Rajskie ptaki wysyłają tajne sygnały w kolorze, których ludzie nie widzą

Rajskie ptaki wysyłają tajne sygnały w kolorze, których ludzie nie widzą

Wiele gatunków ptaków – w tym kolibry, pawie i papugi – zachwyca żywymi kolorami, ale Rajskie ptaki szczególnie wyróżniają się połyskującymi odcieniami szmaragdowej zieleni, cytrynowej żółci, kobaltowego błękitu i rubinowej czerni. Ostatnie badania pokazują, że te niesamowite ptaki wysyłają również tajne sygnały kolorowe, niewidoczne dla ludzkiego oka.

Fascynująca biofluorescencja rajskich ptaków

Upierzenie i części ciała rajskich ptaków świecą w niektórych obszarach, gdy ogląda się je w świetle niebieskim i ultrafioletowym (UV). Występują w jasnozielonych i żółtych odcieniach. Naukowcy podali w najnowszym badaniu opublikowanym 12 lutego w czasopiśmie Otwarta nauka Towarzystwa Królewskiego opublikowano opis tych ekscytujących odkryć.

Biofluorescencja: wyjątkowe zjawisko

Organizmy żywe wytwarzają światło na dwa sposoby: bioluminescencję i biofluorescencję. Bioluminescencja, taki jak ten wytwarzany przez świetliki, wymaga reakcji chemicznej z udziałem cząsteczek lucyferyny i lucyferazy. Natomiast stworzenia biofluorescencyjne wytwarzają światło poprzez struktury, które pochłaniają fale świetlne o wysokiej energii, a następnie emitują je o niższej długości fali.

Tajne sygnały w dżungli

Naukowcy zidentyfikowali biofluorescencję u 37 z 45 znanych gatunków rajskich ptaków, które występują wyłącznie w odległych lasach tropikalnych i siedliskach drzewiastych Papui Nowej Gwinei, wschodniej Indonezji i części Australii. Badania pokazują, że w świetle niebieskim i ultrafioletowym białe i jasnożółte upierzenie tych ptaków emituje kolory, które można wykorzystać w sporach terytorialnych lub przy poszukiwaniu partnera.

Specjalny wzrok ptaków

Ptaki słyną z wyjątkowego widzenia kolorów. Można tu spotkać wiele gatunków ptaków – w tym gołębie, indyki, kaczki i gęsi widmo UV Widzieć. Niewiele jednak wiadomo na temat wzroku rajskich ptaków. Jednakże wiadomo, że niektóre blisko spokrewnione linie rodowe, w tym rodzaj Corvus (wrony i kruki) oraz rodzaj Rhipidura (fantails), są wrażliwe na fioletowe fale świetlne zareagować. Autorzy badania podają, że w przypadku tych ptaków fluorescencyjne oznaczenia będą świecić jak latarnia morska w ciemności.

Spojrzenie na ciemną stronę koloru

Chociaż rajskie ptaki są znane ze swoich dramatycznych kolorów, biofluorescencyjny aspekt ich komunikacji wizualnej był wcześniej niezbadany, co rodzi nowe pytania dotyczące tego, w jaki sposób ptaki te wykorzystują sygnały wizualne, mówi dr Rene Martin, główny autor badania.

Badania nad olśniewającym światem ptaków

Wkrótce staje się jasne, że istnieje znacznie więcej gatunków biofluorescencyjnych, niż wcześniej sądzono. Doktor John Sparks, kustosz na Wydziale Ichtiologii Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku, ponad dziesięć lat temu zidentyfikował biofluorescencję u wielu gatunków ryb. Od tego czasu kwestionował powszechność tej cechy u innych zwierząt. Dostęp do bogatej kolekcji okazów ptaków w muzeum i szczegółowe badania przy użyciu niebieskiego światła ostatecznie potwierdziły jego podejrzenia dotyczące rajskich ptaków.

Nowe światło na ewolucję

Naukowcy zabrali ptaki do nieoświetlonego pomieszczenia, sfotografowali je i zmierzyli emisję światła. W zależności od gatunku fluorescencja pojawiała się na różnych częściach ciała, takich jak brzuchy, piersi, głowy i szyje. Niektóre ptaki miały jasne pióra, błyszczące dzioby lub świecące plamki w pyskach.

Znaczenie biofluorescencji dla nauki i technologii

Od końca 11 000 znanych gatunków ptaków tylko kilka grup wykazuje fluorescencję. Niektórzy naukowcy podejrzewają, że rajskie ptaki i papugi wykorzystują tę zdolność do komunikacji lub pokazów reprodukcyjnych. Badanie biofluorescencji ma kluczowe znaczenie dla wyjaśnienia, w jaki sposób różne grupy ewoluowały w celu komunikowania się. Odkrycia te mogą również przyczynić się do postępu medycznego i technologicznego.

Jest bardzo prawdopodobne, że jeśli biofluorescencja wystąpi w wielu formach życia, będzie to miało przydatne implikacje dla jednostek, które ją wytwarzają.

Mindy Weisberger jest dziennikarką naukową i producentem medialnym, której prace publikowały w „Live Science”, „Scientific American” i „How It Works”.