lübeck: Η τέχνη συναντά το αναπόφευκτο τέλος

The Danse Macabre στο Lübeck: Η τέχνη συναντά το αναπόφευκτο τέλος

Ο χορός με τον θάνατο επιστρέφει στο Lübeck! Η έκθεση «Dance of Death» ανοίγει νέες προοπτικές σε ένα παγκόσμιο θέμα: το επίγειο τέλος. Αυτή η πλατφόρμα απευθύνεται στην παροδικότητα, εμπνευσμένη από ένα γκροτέσκο μοτίβο που έχει γοητεύσει τους ανθρώπους από τον «Μαύρο Θάνατο» – την πανούκλα πριν από 600 χρόνια. Ο «μακάβριος χορός» διατρέχει όλη την ιστορία, καθιστώντας σαφές με τις στοιχειωτικές, συχνά συγκλονιστικές απεικονίσεις του ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον θάνατο.

Ένα από τα πιο διάσημα έργα τέχνης αυτού του είδους μπορείτε να θαυμάσετε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας του Lübeck: Ο Χορός του Θανάτου του Bernt Notke από το 1463/64, που δείχνει 24 φιγούρες σε φυσικό μέγεθος που ενσαρκώνουν τον θάνατο. Η ζωηρή παραγωγή του δείχνει πώς ο ίδιος ο θάνατος ενθαρρύνει υψηλόβαθμους αξιωματούχους όπως ο Πάπας -ο οποίος σηκώνεται πρώτος- και απλούς ανθρώπους να χορέψουν. Αλλά το αρχικό έργο καταστράφηκε ολοσχερώς από μια βομβιστική επίθεση το 1942. Σήμερα ένα παράθυρο του Alfred Mahlau μνημονεύει αυτόν τον θρυλικό πίνακα. Μια σημαντική κληρονομιά πολιτισμού που διατηρείται ζωντανή!

Η νέα έκθεση

Τώρα ο Lübeck φέρνει μια πνοή φρέσκου αέρα στη συζήτηση για τον θάνατο! Ο επιμελητής Heinke Both περιγράφει τη φετινή χρονιά ως «έτος θανάτου» και ηγείται μιας συναρπαστικής διεθνούς συνεργασίας με καλλιτέχνες από τη Φινλανδία. Η έκθεση δεν στεγάζεται στην εκκλησία, αλλά στην Artler Gallery και στην «αλυσιδωτή αποθήκη» του ναυπηγείου πολιτισμού Gollan. Οι επισκέπτες μπορούν να γνωρίσουν έργα τέχνης από την επταμελή ομάδα «Immortal» με ποικίλες προσεγγίσεις – από ζωγραφική μέχρι εγκατάσταση έως video art.

Το συνοδευτικό πρόγραμμα είναι εξίσου συναρπαστικό: ταινίες, αναγνώσεις και ξεναγήσεις σας προσκαλούν να δείτε το θέμα του θανάτου από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Έργα σαν αυτά των Heinke Both και Stephan Schlippe, που αναφέρονται στη φρίκη και τη γοητεία της ζωής, υπόσχονται βαθιές γνώσεις. Ο θάνατος παρουσιάζεται όχι μόνο ως τελική γραμμή, αλλά και ως ώθηση για προβληματισμό για την ίδια τη ζωή.