Van tragedie tot triomf: Andreas Onea inspireert als para-atleet!
Andreas Onea, para-atleet en motiverende spreker, deelt zijn inspirerende verhaal na een tragisch ongeval toen hij 6 jaar oud was.

Van tragedie tot triomf: Andreas Onea inspireert als para-atleet!
Andreas Onea leeft met de gevolgen van een verschrikkelijke noodlot: bij een ernstig verkeersongeval in 1998 werd als kind zijn linkerarm weggenomen en dat vergde een enorme aanpassing. Het ongeval waarbij zijn grootvader om het leven kwam en zijn moeder ernstig gewond raakte had fataal kunnen zijn, maar dankzij de attente inspanningen van zijn moeder ontsnapte Andreas ternauwernood aan gevaar. Tegenwoordig is de 32-jarige een schoolvoorbeeld van veerkracht: als para-atleet, tv-presentator en familieman heeft hij zijn leven na deze tragedie opnieuw vormgegeven. “Ik had toen dood moeten zijn”, blikt hij terug, maar hij is dankbaar voor de kansen die hij sindsdien heeft gekregen vandaag.at.
Het verlies van een arm stelde Andreas voor grote uitdagingen – zowel fysiek als mentaal. Hij meldt fantoompijn en legt uit: “De hersenen ‘geloven’ aanvankelijk dat de arm er nog is.” Ondanks deze moeilijkheden heeft hij een opmerkelijke sportcarrière gehad: beginnend met het staatskampioenschap op twaalfjarige leeftijd en eindigend met medailles op wereld- en Europese kampioenschappen. In 2016 won hij brons op de Paralympische Spelen van Rio, een bewijs van zijn onvermoeibare toewijding en vastberadenheid. Zijn sportcarrière, die oorspronkelijk begon als therapie na het ongeval, werd voor hem een levensbeschouwing toen hij besefte wat mogelijk was met harde training, zoals hij ook deed in een interview met Nieuwsflits benadrukt.
Een leven vol barrières
Onea benadrukt de uitdagingen waarmee hij als vader wordt geconfronteerd. Hij vindt de kleine ongelukjes van zijn 1,5-jarige zoon bijzonder grappig als hij hem intuïtief probeert te imiteren. De jongen leerde al snel dat het verschonen van luiers voor papa anders is, en Andreas meldt glimlachend: “Het heeft even geduurd voordat hij hem leerde dat hij twee armen heeft en echt kan klappen!” Deze anekdotes zijn meer dan alleen grappige verhalen; ze illustreren de waarde van inclusie. "Als we mensen betrekken bij de samenleving, lossen we veel problemen op. Inclusie is geen luxe, maar een aanwinst voor ons allemaal", legt hij uit, waarbij hij wijst op het belang van de zichtbaarheid van mensen met een handicap.
Onea's verhaal is een voorbeeld van hoe iemand moed en motivatie kan verwerven om ondanks ongunstige omstandigheden te leven. Zijn motto is dat ieder mens uniek is en zijn of haar talenten kan benutten, ongeacht fysieke beperkingen. "Er zijn zoveel dingen die ik kan doen ondanks mijn handicap. Maar dat kan niet als vanzelfsprekend worden beschouwd", besluit hij, waarmee hij laat zien dat je zelfs uit het moeilijkste lot kracht kunt ontwikkelen.