Φάρμακο Alzheimer Leqembi: Υψηλές προσδοκίες και ανάμεικτες ελπίδες

Φάρμακο Alzheimer Leqembi: Υψηλές προσδοκίες και ανάμεικτες ελπίδες

Ντίσελντορφ (ots)

Ένα πρωτοποριακό βήμα στη θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ - το φάρμακο Leqembi, το οποίο περιέχει τη δραστική ουσία lecanemab, έλαβε έγκριση από την Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA). Αλλά εδώ έρχεται το μειονέκτημα: η έγκριση είναι αυστηρά περιορισμένη. Μόνο οι ασθενείς με ένα ή κανένα αντίγραφο του γονιδίου ApoE4 μπορούν να ελπίζουν ότι θα επωφεληθούν από αυτό το φάρμακο. Ένα αυστηρό πρόγραμμα πρόσβασης έχει τεθεί σε εφαρμογή για να διασφαλιστεί ότι μόνο οι συνιστώμενοι ασθενείς αντιμετωπίζονται.

Η Δρ Anne Pfitzer-Bilsing, επικεφαλής της Ερευνητικής Πρωτοβουλίας Alzheimer, είναι αισιόδοξη: "Αυτή είναι μια πρωτοποριακή απόφαση. Αυτό αναμένεται να επαναφέρει θεμελιωδώς την πορεία για τη διάγνωση και τη θεραπεία της νόσου Alzheimer." Το Leqembi θα μπορούσε να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου και φέρνει νέες ελπίδες στην κατά τα άλλα δύσκολη στη θεραπεία νόσο του Αλτσχάιμερ. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η θεραπεία θα είναι διαθέσιμη μόνο σε μια μικρή ομάδα πασχόντων σε πολύ πρώιμο στάδιο και οι ασθενείς με διπλό γονίδιο ApoE4 αποκλείονται καθώς διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο σοβαρών παρενεργειών.

Κίνδυνος και αποτέλεσμα

Οι πιθανές παρενέργειες δεν είναι χωρίς: οι εγκεφαλικές αιμορραγίες και το οίδημα του εγκεφάλου είναι μεταξύ των πιθανών κινδύνων, γι' αυτό η θεραπεία πρέπει να παρακολουθείται στενά. Οι ασθενείς που λαμβάνουν αραιωτικά αίματος διατρέχουν επίσης κίνδυνο. Χορηγείται ενδοφλεβίως κάθε δύο εβδομάδες και απαιτεί από τους ασθενείς να είναι κινητικοί και ανθεκτικοί. Παρά αυτές τις προκλήσεις, οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ θα μπορούν σύντομα να αποφασίσουν μαζί με τους γιατρούς τους εάν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη νέα θεραπευτική επιλογή.

Ένα άλλο συναρπαστικό ερώτημα προκύπτει: Πώς ωφελούνται οι γυναίκες από το Leqembi; Οι αρχικές μελέτες δείχνουν ανησυχητικές διαφορές στην αποτελεσματικότητα - ενώ οι άνδρες εμφανίζουν επιβράδυνση της εξέλιξης κατά 43%, το ποσοστό για τις γυναίκες είναι μόνο 12%. Αυτό αφήνει ανοιχτό το ερώτημα σχετικά με το ποιοι παράγοντες κρύβονται πίσω από αυτή τη διαφορά και πώς η θεραπεία μπορεί να βελτιωθεί περαιτέρω.