Najbardziej wysunięte na północ lotnisko na świecie ma topniejący pas startowy

Najbardziej wysunięte na północ lotnisko na świecie ma topniejący pas startowy

Mrożone przestrzeni Arktyki coraz częściej rozwijają się w jedno z najbardziej poszukiwanych miejsc podróży na świecie. Zainteresowanie prezydenta Donalda Trumpa zakupem Grenlandii, a także rosnącym zainteresowaniem Rosji i Chin w opracowywaniu szlaków morskich wzdłuż północnego wybrzeża Syberii wprowadza te odległe regiony w centrum uwagi.

Wzrost pragnienia przygody

Ale nowo odkryta popularność Arktyki nie dotyczy tylko pytań geopolitycznych. Miejsca podróży wzdłuż okręgu arktycznego, od Alaski do Laponii, rekordowe liczby odwiedzających, podczas gdy ryzykowni podróżnicy szukają dreszczyku emocji, aby odkryć najbardziej ekstremalne granice naszej planety.

Szwedzki startup o nazwie Oceansky Cruises planuje nawet luksusowe wycieczki z sterowcami na geograficzny biegun północny, nawet jeśli nie ustanowiono jeszcze oficjalnej daty rozpoczęcia.

Svalbard: najbardziej wysunięte na północ lotnisko na świecie

Chociaż szczyt naszej planety może pozostać nieosiągalny dla przeciętnego podróżnika przez długi czas, są linie lotnicze, które zbliżają się niesamowicie. Lotnisko Svalbard, na norweskim archipelagu Svalbard, jest najbardziej wysuniętym na północ lotnisko na świecie z regularnymi lotami komercyjnymi. Dwie linie lotnicze, SAS i Norweg, latają przez cały rok między lotniskiem w Longyearbyen, główną osadą na wyspach i norweskim kontynentem, który ma ponad 800 kilometrów na południe.

Lotnisko również regularnie odbiera loty czarterowe i prywatne odrzutowce, więc fascynująca jest jego wyjątkowa lokalizacja geograficzna.

Ważne połączenie w kruchym regionie

Arktyka jest jednym z najbardziej kruchych regionów środowiskowych na świecie, a zespół na lotnisku Svalbard otrzymał już pierwszy smak skutków zmian klimatu. Kiedy na początku lat siedemdziesiątych zbudowano 2300 metrów na długim pasie startowym, nikt nie spodziewał się warstwy wiecznej zmarzliny, na której została zbudowana do stopienia. Ale to właśnie dzieje się teraz.

Riełka jest definiowana jako podłoga, która pozostaje zamrożona przez co najmniej dwa lata. Ogrzewanie i topnienie wiecznej zmarzliny staje się istotnym problemem dla Svalbard, ponieważ wynikające z tego niestabilność i ustawienia upośledzają budynki i infrastrukturę oraz zwiększają ryzyko osuwisk i lawin.

„W miesiącach letnich musimy codziennie uważnie sprawdzać pas startowy, ponieważ gleba mogłaby w dowolnym momencie zwolnić. Jest to wyzwanie, które spodziewamy się z czasem pogorszyć”, informuje Ragnhild Kommisrud, kierownik lotniska, podczas rozmowy telefonicznej z CNN.

Zależność od węgla

Trudno jest przecenić, jak ważny jest ten pas startowy dla około 2500 mieszkańców Svalbard. Gdyby lotnisko zostało zamknięte, większość ich istotnych dostaw musiałaby zostać dostarczona przez statek, co może oznaczać podróż do dwóch dni w dowolnym kierunku. „Zawsze mamy dodatkowy personel i materiał na lotnisku, ponieważ jeśli coś się zepsuje, musimy być w stanie to naprawić, bez pomocy z zewnątrz” - wyjaśnia Kommisrud.

Generowanie energii elektrycznej od dawna jest wrażliwym tematem na Svalbard. Społeczność lokalna jest bardzo zainteresowana zapobieganiem globalnym ociepleniu i zachowaniem nietkniętego charakteru archipelagu. Jednak do niedawna duża część lokalnej gospodarki była prawie całkowicie oparta na węglu.

Pomimo jej zdalnie, Svalbard jest wyposażony w bogate osady węgla, które są tuż obok fiordów bez lodu, które sprawia, że ​​region nadaje się do rozpadu. Zgodnie z umową Svalbard z 1920 r., Która została podpisana przez kraje takie jak USA, Japonia i wiele krajów UE, Norwegia ma suwerenność na wyspach, ale inni partnerzy kontraktowi mają również prawo do rozwoju działalności gospodarczej.

W ciągu ostatnich dziesięciu lat kopalnie norweskie stopniowo zatrudniały swoją produkcję. Sveagruva, jedna z największych i najbardziej produktywnych kopalń na Svalbard, została zamknięta w 2020 r., A obszar został rozdzielony. Rosyjska elektrownia węglowa w Barentsburgu, druga co do wielkości osada na wyspie, pozostaje otwarta, ale powinna zmniejszyć produkcję według raportów.

Zmiana energii odnawialnych

Ponieważ węgiel w dużej mierze zniknął, Svalbard uczynił turystykę w głównej działalności gospodarczej. „Svalbard był kiedyś niezwykle turystycznym celem, który był skierowany do najbardziej pełnych przygód podróżników. Jest to wciąż stosunkowo wyjątkowe, ale stajemy się coraz bardziej głównym nurtem”, mówi Ronny Brunvoll, CEO z Visit Svalbard, stowarzyszenie reprezentujące ponad 70 prywatnych firm turystycznych.

Lato było tradycyjnie głównym sezonem, w którym kilka firm zajmujących się rejsami oferuje wyprawy do regionu. Jednak ten sezon jest przedłużany, ponieważ coraz więcej osób odwiedza Svalbard zimą, aby cieszyć się północnymi światłami, a także wczesną wiosną, kiedy dni są dłuższe i wciąż na zewnątrz, takie jak wycieczki na sanki i skutki na skuterach śnieżnych.

Jednak koncert Svalbard jest zarezerwowany z niektórymi ważnymi. Bruniert ostrzega przed rzeczywistością na miejscu i dlaczego goście nie powinni opuszczać miasta bez przewodnika. „Istnieje bardzo realna szansa na spotkanie z niedźwiedziem polarnym. Ponadto pogoda może się bardzo nagle się zmienić. Może być brutalna. A jeśli coś się stanie, nie spodziewaj się, że w większości miejsc będziesz mieć mobilny sygnał. Musisz być przygotowany i wiedzieć, co robisz.”

Niebezpieczeństwa związane z turystyką masową są wciąż na ustach wszystkich. Liczba zakwaterowania na Svalbard była ograniczona do 500 pokoi i oczekuje się, że pozostanie tak w dającej się przewidzieć przyszłości. Turismus może być nowym „węglem” Svalbard, ale zarówno przemysł turystyczny, jak i władze wydają się zdawać sobie sprawę z ich odpowiedzialności za ochronę nietkniętej dziczy, która czyni te wyspy fascynującym miejscem.