Χάος κοινωνικής πρόνοιας: Γιατί πρέπει να υποφέρουν τα άτομα με αναπηρία!

Χάος κοινωνικής πρόνοιας: Γιατί πρέπει να υποφέρουν τα άτομα με αναπηρία!

Το συνέδριο για τη φτώχεια βάζει το δάχτυλό του στην πληγή! Τα άτομα με αναπηρία που ζουν στα σπίτια των γονιών τους αποκλείονται από την κοινωνική υποστήριξη εάν οι ίδιοι οι γονείς τους έχουν χαμηλό εισόδημα. Αυτά τα εξωφρενικά παράπονα είναι ιδιαίτερα εμφανή στην Κάτω Αυστρία και την Άνω Αυστρία, όπως κατήγγειλε το δίκτυο σε συνέντευξη Τύπου. Η ισχύουσα νομοθεσία κοινωνικής πρόνοιας συχνά αναγκάζει αυτά τα ήδη μειονεκτούντα άτομα να μηνύσουν τους γονείς τους για διατροφή. Αυτό οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο που περιορίζει μαζικά την αυτοδιάθεση και την αξιοπρέπεια όσων επηρεάζονται OTS αναφέρθηκε.

Οι νέοι κανονισμοί κοινωνικής πρόνοιας προωθούν την κοινωνική απομόνωση αντί της ένταξης. Ένα στα τρία επιλέξιμα άτομα δεν λαμβάνει την υποστήριξη που χρειάζεται επειγόντως, ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές όπου το στίγμα και η γραφειοκρατία εμποδίζουν την πρόσβαση σε βοήθεια. Ο κοινωνικός ειδικός Martin Schenk το αποκαλεί αυτό ένα δραματικό βήμα προς τα πίσω στον αγώνα κατά της φτώχειας. Η Διάσκεψη για τη Φτώχεια ζητά μια θεμελιώδη μεταρρύθμιση του ελάχιστου εισοδήματος που διασφαλίζει τα βασικά δικαιώματα όσων πλήττονται αντί να τους εξαφανίζει με φυλλάδια. Αυτές οι καταχρήσεις δεν επηρεάζουν μόνο τα άτομα με αναπηρίες, αλλά και άλλες ευάλωτες ομάδες, όπως γυναίκες που έχουν ανάγκη ή οικογένειες που πρέπει να υποφέρουν υπό τις νέες συνθήκες Συνέδριο για τη Φτώχεια αναφέρθηκε.

Δραστικές περικοπές για άτομα που έχουν ανάγκη

Ο νέος νόμος περί κοινωνικής πρόνοιας ορίζει ότι τα άτομα με αναπηρία που ζουν στο σπίτι τους πρέπει να εξαντλήσουν τις οικονομίες τους πριν λάβουν υποστήριξη. Ο κανονισμός αυτός αποτελεί ευθεία παραβίαση του άρθρου 28 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, το οποίο απαιτεί βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Επιπλέον, το πρόσθετο εισοδηματικό όριο μειώνεται ριζικά, με αποτέλεσμα ακόμη και τα μικρά εισοδήματα να μην επαρκούν πλέον για να ζήσουν. Για πολλούς, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιλέξουν μεταξύ επιβίωσης και αυτοδιάθεσης, ενώ ο διοικητικός φόρτος στα γραφεία αυξάνεται και η βοήθεια μειώνεται περαιτέρω.

Η Διάσκεψη για τη Φτώχεια προτείνει επειγόντως τον περιορισμό των υποχρεώσεων διατροφής των γονέων στην ηλικία των 25 ετών. Επιπλέον, είναι απαραίτητη μια συνολική μεταρρύθμιση της κοινωνικής πρόνοιας για να μπορέσουν οι άνθρωποι να έχουν υπαρξιακή ασφάλεια και πραγματική συμμετοχή. Η επείγουσα βοήθεια έκτακτης ανάγκης, οι μικρότεροι χρόνοι λήψης αποφάσεων και η κατάλληλη στεγαστική βοήθεια θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι κανείς δεν θα ξαναπέσει στη φτώχεια. Η πολιτική διεύθυνση για συνολική αλλαγή είναι σαφής: πρέπει να αναληφθεί δράση γρήγορα για να δοθεί στους ανθρώπους αυτό που τους αξίζει.