Paradijsvogels zenden geheime kleursignalen uit die mensen niet kunnen zien

Paradijsvogels zenden geheime kleursignalen uit die mensen niet kunnen zien

Veel soorten vogels – waaronder kolibries, pauwen en papegaaien – maken indruk met hun levendige kleuren, maar de Paradijsvogels vallen vooral op door hun glinsterende tinten smaragdgroen, citroengeel, kobaltblauw en robijnzwart. Uit recent onderzoek blijkt nu dat deze verbazingwekkende vogels ook geheime kleursignalen uitzenden die onzichtbaar zijn voor het menselijk oog.

De fascinerende biofluorescentie van paradijsvogels

Het verenkleed en de lichaamsdelen van paradijsvogels gloeien in bepaalde gebieden wanneer ze worden bekeken onder blauw en ultraviolet (UV) licht. Ze verschijnen in lichtgroene en gele tinten. Wetenschappers rapporteerden in een laatste studie die op 12 februari in het tijdschrift werd gepubliceerd Royal Society Open Science werd gepubliceerd over deze opwindende bevindingen.

Biofluorescentie: een uniek fenomeen

Levende organismen produceren licht op twee manieren: bioluminescentie en biofluorescentie. Bioluminescentie, zoals geproduceerd door vuurvliegjes, vereist een chemische reactie waarbij de moleculen luciferine en luciferase betrokken zijn. Daarentegen produceren biofluorescerende wezens hun licht door structuren die hoogenergetische lichtgolven absorberen en deze vervolgens op een lagere golflengte uitstralen.

Geheime signalen in de jungle

De onderzoekers identificeerden biofluorescentie in 37 van de 45 bekende soorten paradijsvogels, die uitsluitend voorkomen in afgelegen tropische bossen en bosrijke habitats van Papoea-Nieuw-Guinea, Oost-Indonesië en delen van Australië. Onder blauw en UV-licht straalt het witte en felgele verenkleed van deze vogels kleuren uit die kunnen worden gebruikt bij territoriale geschillen of bij het vinden van een partner, zo blijkt uit het onderzoek.

Het bijzondere gezichtsvermogen van vogels

Vogels staan ​​bekend om hun uitzonderlijke kleurenzicht. Er zijn veel soorten vogels – waaronder duiven, kalkoenen, eenden en ganzen – te vinden in de UV-spectrum zien. Er is echter weinig bekend over het gezichtsvermogen van paradijsvogels. Het is echter bekend dat sommige nauw verwante geslachten, waaronder het geslacht Corvus (kraaien en raven) en het geslacht Rhipidura (pauwstaarten), gevoelig zijn voor violette lichtgolven reageren. Voor deze vogels zouden fluorescerende markeringen schijnen als een vuurtoren in het donker, rapporteren de auteurs van het onderzoek.

Een blik op de donkere kant van kleur

Hoewel paradijsvogels bekend staan ​​om hun dramatische kleuren, is het biofluorescerende aspect van hun visuele communicatie voorheen onontgonnen en roept het nieuwe vragen op over de manier waarop deze vogels visuele signalen gebruiken, zegt dr. Rene Martin, de hoofdauteur van het onderzoek.

Onderzoek naar de oogverblindende wereld van vogels

Al snel wordt duidelijk dat er veel meer biofluorescerende soorten zijn dan eerder werd gedacht. Dr. John Sparks, curator bij de afdeling Ichthyologie van het American Museum of Natural History in New York City, identificeerde meer dan tien jaar geleden biofluorescentie bij talloze vissoorten. Sindsdien vraagt ​​hij zich af hoe wijdverbreid deze eigenschap is bij andere dieren. Toegang tot een uitgebreide collectie vogelspecimens in het museum en een gedetailleerd onderzoek met blauw licht bevestigden uiteindelijk zijn vermoedens over paradijsvogels.

Een nieuw licht op de evolutie

De wetenschappers namen de vogels mee naar een kamer zonder licht, fotografeerden ze en maten hun lichtemissie. Afhankelijk van de soort verscheen de fluorescentie op verschillende delen van het lichaam, zoals buiken, borsten, hoofden en nekken. Sommige vogels hadden heldere veren, glinsterende snavels of gloeiende vlekken in hun mond.

Het belang van biofluorescentie voor wetenschap en technologie

Vanaf het einde 11.000 bekende vogelsoorten slechts enkele groepen vertonen fluorescentie. Sommige wetenschappers vermoeden dat paradijsvogels en papegaaien dit vermogen gebruiken voor communicatie of reproductieve vertoningen. Het bestuderen van biofluorescentie is cruciaal om te verduidelijken hoe verschillende groepen zijn geëvolueerd om te communiceren. Deze bevindingen kunnen ook bijdragen aan medische of technologische vooruitgang.

Het is zeer waarschijnlijk dat als biofluorescentie in veel levensvormen voorkomt, dit nuttige gevolgen zal hebben voor de individuen die het produceren.

Mindy Weisberger is een wetenschapsjournalist en mediaproducent wiens werk is verschenen in WordsSideKick.com, Scientific American en How It Works.