Waarom deze Amerikaan naar Bali verhuisde: Berouw in de VS

Waarom deze Amerikaan naar Bali verhuisde: Berouw in de VS

De 71-jarige Amerikaanse Victoria Kjos rijdt op haar scooter door de drukke, smalle straatjes van Bali. De zon schijnt op haar gezicht en ze heeft een duidelijk doel voor ogen: het strand. Victoria, die in 2022 naar Indonesië verhuisde, brengt regelmatig tijd door op het strand van Sanur, dat zich uitstrekt langs de zuidoostkust van dit tropische eiland dat bekend staat als het ‘Eiland van de Goden’. Als ze niet van de prachtige stranden geniet, kan ze bezienswaardigheden verkennen zoals Besakih, het tempelcomplex dat bekend staat als de 'Moedertempel van Bali' aan de voet van de berg Agung, de hoogste vulkaan van het eiland, of een massage krijgen in een plaatselijke spa.

Een nieuw leven op Bali

Haar huidige leven is heel anders dan het leven dat ze leidde in de Verenigde Staten, waar ze een lange carrière bij de overheid had en in 1979 plaatsvervangend staatspenningmeester van North Dakota was. Nu ze zich gelukkig heeft gevestigd in de Zuidoost-Aziatische bestemming die bekend staat om zijn rijstvelden, met apen gevulde bossen en oude tempels, ziet Victoria zichzelf niet ooit terugkeren naar een leven in de VS. “Het beste aan Bali is waarschijnlijk het weer”, vertelt Victoria aan CNN Travel, waarin ze de “magische plek” beschrijft die ze nu haar thuis noemt. "Het is het hele jaar door hetzelfde. De afgelopen drie jaar heb ik nooit meer een lange trui of jas nodig gehad."

Een spirituele reis

Maar haar motivatie om naar het eiland te verhuizen was ernstiger: een teleurstelling over het leven in de Verenigde Staten. “Van buitenaf zou ik geen klachten moeten hebben”, zegt ze. Victoria werkte bovendien in de vastgoedsector, het bankwezen en als yoga-instructeur, en leidde later in haar leven een relatief comfortabel leven in Phoenix, Arizona. "Ik had een mooi huis in een goede buurt. Ik reed in een cabriolet. Ik ging regelmatig naar theaters, opera's en openingen. Vaak deelde ik maaltijden met dierbare vrienden en familie", herinnert ze zich.

Toch besefte Victoria dat ze voortdurend trends ervoer die niet strookten met haar overtuigingen en dat ze een ‘zinvoller bestaan’ nodig had. ‘Ik wilde meer dan mijn leven in de middenklasse mij te bieden had.’ Ze merkte op: ‘Onze cultuur was zo egocentrisch, zo egocentrisch en zo op geld gericht geworden dat ik me begon af te vragen of ik de rest van mijn leven daar wilde doorbrengen.’

De beslissing voor Bali

Deze gedachten en het gevoel van groeiende ontevredenheid leidden haar uiteindelijk naar Bali. Haar weg ernaartoe was echter allesbehalve gemakkelijk. Eigenlijk was Bali aanvankelijk niet eens een van hun eerste keuzes. In 2012 verkocht Victoria haar huis in Arizona, gaf haar auto op en ruimde de meeste van haar persoonlijke bezittingen op voordat ze met slechts een paar reisgidsen aan een 'spirituele reis' naar India begon. “Ik wist niet hoe lang ik zou blijven of wat de reis zou inhouden.”

Ze bracht ongeveer zes maanden door op een ‘levensveranderende en ongelooflijk transformatieve’ reis door India. Ze reisde naar 13 staten, bezocht tempels, meditatiegrotten en tuinen, en beoefende zang, yoga en meditatie. “Dankzij India ben ik een ander mens geworden”, zegt Victoria. “Ik hoop dat ik vriendelijker, minder veroordelend, geduldiger en bedachtzamer ben geworden.”

De laatste zet

In de jaren die volgden bracht ze steeds meer tijd door in Azië, waaronder een verblijf van 18 maanden in India in 2017 en vier maanden in Thailand, in de kustplaats Hua Hin, vlakbij Bangkok. Daar hoorde ze steeds van andere reizigers: "Oh, je moet naar Bali. Het is geweldig." En ze dacht: “Waarom niet?”

In 2019 reisde Victoria uiteindelijk naar Bali en werd meteen verliefd op de bestemming. “Er zijn mensen die geloven dat op Bali verschillende energievortexen samenkomen, wat dit eiland zijn magische kwaliteit geeft”, legt ze uit. “Er is hier iets heel bijzonders, ik voelde het meteen.” Toen ze terugkeerde naar de Verenigde Staten, vond ze dat het eindelijk tijd was om ergens anders wortel te schieten. Hoewel ze opgewonden was door de ‘magie’ van Bali, koos ze aanvankelijk voor een ‘dichtbij en gemakkelijk’ Mexico en verhuisde ze in 2020 naar de badplaats Mazatlán aan de Stille Oceaan, waar ze verwachtte de rest van haar leven te zullen doorbrengen. Maar iets meer dan twee jaar later heroverwoog ze haar beslissing. “Ik besloot dat Mexico echt niet de plek voor mij was”, zegt ze, en legt uit dat ze niet tevreden was met de reputatie van haar gekozen bestemming als “feestplaats”.

Het nieuwe begin in het paradijs

In mei 2022 arriveerde Victoria op Bali om haar nieuwe leven te beginnen en zei dat ze zich “meteen heel op haar gemak voelde”. ‘Er was nooit twijfel dat ik zou blijven’, voegt ze eraan toe, en beschrijft hoe ze al snel verliefd raakte op de Balinese cultuur, geworteld in tradities en spiritualiteit, en hield van de ‘rustige energie’ ervan. Victoria vond de lokale bevolking erg gastvrij en had weinig moeite om nieuwe vrienden te maken, ondanks dat ze geen Balinees of Indonesisch sprak. “Ik heb de eerste maanden op Bali veel ‘fouten’ gemaakt, vooral bij het zoeken naar een appartement”, zegt ze. "Iedereen is een makelaar in onroerend goed, maar dat is echt niet het geval. Het is meer zoiets als: 'Iedereen heeft een vriend die een vriend heeft die een vriend heeft'."

Een nieuw huis in Sanur

Na verschillende verhuizingen vond Victoria eindelijk haar huis in Sanur, een rustig kustplaatsje met een sterke Balinese gemeenschap die bekend staat om zijn prachtige stranden. Victoria beschrijft Sanur gekscherend als een “snurk” vanwege de ontspannen sfeer en populariteit onder gepensioneerden en gezinnen. Ze woont in een klein, modern, beschut huis met traditionele Balinese schuifdeuren en hoge plafonds, met een slaapkamer, woonkamer, keuken en badkamer. “Het enige geluid dat ik hier ooit hoor, is het blaffen van de hond van mijn buurman”, zegt ze. “Het is bijna als mijn wake-up call of een herinnering aan de buitenwereld.”

Een vervullend leven op Bali

Hoewel ze als ‘zelfverklaard introvert’ nauwelijks meer sociale contacten heeft dan in de VS, is ze volkomen tevreden met deze manier van leven. “Ik was een van die mensen die van Covid hielden”, herinnert ze zich de lockdowns tijdens de pandemie. “Ik was in de hemel omdat ik een beetje als een kluizenaar leef.” Terwijl ze Balinees probeert te leren, zegt ze dat de meeste van haar vrienden in het land Engels spreken en vaak liever hun moedertaal met haar spreken, ook al wil ze oefenen. “Ik denk dat het heel belangrijk is om de taal in welk vreemd land dan ook te leren, niet alleen voor je eigen voordeel, maar ook uit respect”, zegt ze. “Eigenlijk ben ik meer geïnteresseerd in het leren van de taal, het lezen van de borden op straat, dan in het spreken ervan.”

Voor- en nadelen van het leven op Bali

Hoewel ze veel andere buitenlanders heeft ontmoet die naar Bali zijn verhuisd, voelt Victoria zich meer verbonden met de Balinezen en haar vrienden zijn meestal lokale bewoners. “Ik heb hier nog geen enkele expat ontmoet die hetzelfde pad bewandelt als ik”, zegt ze. "Dus breng ik mijn tijd door met de lokale bevolking, niet met buitenlanders. Omdat ik spiritueel meer met hen gemeen heb." Victoria is onder de indruk van hoe gezinsgericht de lokale cultuur is. “Het zou zijn zoals in mijn land een eeuw geleden, waar de grootouders, de ouders en de kinderen en kleinkinderen allemaal in hetzelfde huis wonen”, voegt ze eraan toe. "Generaties leefden samen. Zo leven wij niet in Amerika. Als je zeventien of achttien bent, ga je studeren en wil je nooit meer naar huis."

Bovendien heeft ze ontdekt dat het leven op Bali, een regio met een hindoeïstische meerderheid in Indonesië met een moslimmeerderheid, sterk wordt beïnvloed door ceremonies, die vaak voorrang hebben op werk of activiteiten. “Er zijn ceremonies voor alles, van de geboorte van de baby tot de naamgeving, de crematie en het jubileumfeest”, zegt ze. "De ceremonie heeft voorrang, wat in mijn land ondenkbaar zou zijn. Behalve op belangrijke feestdagen zoals Kerstmis, Pasen en Thanksgiving."

Een nieuwe kijk op het leven

Vorig jaar werd Victoria uitgenodigd voor een Balinese crematieceremonie, bekend als Ngabe, en was de enige niet-lokale onder de gasten. “Daarom voelde ik mij een geëerde gast die deelnam aan de eerste dag van de traditionele lichaamswassing en de tweede dag van de daadwerkelijke crematie met uitgebreide rituelen, drumwerk, muziek, maaltijden en processies.” Bali heeft een veel langzamer tempo dan ze gewend is, wat zowel voor- als nadelen heeft. "Soms sta ik in de rij bij de supermarkt en het duurt ongeveer vijftien minuten en drie mensen om iets te doen wat in de Verenigde Staten vijf minuten zou duren", zegt ze. “Maar zo is het nu eenmaal.”

Dankzij de lagere kosten van levensonderhoud op Bali kan Victoria het gezegde ‘je geld gaat verder’ volledig waarmaken, waardoor ze zich dingen kan veroorloven die ze voorheen als luxe zou hebben beschouwd. "Bestellen bij cateraars en voedselbezorgdiensten is zo goedkoop dat het bijna gênant is", zegt ze, eraan toevoegend dat ze zelden voor zichzelf kookt en dat haar huisvestingskosten ongeveer een kwart lager zijn dan in de Verenigde Staten. "Dus om dezelfde reden doe ik geen was. Het is maar een korte wandeling naar het huis van de buren om de was daar te krijgen."

Gezondheidszorg en de vooruitzichten voor de toekomst

Victoria reist voornamelijk op een scooter, die ze op 65-jarige leeftijd leerde rijden. Hoewel ze een paar "kleine valpartijen" heeft gehad op de Balinese wegen, geeft ze de voorkeur aan tweewielig vervoer vanwege de regelmatige verkeersopstoppingen op Bali. ‘Ik ben voorzichtig,’ zegt ze. 'En ik ben oud. Ik weet dat mijn reflexen langzamer zijn dan die van kinderen. Dus rijd ik langzaam aan de linkerkant. Mensen passeren me de hele tijd, maar het kan me niet schelen.' Ondanks dat ze lijdt aan een chronische aandoening die pijn en vermoeidheid veroorzaakt, beschrijft Victoria zichzelf als "relatief gezond" en benadrukt ze dat ze zoveel mogelijk loopt en regelmatig yogalessen volgt. Ze heeft positieve ervaringen met het lokale gezondheidszorgsysteem, dat zowel publieke als private zorgaanbieders omvat. ‘Ik heb het geluk dat ik deelneem aan het ziektekostenverzekeringsprogramma van de overheid, dat heel betaalbaar is’, zegt ze, eraan toevoegend dat ze ook een particuliere verzekering heeft die haar dekt voor ‘iets ernstigs’.

Victoria wijst erop dat de zorgstandaarden niet dezelfde zijn als “in het Westen of in andere landen”. ‘Mijn gevoel is dat als je hier wilt wonen, je het moet accepteren…’ zegt ze. "Als je westerse geneeskunde wilt, blijf dan in een westers land. Maar over het algemeen was ik tevreden." Ze merkt op dat ‘bejaardenhuizen of begeleid wonen’ op Bali ‘niet bestaan’, omdat gezinnen doorgaans op latere leeftijd voor hun bejaarde dierbaren zorgen, en grapt dat ze geen andere keus heeft dan terug te keren naar de VS als ze ‘te lang’ leeft.

Een leven op Bali

Na drie jaar in het Indonesische paradijs kan Victoria zich echter niet voorstellen dat ze terugkeert naar het leven dat ze voorheen had. “Ik zeg gekscherend: de enige manier waarop ik terug kan naar de Verenigde Staten is als ik dementerend word”, zegt ze. “Iedereen die ik ken in de Verenigde Staten die een geweten en een ziel heeft, wil nu vertrekken.” Victoria is van plan haar pensioenvisum binnen de komende twee jaar om te zetten in een KITAP-visum of verblijfsvergunning met een geldigheidsduur van vijf jaar.

Ze geeft echter toe dat ze de simpele dingen van het leven in de VS mist, zoals al haar boodschappen op één plek kunnen doen. "Ik weet dat het een beetje raar klinkt", zegt ze. "Maar het verschil zit hem in de winkelmogelijkheden - we zijn een beetje verwend (in de VS). Op elke hoek staat een grote drogisterij. Je kunt binnenlopen en alles op één plek kopen. Hier moet je naar tien verschillende winkels en kleine markten. Je hebt niet dezelfde beschikbaarheid." Victoria mist ook regelmatig het bezoeken van opera's en theaters, maar benadrukt dat er “niets om verdrietig over te zijn” is, omdat ze al veertig jaar “actief deelneemt” aan deze activiteiten.

Flexibiliteit en verandering

Ondanks dat ze gelukkig leeft op Bali, geeft Victoria toe dat ze niet heeft uitgesloten dat ze “ergens anders” zou verhuizen en beschrijft zichzelf als een “zwerver”. “Ik heb geleerd om nooit ‘nooit’ te zeggen en altijd flexibel te blijven”, zegt ze. Haar belangrijkste focus is nu om ‘bewuster te leven’ en ‘dienst te verlenen’ tijdens wat zij beschrijft als de ‘laatste fase’ van haar leven. “Het leven van een mens wordt verrijkt door diversiteit en verandering”, voegt Victoria toe. “En ik voel me ongelooflijk gezegend dat ik mijn leven op zo’n mooie, vredige plek kan beëindigen.”