Ο Τζεμ Οζντεμίρ στην καταιγίδα: Συζήτηση για το σπάσιμο των ταμπού και την κριτική της ένταξης!
Η συζήτηση για τη στήλη του Cem Özdemir: η κριτική για την ανοχή της αριστεράς απέναντι στα παράπονα των μουσουλμάνων πυροδοτεί συζητήσεις.
Ο Τζεμ Οζντεμίρ στην καταιγίδα: Συζήτηση για το σπάσιμο των ταμπού και την κριτική της ένταξης!
Ένας νέος λόγος φουντώνει στη Γερμανία: ένας ομοσπονδιακός υπουργός έχει ταράξει την πολιτική σκηνή με ένα ανοιχτό κείμενο. Το επίκεντρο είναι ο Cem Özdemir, Ομοσπονδιακός Υπουργός Γεωργίας, ο οποίος ασχολείται με το ευαίσθητο θέμα της ενσωμάτωσης και τη συμπεριφορά των νεαρών μουσουλμάνων ανδρών στη Γερμανία σε ένα guest άρθρο για την «Frankfurter Allgemeine Zeitung». Με προσωπικές παρατηρήσεις και τις εμπειρίες της κόρης του, η οποία συχνά νιώθει παρενόχληση σε δημόσιους χώρους, ο Özdemir εγείρει μια συζήτηση που στο παρελθόν ήταν ταμπού σε πολλούς κύκλους.
Οι παρατηρήσεις του Özdemir υπογραμμίζουν το συχνά ανείπωτο πρόβλημα: Ενώ η μετανάστευση συχνά αντιμετωπίζεται μόνο από την οπτική γωνία του δεξιού ριζοσπαστισμού, ο υπουργός αντιμετωπίζει άμεσα τις προκλήσεις που θέτουν οι πατριαρχικές δομές και ο ρόλος των γυναικών στους μουσουλμανικούς πολιτισμούς. Σύμφωνα με πληροφορίες από www.focus.de Αυτό δεν του έφερε μόνο αυστηρή κριτική, αλλά και κατηγορίες για ενθάρρυνση της συζήτησης για τον ρατσισμό και τον σεξισμό.
Αμφιλεγόμενες απόψεις και έντονες συζητήσεις
Ο Τζεμ Οζντεμίρ δεν είναι σε καμία περίπτωση ο πρώτος πολιτικός που μίλησε ανοιχτά για αυτό το θέμα, αλλά η ανοιχτή προσέγγισή του θεωρήθηκε ιδιαίτερα προκλητική. Το κείμενο του Özdemir, που χαρακτηρίζεται ως το «πρόσωπο της εθνικής στροφής», προκαλεί τόσο επιδοκιμασία όσο και έντονη κριτική. Οι επικριτές τον κατηγορούν ότι ενισχύει τις δεξιές αφηγήσεις και πυροδοτεί φόβους στους μετανάστες.
Η έκκλησή του προς τους μετανάστες όχι μόνο να μάθουν τη γλώσσα, αλλά και να υπακούουν στο νόμο και να βρουν δουλειά ερμηνεύτηκε από πολλούς ως δεξιή ρητορική. Σε σχόλιο στο «taz» κατηγορείται ότι τοποθετήθηκε στην ακροδεξιά.
Οι αντιδράσεις από την κοινωνία
Είναι ενδιαφέρον ότι το επιχείρημα του Özdemir αντιμετωπίζεται επίσης με ακατανοησία από άτομα που προέρχονται από μεταναστευτικό υπόβαθρο. Η μαθήτρια Ninve Ermagan, η οποία αναφέρει παρόμοιες εμπειρίες, αντιμετωπίζει την απόρριψη στο δικό της πολιτιστικό περιβάλλον όταν απευθύνει παράπονα. Αυτό φέρνει στο φως μια ορισμένη υποκρισία - ενώ οι παραβάσεις στις σχέσεις των φύλων κατά τα άλλα καταδικάζονται σκληρά, η ανοχή εμφανίζεται συχνά σε αυτό το πλαίσιο.
Ο Γενικός Γραμματέας του SPD Kevin Kühnert εκφράζει επίσης δημόσια τις εμπειρίες του με την ομοφοβία από ομάδες μουσουλμάνων ανδρών. Η δήλωσή του γίνεται αντιληπτή ως βαθιά ειλικρινής και υποδηλώνει την αλλαγή που πολλοί πολιτικοί τώρα θέλουν επιτέλους να φέρουν στον λόγο τους. Όπως δήλωσε ο Kühnert σε μια συζήτηση: "Φυσικά η πλειοψηφία των μουσουλμάνων στην εκλογική μου περιφέρεια δεν είναι ομοφοβικοί. Αλλά αυτοί που περιορίζουν την ελευθερία μου και δεν έχουν δικαίωμα σε αυτήν."
Αυτή η ανοιχτή ανταλλαγή δείχνει ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος για να διασφαλιστεί η αρμονική συνύπαρξη στην οποία τα προβλήματα δεν θα αποσιωπώνται αλλά θα αντιμετωπίζονται ενεργά. Δεδομένων των έντονων συζητήσεων, μένει να δούμε αν αυτές οι λέξεις μπορούν να υποστηρίξουν μακροπρόθεσμη αλλαγή.