Waarschuwing: Gevaarlijke antiparasitaire middelen zijn schadelijk voor het milieu en de dieren!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

De Universiteit voor Diergeneeskunde Wenen waarschuwt voor milieuschade veroorzaakt door parasitaire medicijnen voor dieren, die schadelijk kunnen zijn voor hun gezondheid.

Die Veterinärmedizinische Universität Wien warnt vor Umweltschäden durch Parasitenmittel für Tiere, die gesundheitsschädlich sein können.
De Universiteit voor Diergeneeskunde Wenen waarschuwt voor milieuschade veroorzaakt door parasitaire medicijnen voor dieren, die schadelijk kunnen zijn voor hun gezondheid.

Waarschuwing: Gevaarlijke antiparasitaire middelen zijn schadelijk voor het milieu en de dieren!

Het gebruik van chemische middelen om ectoparasieten bij huisdieren te bestrijden is de afgelopen jaren aanzienlijk toegenomen. Deze producten, bedoeld om bloedzuigers zoals vlooien en teken te bestrijden, zijn voor veel huisdiereigenaren onmisbaar. Maar nu waarschuwt de Universiteit voor Diergeneeskunde Wenen in een recente publicatie voor de ongewenste bijwerkingen van deze medicijnen. Volgens Kleine Zeitung bevatten veel van de gebruikte medicijnen schadelijke pesticiden of insecticiden die niet alleen huisdieren maar ook mensen kunnen schaden.

Bijzonder vermeldenswaard zijn de twee stoffen imidacloprid en fipronil, die in veel landen, waaronder de EU, verboden zijn. In Groot-Brittannië zijn ze echter nog steeds toegestaan ​​in producten voor de bestrijding van parasieten. Vaak aangeduid als de ‘bijenmoordenaar’, behoort imidacloprid tot de groep neonicotinoïden die wereldwijd in stedelijke en agrarische toepassingen worden gebruikt. Deze middelen worden lange tijd als veiliger beschouwd in vergelijking met organofosfaathoudende verbindingen, maar de milieu- en gezondheidsrisico's komen steeds meer in beeld.

Milieueffecten en gezondheidsrisico's

In een in Italië uitgevoerd onderzoek werden de effecten van fipronil en imidacloprid in afvalwater van een dierenasiel geanalyseerd. De resultaten van dit onderzoek laten zien dat beide stoffen toxische effecten veroorzaken in waterorganismen en persistent blijven in water. Volgens PMC werd vastgesteld dat de concentraties imidacloprid en fipronil gedurende een periode van 60 dagen stabiel bleven en dat deze niveaus negatieve effecten hebben op de mobiliteit van roeipootkreeftjes, kleine schaaldieren, zelfs bij chronische blootstelling. Dit is vooral zorgwekkend omdat deze organismen centrale componenten zijn van aquatische ecosystemen.

De toxische effecten op menselijke huidcellen zijn ook alarmerend. De chemische verbindingen veroorzaakten een verminderde levensvatbaarheid van de cellen en een verhoogde productie van reactieve zuurstofsoorten in in vitro tests, wat wijst op gezondheidsrisico's op de lange termijn. Hoewel het gebruik van deze ectoparasiticiden belangrijk is voor de gezondheid van huisdieren, wordt de impact ervan op het milieu vaak onderschat.

Regelgevende maatregelen en aanbevelingen

De noodzaak om strengere regelgeving in te voeren met betrekking tot het gebruik van chemische ectoparasiticiden wordt steeds duidelijker. Uit dit soort onderzoeken blijkt dat zelfs lage concentraties tot gezondheidsrisico's kunnen leiden, niet alleen voor dieren maar ook voor mensen. De Europese Unie heeft al in 2013 gewezen op het potentiële neurotoxische risico van imidacloprid. Dit toont de urgentie aan van een alomvattende herbeoordeling van ecologische risico's en de implementatie van duurzame alternatieven om ectoparasieten te bestrijden om de impact op het milieu te minimaliseren en de gezondheid van mens en dier te beschermen.

Het is van cruciaal belang om robuuste gegevens te verzamelen over de uitstoot van geneesmiddelen in het milieu, omdat de impact van chemicaliën zoals fipronil en imidacloprid verstrekkende gevolgen kan hebben voor gevoelige niet-doelorganismen zoals vogels en vissen. De PMC biedt verdere informatie over het algemene probleem van neonicotinoïden, die niet alleen in de landbouw worden aangetroffen, maar ook in water, voedsel en zelfs honing, en hun potentiële impact op de menselijke gezondheid en het ecosysteem.

Kortom, er is een heroverweging in de diergeneeskunde nodig. Praktiserende dierenartsen moeten betrokken worden bij de ontwikkeling van milieuvriendelijke alternatieven om effectieve en veilige oplossingen te bieden voor de bestrijding van ectoparasieten.