Konsumpcja w Austrii: emisje eksplodują – kto jest za to odpowiedzialny?

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Konsumpcja w Austrii gwałtownie zwiększa emisję gazów cieplarnianych. Eksperci wzywają do podjęcia kompleksowych działań na rzecz ochrony klimatu i sprawiedliwości.

Österreichs Konsum erhöht Treibhausgasemissionen stark. Experten fordern umfassende Maßnahmen für Klimaschutz und Gerechtigkeit.
Konsumpcja w Austrii gwałtownie zwiększa emisję gazów cieplarnianych. Eksperci wzywają do podjęcia kompleksowych działań na rzecz ochrony klimatu i sprawiedliwości.

Konsumpcja w Austrii: emisje eksplodują – kto jest za to odpowiedzialny?

Praktyki konsumpcyjne w Austrii mają znaczący wpływ na globalną emisję gazów cieplarnianych. Głośny wiedeń.at Bilans krajowej konsumpcji jest alarmujący: emisje spowodowane konsumpcją w Austrii są znacznie wyższe niż w innych regionach. Obecna metoda obliczeń pokazuje jednak, że wiele emisji pochodzących z produktów konsumowanych w Austrii, takich jak odzież wyprodukowana w takich krajach jak Chiny, ma tam swój udział. Prowadzi to do niedokładnego przedstawienia rzeczywistych emisji związanych ze stylem życia Austriaków.

W 2023 r. Austria wyemitowała 68,7 mln ton ekwiwalentu CO2. Jeśli porównamy import, rzeczywisty ślad ekologiczny wyniesie około 100 milionów ton. Rozbieżność tę omawiali eksperci, m.in. Gerfried Jungmeier z FH Joanneum, który podkreśla zwiększoną potrzebę działań w zakresie podejścia opartego na konsumpcji.

Metoda konsumpcyjna a metoda produkcyjna

Różnica między rachunkowością opartą na produkcji a rachunkowością opartą na konsumpcji jest kluczowa. Podczas gdy metoda oparta na produkcji uwzględnia jedynie emisje w granicach państw, metoda oparta na zużyciu obejmuje cały cykl życia produktu: od produkcji po utylizację w Austrii. Jest to ważne, aby zrozumieć prawdziwy wpływ austriackiej gospodarki na środowisko.

Sigrid Stagl z Uniwersytetu Ekonomii w Wiedniu podkreśla, że ​​obie metody obliczeń są istotne przy opracowywaniu ukierunkowanych działań rządowych. Aby osiągnąć cele klimatyczne, konieczne jest uwzględnienie wszystkich poziomów społeczeństwa. Badania Izby Pracy pokazują, że 10% najbogatszych gospodarstw domowych odpowiada za 56% emisji, co oznacza, że ​​należy zająć się nierównościami społecznymi w emisji CO2.

Infrastruktura i zachęty instytucjonalne

Dla ograniczenia emisji gazów cieplarnianych podkreśla się znaczenie infrastruktury. Niezbędne są struktury fizyczne, takie jak sieci kolejowe, a także zachęty społeczne. Przykładem zachęty instytucjonalnej jest bilet klimatyczny, który ma pomóc w promowaniu zrównoważonej mobilności. Problem ten zostanie również poruszony na Światowej Konferencji Klimatycznej ONZ, podczas której omówione zostaną zmiany klimatyczne i wynikająca z nich odpowiedzialność pomiędzy różnymi państwami.

Ponadto na uwagę zasługuje rosnąca świadomość w zakresie zrównoważonych decyzji zakupowych. Narzędzia takie jak aplikacja Arrive zapewniają wsparcie konsumentom dbającym o środowisko, ułatwiając zakupy online i skutecznie zarządzając informacjami o dostawie. Pokazuje to, że konsumenci coraz częściej sięgają po różne sposoby na uczynienie swoich nawyków konsumpcyjnych bardziej zrównoważonymi, co może być korzystne nie tylko dla ich własnej wygody, ale także dla planety, jak pokazano na Jabłko jest opisany.

Złożoność emisji gazów cieplarnianych wymaga zatem interakcji pomiędzy indywidualną odpowiedzialnością, środkami politycznymi i rozwojem odpowiedniej infrastruktury. Tylko w ten sposób można zamknąć rozbieżność między zachowaniami konsumentów a rzeczywistymi emisjami.