Israëlische soldaten uit Gaza: trauma en zelfmoord na de oorlog

Israëlische soldaten uit Gaza: trauma en zelfmoord na de oorlog

Noot van de redactie: Dit verhaal bevat details over zelfmoord die sommige lezers misschien schrijnend vinden.

Tel Aviv en Ma'ale Adumim - Een 40-jarige vader van vier kinderen, Eliran Mizrahi, werd naar Gaza gestuurd na de dodelijke door Hamas geleide aanval op Israël op 7 oktober 2023. Volgens zijn familie bracht de Israëlische militaire reservist een ander persoon terug, getraumatiseerd door wat hij had geleden in de oorlog Oorlog tegen Hamas had gezien. Zes maanden na zijn eerste uitzending kampte hij thuis met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Voordat hij opnieuw zou worden ingezet, maakte hij een einde aan zijn leven.

De gevolgen van traumatisering

"Hij kwam uit Gaza, maar Gaza kwam niet uit hem. En hij stierf daarna vanwege het natrauma", zei zijn moeder, Jenny Mizrahi. Het Israëlische leger heeft gezegd dat het hulp biedt aan duizenden soldaten die lijden aan PTSD of psychische aandoeningen veroorzaakt door trauma's tijdens de oorlog. Het is onduidelijk hoeveel mensen zelfmoord hebben gepleegd, aangezien de Israel Defense Forces (IDF) geen officieel aantal heeft vrijgegeven.

De verwoestende gevolgen van het conflict

Een jaar na de oorlog in Gaza, waarbij volgens het ministerie van Volksgezondheid in het gebied meer dan 42.000 mensen omkwamen, rapporteert Verenigde Naties dat de meeste doden vrouwen en kinderen zijn. De oorlog, die begon nadat Hamas 1.200 mensen had gedood en meer dan 250 gijzelaars had genomen, is nu al de langste die de Joodse staat sinds zijn oprichting heeft gevoerd. Omdat het conflict nu aan de gang is Libanon zich uitbreidt, zeggen sommige soldaten dat ze bang zijn voor een nieuw conflict te worden opgeroepen.

De psychologische stress op soldaten

“Velen van ons zijn erg bang om opnieuw te worden opgeroepen voor een oorlog in Libanon”, vertelde een IDF-medicus die vier maanden in Gaza diende anoniem aan CNN vanwege de gevoeligheid van de kwestie. “Velen van ons vertrouwen de regering momenteel niet.” De Israëlische autoriteiten hebben – met zeldzame uitzonderingen – Gaza is gesloten voor buitenlandse journalisten, tenzij ze onder IDF-escorte staan, waardoor het moeilijk wordt om de volledige omvang van de situatie te kennen lijden van de Palestijnen of om de ervaringen van soldaten vast te leggen. Israëlische soldaten die in de enclave vochten, vertelden CNN over verschrikkingen die de buitenwereld nooit echt kan bevatten. Hun rapporten bieden een zeldzame inkijk in de brutaliteit van wat critici Netanyahu noemen “eeuwige oorlog” en de immateriële impact die het heeft op de soldaten.

Het leven en de dood van Eliran Mizrahi

Mizrahi werd op 8 oktober vorig jaar uitgezonden naar Gaza en kreeg de taak om een ​​D-9 bulldozer te besturen, een pantservoertuig van 62 ton dat kogels en explosieven kan weerstaan. Hij was het grootste deel van zijn leven burger en werkte als manager bij een Israëlisch bouwbedrijf. Nadat hij de bloedbaden door Hamas had gezien, voelde hij de drang om te vechten, vertelde Jenny aan CNN.

De reservist bracht 186 dagen door in de enclave totdat hij een knieblessure opliep, gevolgd door gehoorverlies in februari toen een raketwerper (RPG) zijn voertuig raakte, aldus zijn familie. Hij werd voor behandeling uit Gaza gehaald en in april werd de diagnose PTSS gesteld terwijl hij wekelijkse gesprekstherapie kreeg. Maar zijn behandeling hielp niet.

“Ze wisten niet hoe ze hen (de soldaten) moesten helpen”, zegt Jenny, die in de Israëlische nederzetting Ma’ale Adumim op de bezette Westelijke Jordaanoever woont. "Zij (de soldaten) zeiden dat de oorlog zo anders was. Ze zagen dingen die nog nooit in Israël waren gezien." Tijdens zijn vakantie had Mizrahi last van woedeaanvallen, zweten, slapeloosheid en sociaal isolement, aldus zijn familie. Hij vertelde zijn familie dat alleen degenen die bij hem in Gaza waren, konden begrijpen wat hij doormaakte.

De uitdagingen van de militaire dienst

“Hij zei altijd dat niemand zou begrijpen wat ik zag”, zegt zijn zus Shir. Jenny vroeg zich af of haar zoon iemand had vermoord en het niet aankon. ‘Hij heeft veel mensen zien sterven. Misschien heeft hij zelfs iemand vermoord. (Maar) dat leren we onze kinderen niet’, zei ze. “Toen hij dat deed, was het misschien een schok voor hem.”

Guy Zaken, Mizrahi's vriend en collega-chauffeur in de bulldozer, gaf meer inzicht in hun ervaringen in Gaza. “We hebben heel, heel, heel moeilijke dingen gezien”, vertelde Zaken aan CNN. “Dingen die moeilijk te accepteren zijn.” De voormalige soldaat sprak publiekelijk over het psychologische trauma dat de Israëlische troepen in Gaza hebben geleden. In één rapport Zaken zei in juni in een toespraak tot de Knesset, het Israëlische parlement, dat soldaten vaak 'met honderden terroristen, dood en levend, moesten overreden'.

De gevolgen voor de burgerbevolking

De IDF-medicus, die anoniem met CNN sprak, legde uit dat er vaak morele dilemma's ontstaan ​​als je burgers tegenkomt. Er bestond een “zeer sterke collectieve houding” van wantrouwen onder Israëlische soldaten jegens de Palestijnen in Gaza, vooral aan het begin van de oorlog. De arts voegde eraan toe dat er een perceptie bestond dat Gazanen, inclusief burgers, “slecht zijn, Hamas steunen, Hamas helpen en munitie verbergen.” In de praktijk veranderden sommige van deze houdingen echter “wanneer je daadwerkelijk Gazaanse burgers voor je ogen ziet.”

De IDF heeft gezegd dat het alles doet wat in zijn macht ligt om het aantal burgerslachtoffers in Gaza tot een minimum te beperken, onder meer door het sturen van sms-berichten, telefoontjes en het uitdelen van evacuatieflyers om burgers te waarschuwen voor aanvallen. Ondanks deze maatregelen zijn burgers in Gaza herhaaldelijk in grote aantallen gedood, zelfs in gebieden die het leger zelf als ‘veilige zones’ had aangewezen.

Geestelijke gezondheid en ondersteuning

De psychologische impact in Gaza zal waarschijnlijk enorm zijn. Hulporganisaties en de VN hebben herhaaldelijk de catastrofale psychologische impact van de oorlog op de burgerbevolking van Gaza benadrukt, van wie velen al getraumatiseerd waren door een zeventien jaar durende blokkade en meerdere oorlogen met Israël. In een VN-rapport van augustus werd opgemerkt dat de ervaringen van de inwoners van Gaza de “traditionele biomedische definities” van PTSS ter discussie stellen “aangezien er geen ‘post-’ bestaat in de Gazaanse context.”

Moeilijkheden na de dienst

Nadat Mizrahi zelfmoord had gepleegd, verschenen er video's en foto's op sociale media waarop te zien was hoe de reservisten huizen en gebouwen in Gaza sloopten en poseerden voor verwoeste bouwwerken. Sommige van de afbeeldingen die naar verluidt op zijn inmiddels verwijderde sociale media waren geplaatst, verschenen in een documentaire waarvoor hij in Israël op Channel 13 werd geïnterviewd. Zijn zus Shir meldde dat hij veel reacties op sociale media had gezien waarin hij Mizrahi ervan beschuldigde een ‘moordenaar’ te zijn, hem beledigde en reageerde met onaangename emoji’s. ‘Het was moeilijk,’ zei ze, eraan toevoegend dat ze haar best deed om het te negeren. “Ik weet dat hij een goed hart had.”

Het verlies van Eliran Mizrahi

Ahron Bregman, een politicoloog aan King's College London die zes jaar in het Israëlische leger heeft gediend, inclusief tijdens de Libanonoorlog van 1982, zei dat de Gaza-oorlog anders was dan alle andere oorlogen die Israël heeft gevoerd. ‘Het duurt erg lang’, zei hij, ‘en het is stedelijk, wat betekent dat de soldaten met veel mensen vechten, van wie de meesten burgers zijn.’ Operators van bulldozers behoren tot degenen die het meest direct worden blootgesteld aan de wreedheid van oorlog, legt Bregman uit.

“Wat ze zien zijn dode mensen en ze ruimen ze samen met het puin op”, vertelde hij aan CNN. ‘Je loopt er overheen.’ Voor velen kan de overgang van het slagveld naar het burgerleven overweldigend zijn, vooral na stedelijke gevechten die resulteren in de dood van vrouwen en kinderen, zei Bregman.

De druk van de samenleving

Ondanks dat hij aan PTSD leed, stemde Mizrahi ermee in terug te keren naar Gaza toen hij weer werd opgeroepen. Twee dagen voor zijn geplande terugkeer maakte hij een einde aan zijn leven. In haar huis heeft Jenny een kamer gecreëerd om haar overleden zoon te herdenken, met foto's uit zijn kindertijd en zijn tijd in de bouw. Onder de spullen die zijn moeder bewaarde bevond zich de pet die Mizrahi droeg toen hij zelfmoord pleegde, waarbij de kogelgaten duidelijk zichtbaar waren.

Mizrahi's familie begon zich uit te spreken over zijn dood nadat de IDF hem geen militaire begrafenis had toegestaan, omdat ze zeiden dat hij niet 'in actieve reservedienst' was. Ze kwamen later op hun besluit terug. De Israëlische krant Haaretz meldde dat tien soldaten tussen 7 oktober en 11 mei zelfmoord hebben gepleegd, volgens militaire gegevens waarover de krant beschikt.

Zelfmoordcijfers en ondersteuningssystemen

Toen CNN hem vroeg naar de zelfmoordcijfers in de IDF sinds de oorlog, zei Uzi Bechor, een psycholoog en commandant van de Combat Response Unit van de IDF, dat medische afdelingen geen cijfers mogen vrijgeven en dat het leger het zelfmoordcijfer als grotendeels onveranderd beschouwt. “Het zelfmoordcijfer in het leger is de afgelopen vijf of zes jaar min of meer stabiel gebleven”, zei Bechor, eraan toevoegend dat het de afgelopen tien jaar zelfs is gedaald.

Zelfs als het aantal zelfmoorden hoger is, is de verhouding tot nu toe “vrijwel hetzelfde als vorig jaar, omdat we meer soldaten hebben”, vertelde Bechor aan CNN. Hij gaf CNN geen cijfers over zelfmoordgevallen of de cijfers daarvan. “Elke zaak is hartverscheurend voor ons”, zei hij.

Toch heeft ruim een ​​derde van de militairen die uit de uitzending zijn teruggetrokken, psychische problemen. In een verklaring in augustus zei de rehabilitatieafdeling van het Israëlische Ministerie van Defensie dat elke maand meer dan 1.000 nieuwe gewonde soldaten uit de strijd worden teruggetrokken, van wie 35% klaagt over hun psychologische toestand, terwijl 27% een “psychologische reactie of posttraumatische stressstoornis” ontwikkelt.

Ondersteuning bij het omgaan met psychische problemen

In 2021 was zelfmoord de belangrijkste doodsoorzaak onder IDF-soldaten, aldus de krant Tijden van Israël onder verwijzing naar militaire gegevens waaruit bleek dat minstens elf soldaten dit jaar zelfmoord hadden gepleegd. Heb dat eerder dit jaar geprobeerd Ministerie van Volksgezondheid, “om geruchten over de stijgende zelfmoordcijfers sinds 7 oktober te ontkrachten”, waarbij werd uitgelegd dat de gerapporteerde gevallen “geïsoleerde incidenten in de media en op sociale media waren.”

Bregman, een veteraan uit de Libanonoorlog, zei dat PTSD en andere geestelijke gezondheidsproblemen tegenwoordig gemakkelijker aan te pakken zijn dan in de jaren zeventig en tachtig, dankzij het afnemende stigma. Niettemin zullen de soldaten die terugkeren uit Gaza “hun ervaringen de rest van hun leven met zich meedragen.” De IDF-medicus meldde dat er tijdens en na de inzet in elke legereenheid een geestelijke gezondheidsfunctionaris aanwezig is. De impact van de oorlog blijft echter bestaan, zelfs onder soldaten zo jong als 18 jaar die in Gaza een psychologisch trauma hebben opgelopen, en vaak huilden of emotioneel verdoofd leken.

Normalisatie van het ongewone

Bechor, de IDF-psycholoog, legde uit dat een van de manieren waarop het leger getraumatiseerde troepen helpt weer tot leven te komen, is door te proberen te ‘normaliseren’ wat ze hebben meegemaakt, deels door hen te herinneren aan de verschrikkingen die op 7 oktober zijn gepleegd. ‘Deze situatie is niet normaal voor mensen’, zei Bechor, eraan toevoegend dat wanneer soldaten met PTSD-symptomen terugkeerden van het slagveld, ze zich afvroegen: ‘Hoe kom ik thuis na wat ik heb gezien? Hoe ga ik om met mijn kinderen na wat ik heb gezien?’

Voor de tienduizenden Israëli's die vrijwillig of via dienstplicht ten strijde trokken, werd de oorlog in Gaza niet alleen gezien als een daad van zelfverdediging, maar als een existentiële strijd. Dit concept is gepromoot door hoge Israëlische politieke en militaire leiders en door Israëlische internationale bondgenoten. Netanyahu bedoelde Hamas als “de nieuwe nazi’s”, en de Amerikaanse president Joe Biden zei dat de “oude jodenhaat” die door de nazi’s werd gepromoot “tot leven kwam” op 7 oktober.

Laatste gedachten

Na de Hamas-aanvallen bleek uit opiniepeilingen dat de meeste Israëli's de oorlog in Gaza steunen en niet willen dat hun regering de gevechten stopzet, ook al onderhandelt zij over de vrijlating van de ontvoerde gijzelaars. Op de verjaardag van de aanval van 7 oktober werd a Opiniepeiling, gepubliceerd door het Israel Democracy Institute, ontdekte dat slechts 6% van de Israëli’s vindt dat de oorlog in Gaza moet worden gestopt vanwege ‘het grote verlies aan mensenlevens’.

Sommige soldaten konden de verschrikkingen die ze hadden gezien echter niet rationaliseren. Toen hij terugkeerde uit Gaza, vertelde Mizrahi zijn familie vaak dat hij 'onzichtbaar bloed' uit zich voelde stromen, zei zijn moeder. Shir, zijn zus, geeft de oorlog de schuld van de dood van haar broer. ‘Vanwege het leger en vanwege deze oorlog is mijn broer hier niet’, zei ze. "Misschien stierf hij niet door een kogel (tijdens een gevecht) of een RPG, maar stierf hij door een onzichtbare kogel", voegde ze eraan toe, sprekend over zijn psychologische pijn.

Wat is een posttraumatische stressstoornis (PTSS)?

Volgens de National Health Service van het Verenigd Koninkrijk is PTSD een geestesziekte die wordt veroorzaakt door zeer stressvolle, beangstigende of schrijnende gebeurtenissen. Iemand met PTSS herbeleeft de traumatische gebeurtenis vaak via nachtmerries en flashbacks en kan gevoelens van isolatie, prikkelbaarheid en schuldgevoelens ervaren. PTSS kan onmiddellijk na een stressvolle ervaring optreden, maar ook weken, maanden of zelfs jaren later.