Το σχέδιο του Νετανιάχου για τη Γάζα εξυπηρετεί μόνο τα δικά του συμφέροντα

Το σχέδιο του Νετανιάχου για τη Γάζα εξυπηρετεί μόνο τα δικά του συμφέροντα

Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή παραμένει τεταμένη, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας, το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο ασφαλείας ζήτησε ένα νέο στρατιωτική επέκταση ψήφισε να καταλάβει την πόλη της Γάζας. Αυτό το έργο, το οποίο καθοδηγήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, αποκαλύπτει όχι μόνο τις στρατιωτικές φιλοδοξίες, αλλά και τις εσωτερικές πολιτικές στρατηγικές του.

Πολιτικά κίνητρα πίσω από το σχέδιο

Το σχέδιο εγκρίθηκε παρά τις έντονες αντιρρήσεις και τις σοβαρές προειδοποιήσεις από τη στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ, η οποία προειδοποίησε ότι μια τέτοια επίθεση θα μπορούσε να βαθύνει περαιτέρω την ανθρωπιστική κρίση και να θέσει σε κίνδυνο τους 50 εναπομείναντες ομήρους στη Γάζα. Επιπλέον, ο επεκτατικός πόλεμος συμβαίνει στο πλαίσιο ενός θεμελιώδους Μείωση υποστήριξης για το Ισραήλ παγκοσμίως και μια φθίνουσα υποστήριξη στην ισραηλινή κοινωνία για τη συνέχιση του πολέμου.

Οι στρατηγικοί ελιγμοί του Νετανιάχου

Παρά αυτές τις αντιφάσεις, ο Νετανιάχου προωθεί το σχέδιό του. Ένα πλεονέκτημα για τον ίδιο που δεν πρέπει να υποτιμηθεί είναι ο επιπλέον χρόνος που κερδίζει για να παλέψει για την πολιτική του επιβίωση. Με τους σημερινούς εταίρους του στην άκρα δεξιά, αυτό σημαίνει παράταση του πολέμου. Οι σύμμαχοί του, Itamar Ben Gvir και Bezalel Smotrich, έχουν επανειλημμένα παρεμποδίσει την πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για την κατάπαυση του πυρός απειλώντας με κατάρρευση της κυβέρνησής του εάν τελειώσει ο πόλεμος.

Ανεπαρκής εκπλήρωση των απαιτήσεων του συνασπισμού

Κατά ειρωνικό τρόπο, το σχέδιο του Νετανιάχου δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των εταίρων του στο συνασπισμό, με τους Ben Gvir και Smotrich να ζητούν πλήρη κατάληψη του αμφισβητούμενου θύλακα ως πρώτο βήμα προς την αποκατάσταση των εβραϊκών οικισμών στη Γάζα και τελικά την προσάρτηση του εδάφους. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις υποσχέσεις του Νετανιάχου πριν από τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, το οποίο προέβλεπε μια ευρύτερη στρατιωτική στρατηγική.

Διεθνής απομόνωση και κοινή γνώμη

Η τρέχουσα συζήτηση για τον στρατιωτικό σχεδιασμό στο Ισραήλ είναι σύμφωνη με το ευρύ κοινό αίσθημα: σύμφωνα με πολλαπλές δημοσκοπήσεις, οι περισσότεροι Ισραηλινοί υποστηρίζουν μια κατάπαυση του πυρός που θα είχε ως στόχο την επιστροφή των ομήρων και τον τερματισμό του πολέμου. Ωστόσο, αυτή δεν είναι η άποψη του Νετανιάχου, του οποίου οι αποφάσεις διαμορφώνονται από τη στενή αναγκαιότητα της πολιτικής του επιβίωσης.

Επιπτώσεις στις διεθνείς σχέσεις

Η σχεδιαζόμενη κατάληψη της Γάζας θέτει τον Νετανιάχου και το Ισραήλ σε άνευ προηγουμένου διεθνή απομόνωση. Αν και ο Λευκός Οίκος του Προέδρου Τραμπ έδωσε στον Νετανιάχου το ελεύθερο όριο στη σύγκρουση στη Γάζα, ο επιδεινούμενος λιμός έχει ήδη μειώσει την παγκόσμια νομιμότητα του πολέμου του Ισραήλ. Η ταχεία οπισθοδρόμηση στην τελευταία απόφαση του υπουργικού συμβουλίου ήρθε αμέσως: η Γερμανία, ο δεύτερος σημαντικός στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ μετά τις ΗΠΑ, ανακοίνωσε ότι θα αναστείλει μέρος των εξαγωγών όπλων της στο Ισραήλ. Αυτό θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρότυπο για άλλες χώρες της ΕΕ για περαιτέρω μείωση των σχέσεών τους.

Το ασαφές μέλλον

Συνοψίζοντας, ο Νετανιάχου ακολουθεί μια στρατηγική που δεν ικανοποιεί κανέναν: ούτε τους συμμάχους του στο εξωτερικό, ούτε τη δική του στρατιωτική ηγεσία, ούτε τον πληθυσμό που θέλει να τελειώσει ο πόλεμος. Η μόνη ομάδα που επωφελείται από αυτό το σχέδιο είναι ο ίδιος ο Νετανιάχου. Αυτό του δίνει χρόνο να επιλέξει μεταξύ μιας πραγματικής κατάπαυσης του πυρός που θα μπορούσε να σώσει τους ομήρους και μιας πλήρους κλίμακας στρατιωτικής κλιμάκωσης που θα ικανοποιήσει τον συνασπισμό του. Είναι λιγότερο στρατηγική κίνηση από ό,τι ένας κλασικός ελιγμός του Νετανιάχου για την παράταση του πολέμου διατηρώντας τον πόνο και τα βάσανα για τους κατοίκους της Γάζας και τους Ισραηλινούς ομήρους - όλα για τη δική του πολιτική επιβίωση.