Διαδηλώσεις στο Βελιγράδι: Θυμούνται τα θύματα του δυστυχήματος της στέγης στο Νόβι Σαντ!

Διαδηλώσεις στο Βελιγράδι: Θυμούνται τα θύματα του δυστυχήματος της στέγης στο Νόβι Σαντ!

Στο Βελιγράδι, την 1η Νοεμβρίου 2024, την επέτειο της τραγικής κατάρρευσης της στέγης του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού στο Νόβι Σαντ, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν για να τιμήσουν τη μνήμη των 16 θυμάτων που έχασαν τη ζωή τους σε αυτό το δυστύχημα. Οι διαδηλώσεις χαρακτηρίστηκαν όχι μόνο από θλίψη, αλλά και από αυξανόμενη πολιτική δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση υπό τον Πρόεδρο Aleksandar Vučić. Μετά την κατάρρευση του σιδηροδρομικού σταθμού που οδήγησε στις μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις εδώ και δεκαετίες, οι διαδηλώσεις συνεχίζονται περίπου ένα χρόνο αργότερα. Οι άνθρωποι κατηγορούν τη διαφθορά εντός της κυβέρνησης για την καταστροφή, η οποία επιδεινώθηκε με την ανάθεση εργασιών ανακαίνισης σε εταιρείες που συνδέονται με την κυβέρνηση χωρίς διαφανή διαγωνισμό.

Την Τετάρτη, τόσο υποστηρικτές της κυβέρνησης όσο και διαδηλωτές που επικρίνουν την κυβέρνηση συγκεντρώθηκαν στη σερβική πρωτεύουσα. Οι υποστηρικτές του κυβερνώντος SNS μεταφέρθηκαν στο Βελιγράδι με ναυλωμένα λεωφορεία, ενώ οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές, με επικεφαλής την Dijana Hrka, μητέρα ενός από τα θύματα, σχημάτισαν ένα πλήθος που υπολογίζεται σε 3.000 άτομα. Η Dijana Hrka, η οποία έκανε απεργία πείνας κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, ζητά λογοδοσία για τον θάνατο του γιου της και έρευνα για το δυστύχημα, τα αίτια του οποίου παραμένουν άγνωστα μέχρι σήμερα.

Εξεγέρσεις και κινήματα διαμαρτυρίας

Μετά το ατύχημα, διαδηλώσεις πραγματοποιούνται τακτικά στη Σερβία. Άνθρωποι από διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων φοιτητών σχολείων και πανεπιστημίων, έχουν συγκεντρωθεί για να πολεμήσουν ενάντια στα παράπονα και τις αυταρχικές δομές στη χώρα. Οι πολιτικοί αναλυτές τονίζουν ότι η δυσαρέσκεια δεν τροφοδοτείται μόνο από το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά και από τον γενικότερα αυξανόμενο πληθωρισμό, την ενεργειακή κρίση και την αντιληπτή έλλειψη προοπτικών στους πολίτες. Αυτοί οι παράγοντες συμβάλλουν στις αυξανόμενες εκκλήσεις για νέες εκλογές, αν και η κυβέρνηση ήταν απρόθυμη να κάνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Η διαδήλωση της 1ης Νοεμβρίου αποτελεί κεντρικό σημείο στον αγώνα κατά της διαφθοράς. Στις 11:52 π.μ., την ώρα της κατάρρευσης, πολλοί άνθρωποι σε όλη τη Σερβία σταμάτησαν για 16 λεπτά για να θυμηθούν τα θύματα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μνήμης έγινε σαφές ότι το κίνημα διαμαρτυρίας στρεφόταν έντονα ενάντια στις αυστηρές πολιτικές της κυβέρνησης, τις οποίες η ΕΕ αντιλαμβανόταν ως αυταρχικές. Ο Πρόεδρος Βούτσιτς, υπό πίεση, το έχει αναγνωρίσει ως πρόκληση για την κυβέρνησή του και προσπαθεί να απαντήσει στις φωνές διαμαρτυρίας με κατασταλτικά μέτρα.

Στη συγκέντρωση υψώθηκαν προσωρινοί φράχτες γύρω από τις συγκεντρώσεις οπαδών της κυβέρνησης για ασφάλεια, ενώ ισχυρή αστυνομική παρουσία τηρούσε την τάξη. Αυτός ο εκφοβισμός κάνει πολλούς να αναρωτιούνται πόση ελευθερία παραμένει σε ένα έθνος όπου το δικαστικό σώμα θεωρείται ότι δεν έχει ανεξαρτησία.

Ο Žarko Milovanović, ένας συμμετέχων από το Κοσσυφοπέδιο που συμμετείχε επίσης στις διαδηλώσεις, δεν άφησε καμία αμφιβολία ότι υπάρχει επίσης αλληλεγγύη μεταξύ εθνοτικών ομάδων. Εξέφρασε την υποστήριξή του στον Πρόεδρο Βούτσιτς σε μια εποχή που η Σερβία δεν αναγνώρισε ποτέ την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Αυτό δείχνει ότι οι διαδηλώσεις δεν επικεντρώνονται μόνο στη συγκεκριμένη καταστροφή, αλλά και στα μεγαλύτερα πολιτικά και ηθικά ζητήματα στη χώρα.