Το θεατρικό φεστιβάλ δείχνει τη δημοκρατία - το κοινό συμμετέχει ενεργά!

Το θεατρικό φεστιβάλ δείχνει τη δημοκρατία - το κοινό συμμετέχει ενεργά!

Kulturfabrik Kampnagel, Hamburg, Deutschland - Το έτος 2025 αφορά τη δημοκρατία, ειδικά στο πλαίσιο δύο σημαντικών γεγονότων που ασχολούνται εντατικά με αυτό το κεντρικό θέμα. Οι "Ημέρες για τη σύγχρονη θεατρική παρακολούθηση" στο εργαστήριο του θεάτρου Litschau και το Φεστιβάλ Δημοκρατίας στο Αμβούργο προσφέρουν δημιουργικές και διαδραστικές πλατφόρμες.

Το εργαστήριο του θεάτρου Litschau διοργανώνει τις "ημέρες για τη σύγχρονη θεατρική παρακολούθηση" από τις 17 έως τις 20 Απριλίου 2025. Ο διευθυντής Zeno Stanek υπογραμμίζει ότι τα γεγονότα αφορούν την καλλιτεχνική εξέταση της δημοκρατίας και τη μεταφορά του σε επόμενες γενιές. Η εστίαση είναι στη διάλυση του "τέταρτου τοίχου" μεταξύ της σκηνής και του κοινού να εμπλέξει ενεργά το κοινό στο περιεχόμενο.

Διαδραστικές μορφές θεάτρου

Η πρεμιέρα "Object (IVE) δημοκρατία" από την Rebekah Wild και η παραγωγή των αγγλικών εραστών, την οποία το κοινό, περιλαμβάνει απευθείας στα κομμάτια, πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα. Η εντυπωσιακή μορφή του θεάτρου "The State" από τον Alexander Manuiloff και τον μονόλογο "der Reichsbürger" του Landesheater Schwaben σας καλεί επίσης να συμμετάσχετε ενεργά. Τα εργαστήρια προετοιμάζουν επίσης το κοινό για τις μεμονωμένες παραγωγές, για παράδειγμα για το "The Event" από τον Azzi Finder και τη Veronika Guschlbauer.

Στο "Amor και ..." από τη Marie-Theres Auer, το κοινό συμμετέχει επίσης ενεργά. Το φεστιβάλ ανοίγει με μια πειραματική προσαρμογή του "Macbeth", που διοργανώνεται από τον Sören Kneidl. Περαιτέρω παραγωγές αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της τυραννίας και της δικτατορίας, συμπεριλαμβανομένου του "Homo Tyrannus" από το Πανεπιστήμιο Musik-und Art Vienna και "Πώς να τροφοδοτήσετε έναν δικτάτορα" του θεάτρου South Bohemian. Το συγκρότημα στην κατοικία (Bhakti/Delmas/Welser) παρουσιάζει το "Brandwall", το οποίο ασχολείται με την τυραννία στο Τρίτο Ράιχ, και προσφέρει επίσης ενεργό συμμετοχή στο κοινό εδώ.

Φεστιβάλ δημοκρατίας 2025

Το φεστιβάλ ανοίγει με τον Manuel Hartung, Διευθύνοντα Σύμβουλο, και την Amelie Deuflhard, διευθυντή του Kampnagel. Διαδραστικές μορφές όπως "διαμάχη & εμπιστοσύνη", ask-me-anthing γύρους, καθώς και εργαστήρια και θεατρικές παραστάσεις προσφέρονται. Θέματα όπως η προστασία του κλίματος και η αντιμετώπιση των αντι -δημοκρατικών ρητορικών βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Συμμετέχοντες σε εκδήλωση: Εσωτερικό: Εσωτερικό, Εμπειρογνώμονας: Εσωτερικός και ακτιβιστής: Να είστε μέσα, συμπεριλαμβανομένου του Bodo Ramelow και της Julia Jäkel.

Θεατρικές παραγωγές όπως τα "παιδιά της Medea" από τον Milo Rau και το "War Games" δείχνουν το καλλιτεχνικό βάθος του φεστιβάλ. Ένα ιδιαίτερο highlight είναι οι μουσικές συνεισφορές, συμπεριλαμβανομένης μιας βραδιάς προς τιμήν του Rio Reiser με εμφανίσεις από τον Adam Fear και τα Golden Lemons. Η συμμετοχή είναι γενικά δωρεάν, όπου απαιτείται εγγραφή για ειδικά εργαστήρια.

Θέατρο ως μέσο πολιτικής εκπαίδευσης

Η σχέση μεταξύ θεάτρου και πολιτικής εκπαίδευσης έχει μεγάλη σημασία. Το θέατρο φέρνει συναισθηματικές και δημιουργικές διαστάσεις στην εκπαίδευση και κάνει σύνθετα πολιτικά θέματα απτά. Σε αυτό το προστατευμένο δωμάτιο, οι διάλογοι και η ανταλλαγή μπορούν επίσης να πραγματοποιηθούν σε πολωμένες συζητήσεις. Οι καινοτόμες προσεγγίσεις στην εκπαίδευση θεάτρου μεταφράζουν αφηρημένο πολιτικό περιεχόμενο σε συγκεκριμένες εμπειρίες και προωθούν τη συμμετοχική μάθηση.

Το john-dewey-research-center δείχνει ότι οι παιδαγωγικές προσεγγίσεις του θεάτρου προάγουν την αυτο-αποτελεσματικότητα και την κριτική σκέψη των συμμετεχόντων. Παραδείγματα εκδηλώνονται σε έργα όπως το "Κοινοβούλιο των Φωνών" που προσφέρει την προσομοίωση μιας κοινοβουλευτικής συζήτησης. Το θέατρο ως κοινοτική εμπειρία ενισχύει την πολιτική συνειδητοποίηση και ανοίγει νέες προοπτικές.

Τα δύο φεστιβάλ υπογραμμίζουν τη σημασία της δημοκρατίας στο σύγχρονο πλαίσιο και σας προσκαλούν να αντιμετωπίσετε ενεργά τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που φέρνει τη δημοκρατία στη σημερινή κοινωνία. Έτσι, η τέχνη γίνεται ένα εργαλείο πολιτικής εκπαίδευσης και προωθεί τον διάλογο μεταξύ των γενεών.