Κιτς ή τέχνη; Η σκιά της νοσταλγίας στην καρδιά του Μονάχου!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Στις 8 Νοεμβρίου, στις 23:30, το "aspekte" στο ZDF θα εξετάσει τη γοητεία και την κριτική του κιτς στην τέχνη και την κοινωνία.

Κιτς ή τέχνη; Η σκιά της νοσταλγίας στην καρδιά του Μονάχου!

Στην επόμενη έκδοση του “aspekte”, που θα μεταδοθεί στο ZDF την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2024 στις 23:30, η παρουσιάστρια Katty Salié θα ασχοληθεί με το φαινόμενο του κιτς. Σε εποχές που η καθημερινότητα χαρακτηρίζεται συχνά από ζοφερές ειδήσεις, το κιτς απολαμβάνει απροσδόκητη δημοτικότητα - το αν εκλαμβάνεται ως παραπλανητικό ή ευχάριστο παραμένει αμφισβητήσιμο.

Το Kitsch συχνά θεωρείται το ακριβώς αντίθετο της «πραγματικής» τέχνης. Ποιος όμως θέτει αυτά τα όρια; Η εκπομπή θέτει το ενδιαφέρον ερώτημα αν δεν υπάρχει κάποια σνομπ σκέψη στην υποτίμηση του κιτς. Για να το κάνει αυτό, ο Salié επισκέπτεται το Μόναχο, μια πόλη που θεωρείται μια από τις πιο ρομαντικές στη Γερμανία σε πολλές κατατάξεις, και ξεκινά να συναντήσει τη συγγραφέα Jovana Reisinger, η οποία έχει δημοσιεύσει ένα μανιφέστο με τίτλο «Pleasure» για τη λάμψη και το κιτς. Διαθέτοντας μια υπέροχη άμαξα διακοσμημένη με λουλούδια, δείχνει ότι το κιτς θαυμάζεται και ασπάζεται από πολλούς, ενώ άλλοι το περιφρονούν.

Το Kitsch και η συναρπαστική του δυαδικότητα

Το Kitsch έχει την ικανότητα να παρέχει μια αίσθηση καταφυγίου σε δύσκολες στιγμές. Καταφέρνει να προκαλέσει οικεία συναισθήματα μέσα από στερεότυπες απεικονίσεις, όπως η ρομαντική βραδινή ατμόσφαιρα στην παραλία ή τα γλυκά μεγάλα γκουγκλίσια μάτια. Αλλά όσο ακίνδυνο κι αν φαίνεται το κιτς, έχει και τη σκοτεινή του πλευρά. Η εκπομπή πραγματεύεται πώς τα αυταρχικά καθεστώτα όχι μόνο επιδίδονται στην υπέροχη αισθητική του κιτς, αλλά έχουν επίσης εκμεταλλευτεί την προπαγανδιστική του επίδραση. Ο Αμερικανός πολιτικός και πολιτιστικός επιστήμονας Τζάστιν Πατς σημειώνει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να χαρακτηριστεί και από την κλίση του προς το κιτς.

Ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα που καταπιάνεται η παράσταση είναι η τέχνη υπό τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ο Σαλιέ επισκέπτεται το αμφιλεγόμενο «Haus der Kunst» στο Μόναχο, γνωστό για τις διασυνδέσεις του με τη ναζιστική προπαγάνδα. Εκεί, η επικεφαλής του αρχείου, Sabine Brantl, εξηγεί ότι για εκείνη η τέχνη γίνεται κιτς όταν σκηνοθετεί μια υποτιθέμενη ψευδή πραγματικότητα. Αυτό το πρόβλημα εγείρει το ερώτημα του βαθμού στον οποίο όχι μόνο η ναζιστική τέχνη, αλλά και πολλά άλλα έργα θα μπορούσαν να θεωρηθούν ύποπτα για κιτς.

Η μεταπολεμική περίοδος θεωρείται το απόγειο του κιτς, ειδικά με τη μορφή του Heimatfilm, που συχνά προσπαθούσε να καλύψει τις σκληρές πραγματικότητες της εποχής. Οι ταινίες που διαδραματίζονται στις Άλπεις θεωρούνται έκτοτε ότι είναι κιτς και ακόμη και δημοφιλείς σειρές του ZDF όπως το «The Mountain Doctor» συζητούνται επανειλημμένα σε αυτό το πλαίσιο. Σε «όψεις», ο ηθοποιός Hans Sigl περιγράφει πώς προσπαθεί να εξουδετερώσει τη ρομαντική εικόνα του Heimatfilm και να μεταφέρει μια ρεαλιστική εικόνα.

Τέχνη και ειρωνεία

Μια άλλη πτυχή του κιτς είναι η ικανότητά του για ειρωνεία. Το Kitsch αναφέρεται τακτικά και διακωμωδείται στη σύγχρονη τέχνη, και έτσι συχνά μεταμορφώνεται σε αληθινή τέχνη. Καλλιτέχνες όπως ο Jeff Koons και ο ζωγράφος από το Βερολίνο Martin Eder δείχνουν ότι βαθύτερα επίπεδα νοήματος μπορεί να κρύβονται πίσω από κιτς μοτίβα όπως χαριτωμένα γατάκια και πολύχρωμα ουράνια τόξα. Ο Έντερ χρησιμοποιεί φαινομενικά ακίνδυνα μοτίβα στα έργα του για να μεταφέρει έναν ανείπωτο τρόμο, ενώ η Σκωτσέζα καλλιτέχνις μέσων ενημέρωσης Ρέιτσελ Μακλίν πραγματεύεται παρόμοια θέματα και παίζει με το σκοτάδι κάτω από μια πολύχρωμη επιφάνεια.

Το πολυαναμενόμενο επεισόδιο του «aspekte» θα είναι λοιπόν μια πολύπλευρη εξέταση του κιτς, της τέχνης και των διαφορετικών νοημάτων που διαμορφώνουν τόσο το παρόν όσο και το παρελθόν. Οι θεατές μπορούν να προσβλέπουν σε ένα ενδιαφέρον ταξίδι μέσα από τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει αυτό το συχνά υποτιμημένο στυλ τέχνης.