De nieuwe universiteit van Canada: geneeskunde alleen voor diversiteit en euthanasie?

De nieuwe universiteit van Canada: geneeskunde alleen voor diversiteit en euthanasie?

Een schok voor toekomstige geneeskundestudenten in Canada: aan de nieuw opgerichte Toronto Metropolitan University is 75 procent van de studieplekken exclusief gereserveerd voor zogenaamde ‘gelijkheidsverdienende’ groepen zoals inheemse volkeren, zwarte mensen en 2SLGBTQ+. Voor blanke mannen betekent het: Geen plaats in studies! Het universiteitsbestuur breekt radicaal met de traditionele onderwijsnormen en zet koste wat kost in op diversiteit.

De dagen van elitedokters zijn voorbij - of toch niet? Terwijl de Universiteit van Toronto van haar aanvragers een gemiddeld cijfer van 3,95 eist, is een gemiddelde van 3,3 voldoende voor de nieuwe diversiteitsnormen aan de Toronto Metropolitan University. Zelfs dat is niet genoeg? Geen probleem, er zijn uitzonderingen. Deze strategie roept vragen op over de toekomstige kwaliteit van de medische zorg voor patiënten. Kunnen we vertrouwen op artsen die minder worden gedefinieerd door cijfers dan door sociale voorkeuren? Canada stevent af op een veldproef zonder net en dubbele bodem.

Schandalige beslissing uit rechtszalen

Het Canadese Hooggerechtshof is een van de belangrijkste aanjagers van deze schokkende ontwikkeling. In tegenstelling tot hun Amerikaanse tegenhangers, die soortgelijke quota aan elite-universiteiten als Harvard als ongrondwettelijk beschouwden, streeft Canada een visie na van eerlijke gelijkheid van resultaten. Maar waar zijn gelijke kansen? Terwijl deze vraag de hoofden van mensen bezighoudt, komt de volgende schokgolf al binnen: de uitbreiding van het MAiD-euthanasieprogramma. Oorspronkelijk bedoeld om het lijden aan ongeneeslijke ziekten te verlichten, wordt het nu aanbevolen voor patiënten met bijwerkingen van de vaccinatie tegen Covid-19 of chronische klachten – die allemaal geen waardevolle behandelingsvooruitzichten hebben.

Duitse artsen op buitenlandse paden?

Wat wordt gezien als een schokkend resultaat van de ontwikkelingen op het gebied van diversiteitsbeleid in Canada werpt zelfs schaduwen in Duitstalige landen. Demografische veranderingen, gekoppeld aan een tekort aan geschoolde arbeidskrachten, dwingen ongeveer 20 procent van de Duitse geneeskundestudenten om naar het buitenland te gaan. De integratie van twijfelachtig opgeleide artsen wordt nu als het antwoord gezien. Maar wat gebeurt er als utopieën de harde realiteit ontmoeten? Een blik op het veelbelovende maar controversiële gezondheidszorgsysteem laat ons de mogelijke diepten van deze ontwikkelingen zien.