Dit eten ziet er te mooi uit om waar te zijn - en dat is het ook

Dit eten ziet er te mooi uit om waar te zijn - en dat is het ook

Een perfect geplaatst hapje spaghetti zweeft letterlijk op een vork in de lucht. Er staat een kom naast Ramen en een katsudon – vers gebakken eieren met karbonade – net uit de pan. Borden hoog gestapeld tonen kleurrijke sashimi en ongewone parfaits. Het is een lust voor het oog - maar alleen voor de ogen.

Wat zijn Shokuhin Sampuru?

Deze attracties staan ​​bekend als “Shokuhin Sampuru” – uiterst realistische voedselreplica’s die vaak buiten restaurants in Japan worden tentoongesteld om klanten te trekken. Een aantal van deze replica’s zijn nu in Londen te zien, in een tentoonstelling die volgens Simon Wright, curator en programmadirecteur van Japanhuis Londen, de eerste in zijn soort.

De tentoonstelling “Ziet er heerlijk uit!”

De tentoonstelling " Ziet er heerlijk uit! " presenteert replica's gemaakt door de Iwasaki Group, het eerste bedrijf dat zich toelegde op de productie van deze kunstmatige voedingsmiddelen en nu de grootste fabrikant in Japan is. (Volgens Wright moet het bedrijf gemiddeld elke 40 minuten een replica maken om economisch te overleven.) De oprichter, Takizo Iwasaki, was zogenaamd geïnspireerd Als kind zag hij was in een plas vallen en de vorm van een bloem aannemen.

Het begin van voedselreplica's

Een versie van Iwasaki's eerste replica - gemodelleerd naar een omelet die zijn vrouw maakte - is in de tentoonstelling te zien onder de naam "kinen omu", oftewel feestomelet. In de loop van de tijd ontwikkelde Iwasaki een productiemethode waarbij gebruik werd gemaakt van was- en agargelmallen, hoewel het bedrijf tegenwoordig voornamelijk PVC gebruikt.

Het oorsprongsverhaal van de voedselreplica’s is een ‘puinhoop’, aldus Nathan Hopson, hoogleraar Japans aan de Universiteit van Bergen. Hopson legde in een videogesprek met CNN uit dat er talloze theorieën zijn over hoe deze replica’s in de Japanse cultuur werden geïntroduceerd.

Het doel achter de replica's

Een wijdverbreide verklaring aldus Japan House, zegt dat deze recreaties zijn gemaakt om westerse gerechten bekend te maken bij een "nieuwsgierig maar voorzichtig" Japans publiek dat anders niet zou weten wat ze konden verwachten bij het bestellen. Naast een verscheidenheid aan traditionele Japanse gerechten biedt de tentoonstelling ook zeer realistische afbeeldingen van spek, eieren en gegrilde kaas.

Het hart van de tentoonstelling

Het middelpunt van de tentoonstelling is een kaart van Japan, bestaande uit voedselreplica's die elk van de 47 prefecturen van het land vertegenwoordigen. Elke replica werd speciaal in opdracht gemaakt en gemaakt door de Iwasaki Group, die een aantal gerechten voor het eerst namaakte.

Het kiezen van één gerecht per prefectuur was niet eenvoudig voor het team van Wright. Ze begonnen met een lijst opgesteld door het Japanse Ministerie van Landbouw en Visserij en namen ook contact op met mensen uit de regio. “Je ontdekt al snel dat veel mensen er veel meningen over hebben”, zei Wright.

De uitdaging van het realisme

Er werd een uitzondering gemaakt voor de meest noordelijke prefectuur van Hokkaido, die wordt vertegenwoordigd door twee gerechten: ‘Kaisen-don’, een kom rijst met zeevruchten, en ‘Ohaw’, een soep gemaakt door de inheemse Ainu-gemeenschap. De Iwasaki Group had nog nooit eerder een replica van Ohaw gemaakt, dus moest het tentoonstellingsteam de gemeenschap om het gerecht vragen, dat 's nachts naar Osaka werd gestuurd, gefotografeerd en de volgende dag tot een replica werd gemaakt.

Een van de moeilijkste replicatietechnieken is het creëren van realistische vloeistoffen. Als het op de juiste manier wordt gedaan, ontstaat de indruk dat soepkommen en wijnglazen over de tafel kunnen vallen als een nieuwsgierige bezoeker er verkeerd mee omgaat.

Het belang van de replica's

Volgens Wright vertonen deze voedingsmiddelen een ‘hyperrealisme’ dat tot doel heeft de herinnering en verbeelding van potentiële klanten vast te leggen – en hopelijk hun aandacht te trekken. ‘Ze zijn ontworpen om in een mum van tijd mensen aan te trekken’, zei hij. “Om ze te verleiden om daar te lunchen of dineren.”

Belangrijk is dat mensen erop vertrouwen dat het voedsel dat op de display wordt getoond, is wat ze in het echte leven kunnen verwachten, iets wat Hopson een ‘belofte’ noemt. “Ik kan naar elke plek in Japan, elke stad, gaan en precies weten wat ik ga krijgen”, voegde hij eraan toe.

Maar de replica’s zijn meer dan alleen aantrekkelijke marketing. Ze dienen ook een praktisch doel dat teruggaat tot de introductie ervan door Shirokiya, een groot warenhuis, na een verwoestende aardbeving op het hoofdeiland van Japan in 1923.

Het warenhuis was een van de eerste plekken die na de aardbeving in Tokio werd geopend en bood een dienst aan de vele mensen die thuis niet meer zelf konden koken. In plaats van bestellingen boven in de cafetaria van het warenhuis te moeten plaatsen, werd een nieuw systeem ontwikkeld: op etalages kunnen klanten tijdens het wachten zien wat voor eten er wordt aangeboden.

De evolutie van voedselreplica's

“Het gaat eigenlijk om dit managementaspect, om rationalisatie aan de aanbodkant, wat veel te maken heeft met het creëren van een nieuw, modern, kapitalistisch succesverhaal”, zegt Hopson, die eraan toevoegt dat ze echt ontstonden in de jaren zeventig, het zogenaamde “Jaar Nul” van Japan voor fastfood.

Hoewel ze nog steeds een veel voorkomend verschijnsel zijn in restaurantetalages in heel Japan, evolueren de replica's ook qua functie. De tentoonstelling laat zien hoe voedselreplica's kunnen worden gebruikt voor kwaliteitscontrole in de landbouw, voedselproductie en voor voedingsdoeleinden door het ideale dieet voor diabetici te tonen.

De tentoonstelling biedt bezoekers ook de mogelijkheid om hun eigen bentobox met de replicaspecialiteiten samen te stellen. Wie zei dat je niet met je eten mag spelen?

“Ziet er heerlijk uit!” loopt tot 15 februari. Bekijk ook de andere foto's van de tentoonstelling.