Dozen in India: waarom wordt het opgenomen in de volgende volkstelling?

Dozen in India: waarom wordt het opgenomen in de volgende volkstelling?

Voor miljoenen mensen in India vormt een rigide kastsysteem dat al duizenden jaren bestaat, nog steeds veel aspecten van het dagelijks leven - van sociale kringen tot partnerschapsverkiezingen tot vacatures en onderwijs. De Indiase regering heeft al lang aangedrongen dat hiërarchische sociale structuren in de meest dichtbevolkte natie ter wereld geen plaats hebben, en in 1950 verboden de criminatie van de borst eindigen. De aankondiging van de regering van premier Narendra Modi kwam des te verrassender dat de kaste voor het eerst sinds 1931 in de komende nationale volkstelling moest worden opgenomen - toen India nog steeds een Britse kolonie was.

een historische stap

De opname van de kaste zal "ervoor zorgen dat onze sociale cohesie niet onder politieke druk staat", de regering in april . "Dit zal helpen ervoor te zorgen dat de samenleving economisch en sociaal sterker wordt en dat de vooruitgang van het land ongehinderd blijft." Het bericht bevatte echter geen details over hoe de castdata moeten worden verzameld of zelfs wanneer de volkstelling plaatsvindt, die sinds de oorspronkelijke datum in 2021 steeds opnieuw is uitgesteld.

doos en sociale ongelijkheid

De aankondiging heeft een langdurige debat over de vraag of het opnemen van dozen opnieuw zal worden gebracht, of de vastgestelde groepen zal ondersteunen of de verdeeldheid in de samenleving verder zal stollen. Poonam Muttreja, directeur van de Population Foundation van India, zei dat een doos telling "de staat dwingt om te gaan met structurele ongelijkheden die vaak politiek en sociaal ongemakkelijk zijn". Vanwege het gebrek aan castdata in de afgelopen eeuw, voelden we ons "praktisch blind", vervolgden Mutreja: "We vormen politieke maatregelen in het donker en beweren tegelijkertijd sociale rechtvaardigheid na te streven. De volgende volkstelling zal daarom een ​​historische volkstelling zijn."

Wat is Kaste?

Het Indiase boxsysteem heeft zijn wortels in de hindoe -geschriften en heeft de bevolking verdeeld in een hiërarchie in de loop van de geschiedenis die de beroepen van mensen, hun woonplaats en de huwelijken en de huwelijken definieert op basis van het gezin waarin ze zijn geboren. Tegenwoordig identificeren veel niet-hindu's in India, waaronder moslims, christenen, Jains en boeddhisten, zich ook met bepaalde dozen. Er zijn verschillende hoofddozen en duizenden subbox - door de Brahminen aan de top, die traditioneel priesters of geleerden waren, tot aan de Dalits, voorheen aangeduid als "onaantastbaar", die werden gedwongen te werken als schoonmaakpersoneel en afvalverzamelaars.

Permanente ongelijkheden

Eeuwenlang werden de dozen op het laagste niveau - de Dalits en gemarginaliseerde inheemse indianen - beschouwd als "onzuiver". In sommige gevallen werden ze zelfs uitgesloten van het betreden van de huizen of tempels van de hogere dozen en moesten ze eten en drinken in gemeenschappelijke kamers van afzonderlijke gerechten. India probeerde een nieuwe start te wagen na zijn onafhankelijkheid van Groot -Brittannië in 1947 en introduceerde een aantal veranderingen in zijn nieuwe grondwet. Specifieke categorisaties van dozen werden geïntroduceerd om quota in te stellen voor bevestigende maatregelen en andere voordelen - uiteindelijk waren 50 % van de posities in de overheid en bij onderwijsinstellingen voorbehouden aan achtergestelde dozen. Bovendien werd het concept van "oneerlijkheid" afgeschaft en was de discriminatie van het casting verboden.

De volkstelling tussen hoop en scepsis

De beslissing om de kaste niet langer in Census te tellen, maakte deel uit van deze missie. "Na onafhankelijkheid vermeed de Indiase staat opzettelijk het tellen van de kaste in de volkstelling," zei Muttreja. "Er werd gedacht dat de kaste niet zou moeten worden benadrukt en dat deze zich in een democratie zou gelijkmaken." Maar dat gebeurde niet. Hoewel de harde grenzen van de boxscheiding in de loop van de tijd zijn verzwakt, vooral in stedelijke gebieden, zijn er nog steeds significante verschillen in relatie tot welvaart, gezondheid en educatief succes tussen de verschillende dozen. De meest achtergestelde dozen hebben tegenwoordig hogere analfabeet- en ondervoedingspercentages en ontvangen minder sociale diensten zoals zwangerschaps- en reproductieve gezondheidszorg.

Politieke reikwijdte en kiezersgedrag

De aanhoudende discrepanties hebben de eisen voor een doos -volkstelling aangewakkerd, waarbij velen beweren dat gegevens kunnen worden gebruikt om een ​​grotere ondersteuning van de staat te garanderen en de middelen in nood te herverdelen. In sommige staten - zoals Bihar, hebben een van de armste staten van India - lokale autoriteiten hun eigen enquêtes uitgevoerd, die eisen aan Modi en de Bharatiya Janata Party (BJP) luid stelde om dit voorbeeld te volgen. Nu lijkt het alsof ze dit doen.

Een politieke manoeuvre?

Modi zijn al lang verzet tegen experimenten om de bevolking te definiëren volgens traditionele boxlijnen en legt uit dat de vier "grootste dozen" de armen, jongeren, vrouwen en boeren zijn - en dat hun promotie van de ontwikkeling van het hele land zou profiteren. De groeiende ontevredenheid onder de kansarme doos heeft echter de oppositiepartijen versterkt in de loop van de komende nationale verkiezingen in 2024. Deze verkiezingen brachten een verrassend resultaat op: hoewel Modi een derde termijn won, was de BJP niet in staat om een ​​meerderheid in het parlement te winnen, die de macht ervan verminderde. De tegenstanders zien zijn beurt aan de doos Zensus als een politieke manoeuvre om steun te krijgen bij de komende staatsverkiezingen, vooral in Bihar - een competitieve staat waarin dit onderwerp bijzonder gevoelig is.

controverse en uitdagingen

Niet iedereen steunt de doostelling. Tegenstanders beweren dat de natie moet proberen weg te gaan van deze namen in plaats van ze te formaliseren. Sommigen zijn van mening dat overheidsbeleid zoals de bevestigende actie gebaseerd moet zijn op andere criteria, zoals de sociaal -economische laag. Muttreja en Desai geloven dat een doos telling te laat is. U bent ervan overtuigd dat de opname van deze gegevens de overheid zal dwingen om te handelen en dat het niet langer kan worden genegeerd dat de discriminatie van de borst eindt. "Gegevensverzameling kan staatsfinanciering ontwerpen, bijvoorbeeld voor school en toewijzingen van fondsen in het gezondheidszorgsysteem", aldus Muttreja. "Het helpt ervoor te zorgen dat quota de feitelijke nadelen weerspiegelen, niet alleen historische precedenten."

Als de nieuwe volkstellinggegevens beschikbaar zijn, kan de overheid de verdeling van middelen optimaliseren en juist de huidige behoeften van de samenleving handelen. De discussie over de Census van de doos laat zien dat onderwerpen zoals sociale rechtvaardigheid en gelijke kansen in India nog steeds van grote relevantie zijn.