Σπάνιο απολίθωμα αστερίας ανακαλύφθηκε στο Pfände: Ένας θησαυρός από το Μειόκαινο!

Σπάνιο απολίθωμα αστερίας ανακαλύφθηκε στο Pfände: Ένας θησαυρός από το Μειόκαινο!

Μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη απολιθωμάτων έχει προκαλέσει σάλο στο Pfänden κοντά στο Bregenz. Ένας αστερίας του οποίου τα υπολείμματα θεωρούνται εξαιρετικά σπάνια ανακαλύφθηκε στη μελάσα της Άνω Θάλασσας. Κανονικά, οι αστερίες, που δεν έχουν ορυκτό σκελετό, είναι δύσκολο να βρεθούν ως απολιθώματα επειδή οι δομές τους συχνά σπάνε κατά τη διαδικασία της αποσύνθεσης. Όπως το Μικρή εφημερίδα Σύμφωνα με πληροφορίες, ο αστερίας θα μπορούσε να διατηρηθεί μέσω ειδικών συνθηκών εναπόθεσης. Υποτίθεται ότι το ζώο βυθίστηκε σε μαλακή λάσπη στον βυθό της θάλασσας εκείνη τη στιγμή και λίγο αργότερα καλύφθηκε από άμμο, πιθανώς ως αποτέλεσμα καταιγίδας.

Το εύρημα είναι γνωστό ως Asteriacites stelliformis και βρίσκεται στην κάτω πλευρά μιας πλάκας ψαμμίτη. Άλλα απολιθώματα ανακαλύφθηκαν επίσης κατά τη διάρκεια μελετών πεδίου στην Άνω Μελάσα, συμπεριλαμβανομένων σαλιγκαριών, στρείδια και χτένια. Ένας τρυπημένος αχινός που βρέθηκε πριν από αρκετά χρόνια θεωρείται επίσης σπάνιο φαινόμενο στην περιοχή αυτή. Τα υπολείμματα αστεριών είναι εξαιρετικά σπάνια στο Vorarlberg, γεγονός που καθιστά αυτό το εύρημα ιδιαίτερα αξιοσημείωτο.

Γεωλογικό υπόβαθρο

Η λεκάνη μελάσας στην οποία έγινε αυτή η ανακάλυψη απολιθωμάτων εκτείνεται σε περίπου 800 km και σχηματίστηκε στη μετάβαση Ηώκαινο/Ολιγόκαινο όταν έκλεισε ο ωκεανός των Πεννίνων. Αυτή η γεωλογική εξέλιξη είχε ως αποτέλεσμα τη σύγκρουση της Αδριατικής και της Ευρωπαϊκής πλάκας, η οποία οδήγησε στην καθίζηση της ευρωπαϊκής ηπειρωτικής πλάκας. Τα κοιτάσματα σε αυτή τη λεκάνη, γνωστά ως «μελάσα», χαρακτηρίζονται από κακώς ενοποιημένα ιζήματα, όπως άμμους, λάσπες και μάργες, καθώς και από ορισμένα συσσωματώματα και ασβεστόλιθους. Το όνομα "Μολάσα" προέρχεται από τα γαλλικά και σημαίνει "μαλακό", το οποίο περιγράφει τη φύση αυτών των ιζημάτων. molasse-haie-rochen.de.

Η πλήρωση της λεκάνης της Μελάσας διήρκεσε από το Κάτω Ολιγόκαινο έως το Ανώτερο Μειόκαινο, σε μια περίοδο περίπου 25 εκατομμυρίων ετών. Ο σχηματισμός ιζημάτων εξαρτιόταν από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της καθίζησης και της ορογένεσης. Η κύρια παροχή ιζημάτων προερχόταν από τις Άλπεις, που σημαίνει ότι τα ιζήματα στην άκρη των Άλπεων είχαν το μεγαλύτερο πάχος έως και 5000 m.

Εξέλιξη της ποικιλότητας των απολιθωμάτων

Οι γεωλογικές συνθήκες στη λεκάνη της Μελάσας έχουν συμβάλει στον σχηματισμό μιας ποικιλίας απολιθωμάτων. Η συστηματική διαίρεση σε διαφορετικούς τύπους μελάσας είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της περιφερειακής γεωλογίας. Αυτό περιλαμβάνει θαλάσσια μελάσα, μελάσα υφάλμυρου νερού και μελάσα γλυκού νερού και κυμαίνεται από το χαμηλότερο έως το ανώτερο στρώμα palaeontology.geosciences.uni-muenchen.de.

Η λιθοστρωματογραφική διαίρεση της λεκάνης της Μελάσας περιλαμβάνει συνολικά έξι ομάδες, καθεμία από τις οποίες παρέχει περαιτέρω πληροφορίες για τη γεωλογική ιστορία και την ανάπτυξη της απολιθωμένης πανίδας. Οι συνθήκες προεξοχής στα βόρεια και νότια άκρα της λεκάνης είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την έρευνα. Η ανακάλυψη του αστερία δεν έχει μόνο επιστημονικό ενδιαφέρον, αλλά προτάθηκε και ως «Απολίθωμα του Μήνα» στο συλλεκτικό περιοδικό «Der Steinkern», το οποίο υπογραμμίζει τη σημασία αυτού του ιστορικού ευρήματος.