Ο γιος του Σάχη καλεί τους Ιρανούς να αντισταθούν στο καθεστώς!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Ο γιος του Σάχη κάνει έκκληση για υποστήριξη της κοσμικής δημοκρατίας στο Ιράν και επικρίνει το καθεστώς.

Der Sohn des Schahs ruft im Iran zur Unterstützung einer säkularen Demokratie auf und kritisiert das Regime.
Ο γιος του Σάχη κάνει έκκληση για υποστήριξη της κοσμικής δημοκρατίας στο Ιράν και επικρίνει το καθεστώς.

Ο γιος του Σάχη καλεί τους Ιρανούς να αντισταθούν στο καθεστώς!

Στις 14 Ιουνίου 2025, ένα πρόσφατο άρθρο στο express.at περιγράφει πώς ο γιος του τελευταίου Σάχη του Ιράν, Ρεζά Παχλαβί, καλεί τον ιρανικό λαό να ξεσηκωθεί ενάντια στο σημερινό καθεστώς. Αν και δεν επιδιώκει απαραίτητα την αποκατάσταση της μοναρχίας, θέλει να χρησιμοποιήσει το όνομά του για να υποστηρίξει το κοσμικό δημοκρατικό κίνημα στο Ιράν. Σε αυτό το πλαίσιο, αναδύεται μια εντυπωσιακή σύνδεση μεταξύ των Ιρανών μοναρχικών και του Ισραήλ, η οποία αντιπροσωπεύει μια σημαντική απόκλιση από την παραδοσιακή ιρανική εξωτερική πολιτική.

Από την Ισλαμική Επανάσταση το 1979, το Ιράν έχει αρνηθεί το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και έχει τοποθετηθεί ως αντίπαλος του εβραϊκού κράτους. Σύμφωνα με τη σελίδα της Wikipedia για τις σχέσεις Ιράν-Ισραήλ, αυτή τη στιγμή το Ιράν διέκοψε όλες τις διπλωματικές επαφές με το Ισραήλ και όλες οι προϋπάρχουσες συμφωνίες ακυρώθηκαν. Το επίσημο ιρανικό κρατικό δόγμα έχει εδραιώσει σταθερά τον αγώνα κατά του Ισραήλ, κάτι που αντανακλάται σε επιθετικές δηλώσεις όπως αυτή του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι το Ισραήλ πρέπει να εξαλειφθεί από τον χάρτη.

Ο ρόλος των μοναρχικών

Η υποστήριξη των μοναρχικών στο Ισραήλ είναι ξεκάθαρα εμφανής σε συγκεντρώσεις υπέρ του Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα κυματίζουν την παλιά ιρανική σημαία και επαινούν τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Αυτή η στάση προκαλεί ανησυχία στους φιλοπαλαιστίνιους ακτιβιστές, καθώς πολλοί Ιρανοί απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τις αντιδημοφιλείς αποφάσεις της κυβέρνησής τους για την εξωτερική και εσωτερική πολιτική. Ειδικότερα, η υποστήριξη του Ρεζά Παχλαβί από μοναρχικούς θεωρείται καιροσκοπική, καθώς πολλοί πιστεύουν ότι δεν εκπροσωπούν πραγματικά τα συμφέροντα του ιρανικού λαού.

Η Narges Mohammadi, μια εξέχουσα ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και πολιτική κρατούμενη, τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης τον Δεκέμβριο, αλλά αυτό δέχτηκε επίθεση από μοναρχικούς. Η Yasmine Pahlavi, σύζυγος του Reza Pahlavi, έχει επίσης εκφράσει σκεπτικισμό για τον Mohammadi και αμφισβητεί την αξιοπιστία της. Αντίθετα, οι μοναρχικοί καλούν για ενότητα της αντιπολίτευσης υπό τον Παχλαβί και υποστηρίζουν τις ριζοσπαστικές πολιτικές των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν.

Ένταση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν

Οι εντάσεις μεταξύ Ισραήλ και Ιράν έχουν αυξηθεί λόγω του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Το Ισραήλ βλέπει την ύπαρξή του να απειλείται από το Ιράν εδώ και δεκαετίες και φοβάται ότι μια στρατιωτική λύση κατά του Ιράν γίνεται όλο και πιο πιθανή. Αυτό ενισχύεται από πρόσφατες αναφορές ότι το Ισραήλ πραγματοποιεί αεροπορικές επιδρομές στα πυρηνικά προγράμματα του Ιράν, ενώ το ιρανικό καθεστώς συνεχίζει να επιδιώκει την πυρηνική του ατζέντα.

Σε αυτή την τεταμένη κατάσταση, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ κατηγόρησε τους υποστηρικτές του Παχλαβί ότι δεν έκαναν τίποτα για να απελευθερώσουν τους Παλαιστίνιους και επέκρινε τη διχαστική και αδύναμη ιρανική κυβέρνηση. Έκανε έκκληση στη διεθνή κοινότητα να μην προσφέρει στο καθεστώς «σωσίβιο».

Οι διαιρέσεις εντός της ιρανικής αντιπολίτευσης και ο ρόλος των μοναρχικών ρίχνουν κριτική στο μέλλον του πολιτικού τοπίου του Ιράν. Ακόμα κι αν ο Παχλαβί και οι υποστηρικτές του στο μοναρχικό κίνημα τηρήσουν μια φιλοϊσραηλινή στάση, μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί η δυναμική στο εσωτερικό της χώρας και η διεθνής αντίδραση σε αυτές.

Συνολικά, δείχνει ότι ο γιος του Σάχη και οι μοναρχικοί έχουν μια περίπλοκη σχέση με την τρέχουσα γεωπολιτική κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να ενισχύσουν τη δική τους πολιτική επιρροή στο κοσμικό δημοκρατικό κίνημα στο Ιράν.

Συνοπτικά, η τρέχουσα έκθεση υπογραμμίζει τις περίπλοκες και συχνά αντιφατικές σχέσεις εντός του Ιράν, τόσο όσον αφορά τη δική του κυβέρνηση όσο και τον ενισχυμένο διάλογο με το Ισραήλ.