Merkels dappere stap: de pauze met kool die de CDU schudde!

Merkels dappere stap: de pauze met kool die de CDU schudde!

Bonn, Deutschland - Op 22 december 1999 een politieke aardbeving in Duitsland, die de CDU schudde. Angela Merkel, toen secretaris-generaal van de CDU, legde een schokachtige "scheidingsbrief" aan voormalig kanselier Helmut Kohl in de "Frankfurter Allgemeine Zeitung", waarin ze verklaarde dat de door KOHL erkende processen aanzienlijke schade hadden veroorzaakt. Deze zin vertegenwoordigde niet alleen Merkel's gedurfde "All In", maar markeerde ook de pauze met haar voormalige mentor, die de Unie al jaren had gedomineerd. Deze procedure gebeurde kort voor een cruciale bijeenkomst van het CDU-presidium, waarin de moeilijke aantijgingen van de donatie-affaire zouden worden geadviseerd, stortte de kool in een geloofwaardigheidscrisis die nauwelijks zou kunnen worden overwonnen, zoals Welt meldde .

Gemise of Deception

De donatie -affaire, die de krantenkoppen haalde in de weken ervoor, gooide een schaduw op de CDU -financiële praktijk. Helmut Kohl gaf toe dat ze tussen 1993 en 1998 tot twee miljoen cashdonaties hadden geaccepteerd zonder de boodschap aan de verantwoordelijke lichamen te maken. Hoewel Kohl niet werd beschuldigd van persoonlijke verrijking, was illegale partijfinanciering een ernstige last voor de integriteit van de partij. Angela Merkel riep op tot een uitgebreid onderzoek naar de aantijgingen en manifesteerde duidelijk haar eigen wil om te verduidelijken, die bijna leek op een bevrijdingsdaad van kool. Dit betekende dat het werd gekozen als de nieuwe partijvoorzitter, slechts enkele maanden later op 10 april 2000 toen de CDU in een politieke stapel scherven stond, zoals Wikipedia geeft een overzicht .

In de daaropvolgende jaren werd het duidelijk hoe cruciaal deze dag was voor de politieke carrière van Merkel. Je artikel werd de eerste vonk voor de herschikking van de CDU en initieerde het einde van een tijdperk. Kohl, die weigerde de namen van de grote donoren te onthullen tot het einde, werd geconfronteerd met het lot dat zijn tijd als de onbetwiste partijleider abrupt eindigde. Merkel sprak over de behoefte aan de partij, ongeacht haar voormalige "slachthuis", en wees op de uitdagingen van de toekomst. Ze scheidde deze duidelijke positionering van de oude structuren en begon haar opkomst naar de dominante politieke figuur van de CDU toen de natie een nieuwe orde nodig had.