80-jarige Amerikaan: verhuizen naar Frankrijk heeft haar leven gered

80-jarige Amerikaan: verhuizen naar Frankrijk heeft haar leven gered

Carole Carson heeft het grootste deel van haar leven doorgebracht om voor de behoeften van anderen te zorgen. Toen haar man vier jaar geleden stierf, besefte de toen 80-jarige dat het tijd was om iets voor zichzelf te doen.

Een nieuwe start in Frankrijk

Na een zorgvuldige overweging, of ze naar haar dochter naar het Midden -Westen moest verhuizen, besloot Carole in plaats daarvan Californië te verlaten en naar Frankrijk te verhuizen waar haar zoon met zijn vrouw en kinderen woont. In 2021 verzamelde ze al haar moed en vloog naar Castelnau-Le-Lez, een pittoreske plek aan de rand van Montpellier in Zuid-Frankrijk om een ​​nieuwe start te wagen. Ze woont daar nog vier jaar later.

Een levensveranderende beslissing

"Ik denk niet dat het overdreven is om te zeggen dat ik nu dood zou zijn geweest als ik niet naar Frankrijk was verhuisd," vertelt Carole aan het CNN -reisteam. Ze is nu gelukkiger dan ooit in Castelnau-Le-Lez en haar gezondheid is dramatisch verbeterd. De grote -grandingsmoeder, die schrijft voor haar "thuiskrant" in Nevada City, heeft eindelijk haar lang -gereserveerde droom om romantisch te worden gerealiseerd, met vier gepubliceerde romans.

"Iets dat ik werd bevrijd van de verwachtingen, die gebaseerd was op wat ik altijd was gebaseerd op wat ik altijd was, stond me toe de schrijver te zijn die ik altijd al wilde zijn ..." zegt ze. "Ik was vrij om mezelf opnieuw uit te vinden."

Een grote verandering op de leeftijd van 80

Om zo'n grote verandering van 80 jaar te maken, was Carole allesbehalve gemakkelijk. "Ik was meerdere keren in dit Europese land en overwoog altijd om daar met mijn man te verhuizen, maar hij was niet zo enthousiast over het idee", legt ze uit. "Hij was erg een gewoonte. En tegen het einde van zijn leven was ik zijn verzorger; hij leed aan dementie, Alzheimer en een longziekte die het hem moeilijk maakte. Dus het was niet praktisch."

Na zijn dood in april 2021 verkocht Carole haar geliefde huis, gescheiden van veel van haar bezittingen, solliciteerde voor een visum en begon het "angstaanjagende" proces om naar Frankrijk te verhuizen. "Wat me echt motiveerde om te bewegen, was het feit dat ik bij de familie zou zijn en een volledig nieuw begin zou hebben", legt ze uit.

Uitdagingen in het nieuwe huis

Om haar onafhankelijkheid te behouden, besloot Carole een appartement in hetzelfde gebouw als haar zoon en zijn familie in te trekken. Ze geeft echter toe dat ze de eerste paar maanden ongelooflijk moeilijk vond in haar nieuwe land omdat ze van een groot huis naar een veel kleiner appartement verhuisde. "Ik woonde plotseling in een studio die zo heet was dat ik nauwelijks kon ademen, en de ramen konden niet worden geopend omdat ze naar de straat gingen", meldt ze. "Ik was geen vriend; ik was bang om naar de bakker te gaan om brood te kopen, omdat ik niet zeker wist of ik de verandering of communicatie aan zou gaan."

De kracht van schrijven

omgaan met het "enorme verlies" van haar man, vrienden, thuis en leven die ze kende, evenals de verandering van volledige onafhankelijkheid naar afhankelijkheid, bracht jeugdtrauma aan het licht waarmee ze nog niet echt had behandeld. "Dat was echt eng," voegt ze eraan toe. In haar hulpeloosheid regisseerde Carole haar verdriet in de brief en begon een roman die ze altijd al wilde beëindigen, maar nooit de tijd ervoor vond.

"Ik denk dat ik de hele tijd heb gehuild terwijl ik schreef," herinnert ze zich. "Ik had tranen in mijn ogen terwijl ik schreef, maar dit eerste boek was meer dictaat dan schrijven."

Succesvolle publicaties

Carole legt uit dat ze de eerste pagina's van haar eerste roman uitlegt, " blackbird ", maar nooit in de jaren 1960s was voltooid. "Het idee werd zo lang in mijn hoofd gered", zegt ze. "Toen ik eindelijk in staat was om te zitten, stroomden de woorden gewoon." De "Catarish" -ervaring van schrijven hielp haar om de onrust in haar leven om te gaan en om te gaan met enkele van de onderwerpen waarmee ze had gevochten.

Integratie in de community

Terwijl Caroles onafhankelijkheid ontwikkelde, integreerde ze geleidelijk in de lokale gemeenschap. Gelukkig ontdekte ze dat ze, ondanks de moeilijkheden met taal, gemakkelijk contacten kon leggen met mensen. "Ik heb vrienden gevonden, hoewel mijn Frans verschrikkelijk is", zegt ze. "En ik heb vrienden die zo dicht bij me staan ​​als die die ik in de VS heb achtergelaten."

"Vrienden geven het leven betekenis. Ik denk dat het huis kan komen of gaan. Wat je eet kan komen en gaan. Maar ze zijn je vrienden, althans voor mij die je dag uitmaken."

Gezondheid en kwaliteit van leven

Carole, die in de loop der jaren een "reeks carrières" heeft gehad, inclusief in het onderwijs en het bedrijfsleven, geeft toe dat ze een workaholic was. Vandaag houdt ze van die levensstijl in Frankrijk gunstig is. Tegenwoordig brengt Carole haar ochtend door met schrijven voordat ze gaat wandelen met haar "vrienden". "We nemen de hond mee, drinken koffie en chat", zegt ze. "Dan gaan we terug en soms eten we samen."

Carole merkt op dat haar gezondheid in de Verenigde Staten was afgenomen, maar een grote verandering vond tijdens haar verblijf in Frankrijk. "Ik zag enkele van de beste artsen ter wereld en beoordeelde medische zorg als beter hier", zegt ze.

Conclusie: een bevredigend leven op oudere leeftijd

Over het algemeen is ze van mening dat haar kwaliteit van leven is verbeterd in Frankrijk. Het geniet van een dieet dat "veel minder vlees en veel meer verse groenten" bevat. "Wonen in een klein huis betekent ook dat je niet veel koopt", voegt ze eraan toe. "Ik ben veel gezonder en veel gelukkiger ... en ik woon in een zonnig klimaat, dat zeker zal helpen."

Carole heeft onlangs haar Amerikaanse ziektekostenverzekering beëindigd omdat ze wist dat ze het niet kon hervatten. "Ik heb het Franse systeem een ​​paar maanden geleden overgenomen, dus ik hoef niet langer de premie van $ 400 per maand te betalen, wat leuk is ... Ik zou hier gemakkelijk kunnen wonen van mijn sociale zekerheid, die ik nooit in de VS had kunnen hebben. Ik had daar extra inkomsten nodig."