PVA wijst handprothese af: Ombudsman Achitz bekritiseert de autoriteiten!

PVA wijst handprothese af: Ombudsman Achitz bekritiseert de autoriteiten!

In een voorbeeldig geval van de uitdagingen op het gebied van maatschappelijke participatie wees de Uitvoeringsorganisatie Pensioenverzekeringen (PVA) de aanvraag van Michael G. voor een myo-elektrische onderarmprothese af. Michael G., die sinds zijn vijftiende geen rechterhand meer heeft en afhankelijk is van een niet-functionele prothese, had de nieuwe prothese nodig om zijn professionele taken efficiënter te kunnen vervullen. Hij werkt in een handelsbedrijf en heeft de prothese nodig om computersleutels te bedienen en productpresentaties te maken, wat zijn vermogen om te werken aanzienlijk beïnvloedt.

Zoals ots.at meldt, heeft de PVA Michael G. de prothese twee weken laten testen in een revalidatiecentrum, wat succesvol was. Niettemin werd zijn aanvraag in december afgewezen, wat een sterke psychologische impact op hem had. De Ombudsman, vertegenwoordigd door Bernhard Achitz, hekelt de inefficiënte afhandeling van de aanvraag. Dit werd eerst doorgestuurd naar het Oostenrijkse ziekteverzekeringsfonds (ÖGK), waar het lange tijd bleef liggen voordat het werd teruggegeven aan de PVA.

Kritiek op het bestuur

Bernhard Achitz eist dat de sociale verzekering de kosten van de prothese vergoedt, zodat Michael G. langer kan werken. De afwijzing wordt aangehaald als een goed voorbeeld van ontoereikende administratieve processen en gebrek aan ondersteuning voor mensen met een handicap. Dit staat in schril contrast met het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap (VN CRPD), dat oproept tot de volledige deelname van mensen met een handicap aan het sociale leven.

Inclusie en participatie zijn centrale onderwerpen die veel verder gaan dan het individuele geval. Zoals bpb.de uitlegt, bestaat er geen bindende definitie van inclusie, maar wordt het over het algemeen opgevat als de gelijke deelname van alle mensen, vooral mensen met een handicap, aan het sociale leven. Hiermee samenhangend zijn er eisen aan de verschillende instellingen om zich open te stellen en zich aan te passen aan de individuele behoeften van mensen.

Sociale perspectieven en uitdagingen

De uitdagingen zijn niet alleen duidelijk in het geval van Michael G., maar ook in het bredere maatschappelijke perspectief. Er bestaan ​​nog steeds sociale barrières die mensen met een handicap in het dagelijks leven discrimineren. Statistieken tonen aan dat het werkloosheidspercentage onder mensen met ernstige handicaps boven het gemiddelde ligt en dat velen zich vaak eenzaam voelen en weinig vertrouwen hebben in politieke instellingen.

Om de participatie van mensen met een handicap te versterken zijn maatregelen nodig die niet alleen rekening houden met hun individuele levensstijl, maar ook sociale barrières slechten. Dit is in lijn met de doelstellingen van Boek IX van het Sociaal Wetboek en de Federale Participatiewet, die een verbetering van de participatiemogelijkheden van mensen met een handicap bevorderen. De discussie over inclusie heeft het potentieel om de structuren van onze samenleving fundamenteel ten goede te veranderen en de levens van alle betrokkenen te verrijken.