Oost-Friesland 1914: Angst voor oorlog - Een blik op het oostfront

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Beleef de oorlog vanuit het perspectief van de Oost-Friezen in 1914: angst, hoop op vrede en de gang van zaken aan het Oostfront.

Oost-Friesland 1914: Angst voor oorlog - Een blik op het oostfront

Op het platteland van Oost-Friesland was er in 1914 alles behalve enthousiasme voor oorlog! Mensen leefden in angst en hoopten tot het laatste moment op vrede. Uit gegevens uit de schoolkroniek van Reepsholt blijkt de sombere stemming: de oorlog werd gezien als ‘iets verschrikkelijks, duisters’ dat alles dreigde te verpletteren. Velen geloofden niet echt in een wereldoorlog, omdat ze ervan overtuigd waren dat de economische banden tussen volkeren oorlog onmogelijk maakten. Maar de werkelijkheid was wreed anders!

Op 1 augustus 1914 luidde de kop voor Harlingerland: ‘De staat van dreigend oorlogsgevaar is bevolen.’ Slechts een paar dagen later waren zeven Europese landen al verwikkeld in een verschrikkelijke oorlog die de wereldgeschiedenis voor altijd zou veranderen. De gevechten aan het oostfront begonnen en de Oost-Friese infanteristen maakten talloze slachtoffers en de verschrikkingen van de oorlog uit de eerste hand mee. Na de bittere gevechten in het zuidoosten, die duurden tot de 13e/14e. In juni 1915 werden de Russen uit Galicië verdreven en werd de stad Lviv bevrijd.

De gruwel van oorlog

De Oost-Friese soldaten waren getuige van een onophoudelijke afwisseling van aanval en tegenaanval terwijl ze naar het noorden trokken. In september 1915 keerden ze via Bialystock terug naar het Westfront. De regimentskroniekschrijver schreef: “De Oost-Friezen, die maandenlang alleen maar oorlog en oorlog hadden gezien, dorpen en verwoeste nederzettingen in brand hadden gestoken, gewonden en stille doden jammerden, kijken met verbazing naar het leven en de activiteit in de stad.” Aarzelend probeerden de ruige krijgers hun relatie met het leven terug te krijgen.

De oorlog aan het Oostfront kwam uiteindelijk tot een einde met het Vredesverdrag van Brest-Litovsk op 3 maart 1918. De nieuwe Sovjetstaat erkende Oekraïne en Finland als onafhankelijke staten en deed afstand van territoriale aanspraken op Polen en de Baltische staten, die ooit deel uitmaakten van het tsaristische rijk. Armenië viel in handen van Turkije – een dramatisch einde voor velen die de verschrikkingen van de oorlog uit de eerste hand hadden meegemaakt!