De moedige stap van Merkel: de breuk met Kohl die de CDU deed schudden!

De moedige stap van Merkel: de breuk met Kohl die de CDU deed schudden!

Op 22 december 1999 vond in Duitsland een politieke aardbeving plaats die de CDU deed schudden. Angela Merkel, destijds secretaris-generaal van de CDU, stuurde in de ‘Frankfurter Allgemeine Zeitung’ een schokgolfachtige ‘echtscheidingsbrief’ naar voormalig bondskanselier Helmut Kohl, waarin ze zei dat de door Kohl erkende gebeurtenissen aanzienlijke schade aan de partij hadden toegebracht. Deze zin vertegenwoordigde niet alleen Merkels gedurfde “all-in”, maar markeerde ook een breuk met haar voormalige mentor, die de Unie jarenlang had gedomineerd. Deze procedure vond plaats kort voor een cruciale bijeenkomst van het CDU-presidium, waar de ernstige beschuldigingen uit de donatie-affaire zouden worden besproken, waardoor Kohl in een geloofwaardigheidscrisis terechtkwam die moeilijk te overwinnen was. WEL gemeld.

Mantel van bedrog

Het donatieschandaal, dat de afgelopen weken al de krantenkoppen haalde, wierp een schaduw op de financiële praktijken van de CDU. Helmut Kohl gaf toe dat hij tussen 1993 en 1998 tot twee miljoen mark aan contante donaties had aanvaard zonder dit aan de relevante autoriteiten te melden. Hoewel Kohl niet werd beschuldigd van persoonlijke verrijking, vormde illegale partijfinanciering een zware druk op de integriteit van de partij. Angela Merkel riep op tot een uitgebreid onderzoek naar de beschuldigingen en demonstreerde daarmee duidelijk haar eigen wens om opheldering te geven over wat er gebeurde, wat voor Kohl bijna een daad van bevrijding leek. Dit leidde ertoe dat ze slechts een paar maanden later, op 10 april 2000, tot nieuwe partijleider werd gekozen, toen de CDU in een politieke puinhoop terechtkwam. Wikipedia geeft een overzicht.

In de jaren die volgden werd duidelijk hoe cruciaal deze dag was voor Merkels politieke carrière. Haar artikel werd de eerste vonk voor de herschikking van de CDU en markeerde het einde van een tijdperk. Kohl, die tot het einde toe weigerde de namen van grote donoren bekend te maken, werd geconfronteerd met het lot dat aan zijn tijd als onbetwiste partijleider abrupt een einde kwam. Merkel sprak over de noodzaak voor de partij om onafhankelijk te worden van haar voormalige ‘oorlogspaard’ en wees op de uitdagingen van de toekomst. Deze duidelijke positionering scheidde hen van de oude structuren en zette hun opkomst tot de dominante politieke figuur van de CDU op gang toen de natie een nieuwe orde nodig had.